براساس آخرین مصوبات تقسیمات كشوری استان سیستان و بلوچستان دارای ۸ شهرستان، ۳۲ بخش، و ۳۱ شهر و ۹۴ دهستان است.
زاهدان: زاهدان مركز استان، از شمال به شهرستان بیرجند، از شمال شرق به شهرستان زابل، از غرب به استان كرمان، از جنوب به شهرستان‌های خاش و ایرانشهر و از شرق به كشورهای افغانستان و پاكستان محدود است، بخش‌های آن عبارتند از: مركزی، میرجاوه، نصرت‌آباد و دارای ۶ دهستان است.
بیشتر مردم زاهدان مهاجرانی هستند كه از یزد، كرمان، زابل، بیرجند و مشهد و برخی از استان‌های دیگر به این شهرستان كوچ كرده‌اند. به دلیل همجواری با مرزهای پاكستان و افغانستان مهاجرانی از این كشورها و همچنین هندوستان را در خود جای داده است، این شهرستان دارای اقلیم بیابانی و نیمه‌بیابانی شدید است. “دزدآب” نام قدیم زاهدان بود. بر اثر امتداد راه‌آهن از كویته پاكستان به این شهر توسط انگلیسی‌ها به تدریج دزدآب گسترش می‌یابد و در سال ۱۳۱۵ ش نام آن به زاهدان تغییر پیدا می‌كند.
مراكز دیدنی: بازارچه سرپوشیده، ساختمان قدیمی اداه پست، گودواره سیك‌ها با مراسم مذهبی دیدنی، موزه مردم‌شناسی و باستان‌شناسی شهر زاهدان، در اطراف شهر معماری صخره‌ای و قبور هفتاد ملا در روستای تمین از بخش میرجاوه، كتابخانه استاد كامبوزیا.
زابل:زابل، تاریخی كهن دارد و زمانی مركز سیستان بود. درگذشته نه چندان دور نام قدیمی آن ناصرآباد یا نصیرآباد بود و “سایكس” از آن نصرت‌آباد یاد كرده است و می‌نویسد آن قلعه‌ای بود كه امیرقاین آن را جنب قریه معروف حسین‌آباد بنا كرد و ابتدا به آن ناصرآباد می‌گفتند. این قلعه بعد از گسترش و اتصال به روستای حسین‌آباد، در زمان پهلوی زابل نام گرفت. این شهر دارای آب و هوایی گرم و خشك است. مردم آن اغلب كشاورز و دامدارند و به بركت دریاچه فصلی هامون، عده‌ای به شغل صیادی اشتغال دارند.
مراكز دیدنی: شهر سوخته، كوه خواجه، معماری و بافت ویژه روستای قلعه نو، بادگیرهای خاص منازل در سیستان، دهانه غلامان و قلاع دوره اسلامی مانند قلعه‌مچی، سه كوهه
خاش: در گذشته به منطقه سرحد معروف بود، در ضلع جنوبی تفتان قرار دارد و از شمال به زاهدان، از جنوب به سراوان، از غرب به ایرانشهر و از شرق به كشور پاكستان محدود است. این شهرستان دارای ۲ بخش و ۱۰ دهستان و حدود ۷۰۰ آبادی است. فاصله شهر خاش تا شهر زاهدان ۱۷۵ كیلومتر و از كوه تفتان ۴۸ كیلومتر است. مردم آن به كشاورزی و باغداری و دامداری اشتغال دارند. این شهرستان جزء مناطق سردسیر استان محسوب می‌شود. خاش یكی از شهرهای كهن و باستانی بلوچستان ایران است و به بركت وجود كوه تفتان و آتشفشان نیمه‌فعال آن این منطقه دارای پوشش گیاهی و آب‌های معدنی گرم و سرد است. كوه تفتان جایگاهی خاص در اعتقادات و باورهای مردم بومی دارد.
مراكز دیدنی: درخت كهنسال سرو در روستای دهپابید، سر دریا واقع در ارتفاعات تفتان روستای سنگان، روستای كوشه و بازارچه سرپوش، قلعه حیدرآباد و معماری و تزئینات مناره مسجد جامع .
سراوان: شهرستان سراوان در ۳۴۰ كیلومتری شهر زاهدان و در محدوده شرقی استان قرار دارد و از شرق و جنوب به كشور پاكستان و از غرب به شهرستان ایرانشهر و از جنوب غربی به شهرستان سرباز و از شمال به شهرستان خاش محدود می‌شود. سراوان دارای ۳ شهر (سراوان، سوران، جالق) و بخش مركزی (سوران، جالق، زابلی، بم‌پشت، هیدوچ) و ۱۴ دهستان است. اقلیم آن گرم و خشك، اكثریت جمعیت آن در بخش كشاورزی مشغول به كار هستند، این شهرستان یكی از نقاط آباد و بسیار حاصلخیز استان محسوب می‌شود و محصولات عمده آن خرما، توتون و انواع متنوع مركبات است.
وجود نخلستان‌های سرسبز در میان كوه‌های سر بر فلك كشیده، چشم‌انداز زیبایی از طبیعت این شهرستان را تصویر می‌كند. این شهرستان با فرهنگ و تاریخی غنی، دارای قلاع بسیاری از دوره اسلامی است.
مراكز دیدنی: قلعه سب در روستای سب، قلعه كنت، مسجد جامع دزك در روستای دزك.
ایرانشهر: در فاصله ۳۵۰ كیلومتری شهر زاهدان و از شمال به شهرستان زاهدان از شمال شرقی به شهرستان خاش، از غرب به بم و جیرفت و از شرق به سراوان از جنوب به نیك‌شهر و از جنوب شرقی به سرباز محدود است. این شهرستان از ۴ شهر و ۴ بخش و ۱۰ دهستان تشكیل شده و دارای آب و هوای گرم است. اكثر مردم آن به كشاورزی و صنعت مشغولند و عمده محصولات كشاورزی گرمسیری آن عبارتند از: خرما، مركبات، برنج
مراكز دیدنی: منزل محل اقامت مقام معظم رهبری، قلعه بمپور، قلعه ایرانشهر، قلعه دامن
نیك‌شهر : شهرستان نیك‌شهر به مركزیت شهر نیك‌شهر در فاصله ۵۹۷ كیلومتری شهر زاهدان قرار دارد. این شهرستان از جنوب به چابهار و از شرق به شهرستان سرباز، و از غرب به استان كرمان و هرمزگان محدود و دارای ۵ بخش و ۵ شهر و ۵ دهستان است. اكثر مردم آن به كشاورزی مشغول هستند. و عمده تولیدات آن برنج و شبدر و صیفی و باقلا و یونجه است.
مراكز دیدنی: درخت‌های كهنسال مكرزن یا انجیر معابد انبه، قلعه نیك‌شهر، قله قصر قند، مسجد عبدالقادر، قلعه فنوج.
چابهار:
چابهار در فاصله‌ی ۷۵۶ كیلومتری زاهدان واقع و از شمال به شهرستان‌های سرباز و نیك‌شهر و از غرب به شهرستان جاسك در استان هرمزگان، از جنوب به دریای عمان و از شرق به پاكستان محدود و دارای ۳ شهر، ۴ بخش و ۱۰ دهستان است. بخش‌های آن عبارتند از: دشتیاری، مركزی، كنارك، پلان. چابهار به دلیل نزدیكی به مدار رأس‌السرطان و دریای عمان، در تمام فصول سال دارای آب و هوای معتدل است، به طوری كه در زمستان گرمترین شهر و در تابستان خنك‌ترین بندر ایران است. چابهار دارای جلگه‌ای متعدد، سواحل زیبای دریای عمان، دشتیاری، باهوكلات است. منطقه حفاظت‌شده دهستان باهوكلات، در مرز پاكستان، مأمن تمساح پوزه كوتاه تالابی است كه در رودخانه زندگی می‌كنند و به “گاندو” معروف است. به علت وجود منطقه آزاد تجاری چابهار، این شهر، مهاجرین فراوانی را از سراسر ایران به خود پذیرفته است.وجود پرندگانی چون فلامینگو، پلیكان، زیبایی وصف‌ناپذیری به سواحل دریای چابهار داده است.
مراكز دیدنی: آرامگاه سید غلام رسول در محوطه قدیمی، غارها و قبرستان تاریخی درتیس، قلعه تیس، ساختمان قدیمی اداره پست، جنگلهای حرا.
سرباز:
شهرستان سرباز به مركزیت شهر راسك از شمال با شهرستان‌های سراوان و ایرانشهر و از شرق با كشور پاكستان و از جنوب با شهرستان چابهار و از غرب با شهرستان نیك‌شهر همجوار است. سرباز دارای ۳ بخش (سرباز، راسك و فیروز‌آباد) و ۱۲ دهستان است. با وجود آب و هوای گرم همانند دیگر مناطق جنوبی استان، علاوه بر تجارت و صنعت و دامپروری، دارای محصولات كشاورزی از قبیل انبه، خرما، مركبات است.
مراكز دیدنی: معماری خانه‌های خشت و گلی با درهای تزئینی چوبی كنده‌كاری و منبت‌كاری شده. قلاع دوران قلاع دوران اسلام: قلعه سرباز، قلعه پیشین.
شهرستان كنارك:شهرستان كنارك با مساحتی بالغ بر ۱۱۵۶۷ كیلومتر و به مركزیت شهر كنارك می باشد. در مورد وجه تسمیه این شهر انچه كه بر سر زبان ها باقی مانده این است كه در این مكان درختان كنار زیادی یافت می شده كه به همین علت این شهر كوچك بندری به كنارك معروف گشت. محیط طبیعی شهرستان كنارك دارای یك شهر كنارك دو بخش كنارك و زر آباد، چهار دهستان زرآباد شرقی و زرآباد غربی، كهیر، جهلیان می باشد. این شهرستان از شمال به شهرستان نیك شهر، از جنوب به دریای عمان، از شرق به شهرستان چابهار از غرب به استان هرمزگان منتهی می گردد. هوای آن در اوج گرمای تابستان به علت وزش باد های موسمی “مونسون ” معتدل می باشد . این منطقه گرمترین نقطه كشور در زمستان می باشد. داشتن چنین اقلیمی باعث شده است كه محصولات كشاورزی فراوانی هم چون چیكو ، پاپایا، موز، كنار، انبه، زیتون محلی، بادام و هندوانه درآن كشت شود .
زهك: در نقطه پایانی جاده ترانزیت و خط آهن در حال ساخت چابهار به مرز افغانستان قرار دارد و مرز میلك نقطه مهمی در ارتباط ایران و آسیای میانه است. شهر زهك پیش از تقسیمات كشوری جدید جزئی از بخش شهركی و نارویی شهرستان زابل به شمار می‌آمد. سد زهك كه در ۲۷ كیلومتری جنوب شرقی زابل قرار دارد، رودخانه سیستان را به دو كانال تقسیم می‌كند. یكی كانال طاهری و دیگری كانال شهر نامیده می‌شود. شهر هخامنشی دهانه غلامان یا دروازه بردگان در پیرامون زهك و زابل قرار دارد. بررسی باستان‌شناختی در تپه گوری كهنه زهك به شناسایی دو دوره استقراری اشكانی و «اسلامی پسین» انجامیده است.
