تهیه آروشه كه در گویش مازندرانی به آروشه معروف است،دربین چوپانان برنتی، پخت آن در فصل بهار رایج است.
برای تهیه آن پنیرتازه را در دیگی ریخته وبا تنظیم شعله ی زیر دیگ به آرامی آن رابه صورت مایع در می آوردند.پس از كمی تفت دادن مقداری زردچوبه به آن می افزایند.وقتی پنیر در داخل دیگ ریخته شد با كف دست آن را می سایند كه به این عمل سوئه می گویند.پس از گرم شدن مواد داخل دیگ را با كفگیرهم می زنند.بعد از عمل سوئه مقدار كمی آرد را به آن می افزایند.ماده به دست آمده پس از این مرحله را نگه می نامند.
به تدریج مایع غلیظ شده درحین به هم زدن روغن می اندازند.این روغن ((وارهون))نام دارد.بعداز گرفتن وارهون حرارت دیگ را بیشتر می كنند.دراین زمان آروشه تغییر رنگ داده وقرمزتر میشود.
درجریان حرارت دادن وارهون وپس از برداشت آن در ته دیگ ماده ای باقی می ماند كه آن را ((جرم وارهون)) می نامند وبه عنوان ماده افزودنی در پخت نان استفاده می كنند..
انواع آروشه:
نیموا:
اگرآروشه كاملا تفت داده نشود وقبل از آن كه تبدیل به آروشه كامل شود از روی آتش برداشته شود،محصولی به دست می آیدكه نیموا نام دارد.این فرآورده مصرف خوراكی دارد وتا دوسه روز قابل نگهداری است.
آرتین آروشه:
اگر به آروشه مقدار بیشتری آرد اضافه شود وروغن آن بیشترجداشود،آروشهبه دست آمده ((آرتین آروشه))نام دارد.
پنیراو(آب پنیر):
آب خارج شده از دلمه پنیراو (پَنیراُو)نام دارد.
لور آروشه:
پنیر او را در ظرفی می ریزند وبه آن تا زمانی كه كف كند حرارت می دهند.باظاهرشدن ماده سفید رنگ یك لیوان شیر به آن اضافه می كننئ.افزودن شیر موجب افزایش میزان لور می شود.پس ازمتراكم شدن ماده ی سفیدرنگ حرارت را قطع می كنند.بعد از چند دقیقه،مخلوط لور وآب لور را به كمك آبگردان در داخل كیسه سفیدی به نام ((لورپرزو)) می ریزند تا آب آن كاملا خارج شود.محصول داخل كیسه ((لور)) وآب خارج شده ی آن ((لوراوی)) نامیده می شود.اكثرمردم لور را معمولا تازه مصرف می كنند ویا آن را همانند پنیر تبدیل به آروشه می كنند كه ((لور آروشه))نام دارد اما كیفیت آروشه ی قبلی را ندارد.
