شهرستان ایرانشهر كه در مركز استان سیستان و بلوچستان واقع شده است این روز ها كمتر طعم شیرین امنیت را میچشد؛ هر روز خبر از سرقت مسلحانه، زورگیری، قتل وغیره است.
سارقان و گاهی اشرار در این منطقه بخوبی یافت میشوند؛ این اوباش ها به هیچ كس و هیچ چیز رحم نمیكنند، برایشان فرق نمیكند بلوچ باشی یا فارس به هر حال اگر گیرشان بی افتی خدا بهت رحم كند لباس تنت را كه نمیبرند باید خدایت را شكر كنی؛ جالب اینجاست كه همه مسلح به سلاح گرم هستند و بار ها پیش امده برای سرقت یك گوشی بی ارزش ادم كشته اند؛ انها بیشتر در مكان های خلوت كمین میكنند و معمولا اقلام همراه انها یك موتور سیكلت و یك سلاح گرم است
همچنین لازم به ذكر است كه مسئولان كشوری امكانات لازم را در اختیار این استان نمی گذارند كه با قوای بیشتری به مقابله با اشرار به پردازند. از سال های بعد جنگ تحمیلی این استان بیشترین شهید را در سطح كشور داده است.
نیرو های نظامی و امنیتی این منطقه با دادن شهدای بسیار از جمله، سردارشهید علی معماز فرمانده قرارگاه سپاه جنوب شرق، سردار شهید نور علی شوشتری جانشین سپاه پاسداران،بسیجی شهید محمد گل شه بخش، سردار شهید غلامعلی بیگی فرمانده هنگ مرزبانی و دیگر شهدای منطقه كه از جان خود مایه گذاشته اند و تمام تلاش خود را در ضمینه ایجاد امنیت كرده اند؛ اما اگر مسئولان توجه بیشتر و امكانات بهتری در اختیار این نیرو ها بگذارند، مسلما تلاش این نیروها بازدهی بیشتری خواهد داشت دارد.
حال گفتگویی داریم با قربانیان این گرگهای درنده كه بویی از ادمیت نبرده اند.
محمد كه ۱۷ سال بیش ندارد به ما میگوید ساعت ۱۸ عصر بود كه برای رفتن به خانه یك از اقوام از خانه بیرون شدم و در كنار یك باجه تلفن دور یكی از میادین مركز شهر مشغول به صحبت با تلفن همراهم بودم كه ناگهان دیدم دونفر با یك موتور سیكلت در پشت سرم مشغول استفاده كردن از باجه تلفن هستند، با دیدن انها احساس نا امنی كردم خواستم براه خودم ادامه بدهم كه ناگهان دیدم یكی از انها دست برروی شانه ام گذاشت و كلت كمری خود را به پهلوی سمت چپم چسباند، درخواست گوشیم را كرد؛ ابتدا من به درخواست انها بی اعتنایی كردم و با داد و شیون تقاضای كمك كردم اما كسی جوابم را نداد، انها من را به روی زمین انداختن و مرا تهدید به مرگ كردند، من با خواهش از انها جان خود را نجات دادم و گوشی تلفنم را به انها دادم.
او اظهاركرد: این چندمین بار است كه گوشیم به سرقت میرود و هر بار كه به نیروی انتظامی مراجعه میكنم؛ انها مرا برای ردیابی به مخابرات ارجاع میدهند و هیچ كدام پیگیری نمیكنند و فقط این كار یك نام نگاری بی منفعت است كه اگر دنبالش نروی بهتر است.
او بیان كرد: زمانی كه استاندار این منطقه این گونه اعمال را ناچیز و بانیان ان را خورده اشرار میشمارد، باید منتظر نا امنی های بیشتر بود؛ او ابراز امیدواری كرد كه هرچه زودتر مسئولان دولت اقدامات لازم را جهت امنیت هرچه بیشتر این منطقه انجام دهند.
مصطفی یكی دیگر از این قربانیان است كه خودروی خود را از دست داده است؛ او میگوید ساعت حدود ۹ شب بود، من در راه بازگشت به منزلم بودم كه مسافری در میانه راه دیدم و او را سوار بر خودرویم كردم؛ مقصدش زیاد دور نبود چند خیابان ان طرفتر بود او را به مكان مورد نظرش بردم كه ناگهان از پشت دیوار فرد دیگری با اسلحه به من حمله كرد، من خواستم فرار كنم كه ناگهان تیری به سویم شلیك كرد و از شانس خوب من تیر از كنار من رد شد، مجبور به تحویل دادن ماشینم به انها شدم.
او ادامه داد: انها ابتدا مرا زیر باد كتك گرفتند و بعد ماشینم را به سرقت بردند و حال چند سال است كه از این ماجرا میگذرد ولی هنوز خبری از ماشینم نشده است.
اری داستان این شهر این گونه است امنیت كه نباشد كار ها به روال معمولی خود صورت نمیگرد؛ همیشه ترسی در ذهن شهروندان وجود دارد كه مبادا كسی جلوی انها را بگیرد و وسایلشان را به سرقت ببرد.
