معروف است كه شیخ بهائی بر سنگی، مربّعی یا شكلی حك كرده و آن را در محالّ شیراز در سرحدّ ایران دفن نموده، برای این كه ناخوشی وبا نیاید و ناخوشی وبا از ایران دفع گردید.
و از زمان شیخ تا زمان فتحعلی شاه، وبا به ایران نیامد. و در زمان فتحعلی شاه، شاهزاده حسینعلی میرزا، فرمانفرمای شیراز بوده و شاهزادگان، هر یك تمنّای سلطنت داشتند؛ در فكر جمع درهم و دینار شدند.
پس انگلیس، آن سنگ مدفون را به ده دوازده هزار تومان خریدند از فرمانفرما و شاهزاده برای طمع تنخواه، از ایران و ایرانیان چشم پوشیده، غافل از آنكه “قُلِ اللهُمَّ مالِكَ المُلك” پادهی در دست خداست.
به طور خلاصه، بعد از فروختن آن سنگ، وبا به ایران آمد. و بعد از آن، طاعون تا این زمان، در اكثر سالها، ایران از وبا خالی نیست.
و همچنین شیخ، مربّعی پر كرد و در محالّ اصفهان دفن كرد، برای اینكه طاعون به اصفهان نیاید. و از آن زمان تا به حال طاعون نیامد. و در سال طاعون بزرگ، همه بلاد ایران طاعون سرایت كرد؛ مگر اینكه به اصفهان نرفت.
