حرم علی بن ابی طالب، آرامگاه امام اول شیعیان در مركز شهر نجف عراق قرار دارد و مطمئنا مقصد اول تمام آنهایی است كه با آرزوی زیارت به شهر نجف آمده اند. امام علی در سال 40 قمری به دست عبدالرحمن بن ملجم مرادی به شهادت رسیدن و در كوفه دفن و به خواست ایشان، قبرشان مخفی نگه داشته شد تا قرن دوم هجری كه محل قبر علنی شد. بسیاری عقیده دارند كه آدم و نوح هم در كنار علی بن ابی طالب دفن شده اند و علاوه بر این جمع فراوانی از عالمان بزرگ شیعه در این حرم مدفون اند. عمارت نخست آستانه حیدریه در سال 171 قمری بنا شد و پس از آن حرم و بارگاه تا به امروز گسترش پیدا كرده. ساختمان امروزی از آثار صفویه است. گنبد زیبا و بلند حرم به دستور نادرشاه افشار با خشتهای طلایی تزیین شده و آیینه كاری های آن، توسط هنرمندان اصفهانی انجام شده. قبر مطهر حضرت در صندوقی از خاتم قرار گرفته و دور تا دوران را ضریحی نقره ای پوشانده صحن حرم هم در زمان صفوی بنا و نمای آن با كاشی های خشتی زیبایی تزیین شده و دارای دو ویژگی منحصر بفرد است كه باعث شده در تمام فصول سال، هنگام ظهر شرعی، سایه از سمت شرق محو می شود و همواره نخستین اشعه آفتاب هنگام بامداد از میان بازار بزرگ شهر گذشته و پس از عبور از دروازه صحن به ضریح مقدس می تابد. صحن همین طور دارای چهار دروازه اصلی نیز هست، كه بزرگترین آنها به " باب الذَّهب " شهرت دارد.