سولماز اصل‌دینی؛ عاشق سفر و دانش‌آموخته ادبیات فارسیه. اون هر مدل سفر با هر وسیله و امكاناتی رو دوست داره، دیده‌ها و تجربیاتش در سفرهای داخلی و خارجی رو به زیباترین شكل ممكن توصیف می‌كنه و از هر لحظه مسافرت و بودن در طبیعت لذت می‌بره. این مسافر خوش قریحه در سفری به كشور زیبا و دیدنی ارمنستان از دریاچه‌ای هیجان‌انگیز دیدن می‌كنه، با ما همراه باشید تا با روایت سولماز بیشتر از دریاچه سوان و مناظر بی‌بدیل اطرافش بدونیم.
سولماز از شگفتی‌هایی كه در پرواز به پایتخت كشور ارمنستان در انتظار هر مسافری هست می‌گه: "در پرواز به ایروان اگر خوش‌شانس باشید و در صندلی كنار پنجره‌ی هواپیما نشسته باشید نزدیك به فرود وكم شدن ارتفاع، منظره‌ای از رشته‌كوهایی می‌بینید كه دریاچه‌ی زیبایی در دل آن گسترده شده. از همان ارتفاع می‌توان وسعت دریاچه را تشخیص داد كه گویا یك ششم مساحت كل كشور را در برمی‌گیرد. دریاچه در هفتاد كیلومتری ایروان قرار دارد و می‌شود در مسیر، از پیست اسكی معروف شهر زاخكازور و منطقه‌ای كه به دره‌ی گل‌ها معروف است دیدن كرد وانگهی دره، در بیست و هفتمین روز از بهار نه تنها گل ندارد بلكه هنوز رخت سفید زمستانی یكدستی بر تن دارد كه در دامنه‌ها با شاخه‌هایی تنك از گیاهان و گهگاه، درختان خشك پوشیده شده‌است."
اون در ادامه از «آب‌وهوا» و «عطر خوش قهوه» تعریف می‌كنه و از مراسم‌های ازدواجی كه در نزدیكی این دریاچه بی‌نظیر برگزار می‌شه این‌طور می‌گه: "اما همان تنفس هوای پاك كوهستان به همراهی آبی آسمان و ابرهای پنبه‌ای پراكنده و پرشدن مشام از عطر قهوه‌ی ارمنی خوش‌طعم در كافه‌ی كوچك محلی، كافی بود تا حال خوشی نصیبم كند. از شهر زاخكازور تا دریاچه‌ی سوان نیم ساعت فاصله است و خیلی زود منظره‌ی دریاچه پدیدار می‌شود و اما بهترین دید دریاچه زمانی میسر می‌شود كه از تعدادی پله‌ی سنگی بالا بروید كه یك تیر و دو نشان است چراكه با دو صومعه‌ی قدیمی هم مواجه می‌شوید كه گویا برای مردمان این منطقه بسیار بااهمیت است به‌طوری كه زوج‌های زیادی زحمت بالارفتن از این پله‌ها را قبول می‌كنند تا مراسم ازدواجشان را در این كلیساها انجام دهند. بالای تپه كه می‌رسید منظره‌ی پانورامیكی از آبی سوان زیر پایتان است كه فوق‌العاده زیباست."
سولماز از اصیل‌ترین ساز ملی ارمنی‌ها می‌گه و در نهایت به صنایع‌دستی ارزشمند این دیار اشاره می‌كنه و توصیه‌ای برای شكم‌گردی و تجربه خوردن «ماهی ایشخان» داره: "منطقه پر از محلی‌هایی هست كه در كنار صنایع دستی ارمنستان سنگ‌های آبی شفافی می‌فروشند كه گویا از همین دریاچه به دست می‌آید. در میانه‌ی بالارفتن از تپه، دودوكی می‌خرم و در آن می‌دمم دودوك یك نوع ساز بادی است كه اصیل‌ترین ساز ملی ارمنی‌ها است و به نام آنها هم ثبت جهانی شده . دودوك را از شاخه‌های كهنه‌ی درخت زردآلو می‌سازند كه اتفاقا آن هم در ارمنستان فراوان است و این مردم خود را نخستین پرورش‌دهندگان این میوه می‌دانند زردآلو نه تنها به شكل لواشك و مربا و مارمالاد و برگه همه‌جا دیده می‌شود بلكه عطر و اسانس آن چاشنی نوشیدنی‌ها و خوراكی‌هایشان است و حتی زردی رنگ پرچمشان را به این میوه نسبت می‌دهند حال، من كه میوه‌ی دلخواهم زردآلو است خودم را در بهشت می‌یابم و با چمدانی پر از محصولات زردآلو از این كشور برمی‌گردم اما همچنان در اندیشه این هستم كه یك بار دیگر در تابستان و فصل زردآلو به ارمنستان سفر كنم. اگر روزی گذرتان به دریاچه‌ی سوان افتاد از خوردن ماهی ایشخان كه از همین دریاچه صید می‌شود و بسیار لذیذ است غافل نشوید."
