این سر ستون ها مكعب مستطیل هایی هستند كه چهار طرف آنها را گل های پیچیده به شكل طومار پوشانده است. در مركز این گل ها سوراخی كنده شده كه احتمالاً به آن تزئیناتی الحاقی متصل می‌شده است. این گل‌ها در سر ستون ۱۰۵ با‌اندكی تفاوت به صورت شش پر و در یك دایره قرار گرفته‌اند. تنها تفاوت عمده‌ی این سر ستون‌های مكعبی در‌اندازه‌ی آن هاست.
در اولین نگاه به مكشوفه‌های شلدان، آثار هخامنشیان را به خاطر می‌آوریم، اما با كمی دقت متوجه می‌شویم كه این آثار فاقد مهم ترین ویژگی هنر هخامنشیان یعنی جنبه‌ی رسمی هنر در این دوره است. در هیچ كدام از آثار این محوطه، ظرافت، دقت و تناسب هنر حجاری دوره ی هخامنشی دیده نمی شود، هر چند شباهت‌هایی بین این آثار و مجموعه آثار تخت جمشید به ویژه سر ستون های گاوهای دو سر تالار آپادانا و یا سرستون‌های تركیبی انسان و حیوان در تالار شورا وجود دارد كه البته این خود نشان می‌دهد كه سعی نموده‌اند كه كار به سبك هخامنشیان انجام بگیرد.
استفاده از نقش مایه‌ها و عناصری نظیر گلبرگ‌ها و غنچه هایی كه دو پهلوی سر ستون های حیوان دو سر را با آن تزیین كرده‌اند و همچنین نوع حیوان كه به احتمال زیاد شتر بوده است،همه جنبه ی محلی پیدا كرده‌اند به گونه ای كه با توجه به رسمیت هنر در دوره ی هخامنشی آن هم در ناحیه ی فارس پیداست كه كاربرد چنین سبكی مربوط به دوره های پس از هخامنشی است.
