مسجد جامع دامغان در شمال شرقی شهر دامغان و روبروی مدرسه حاج فتحعلی بیگ كه به آن مدرسه پامنار نیز می‌گویند، قرار دارد. این مسجد دارای ۳۵ متر طول، ۱۸ متر عرض و دو ردیف ستون است كه روی ستون‌ها سقف‌های مدور آجری كار شده و در فاصله بین آجرها با گچ بندكشی شده است. در ضلع جنوبی صحن مسجد سه ایوان وجود دارد كه ایوان وسط مرتفع‌تر و عریض‌تر از ایوان‌های طرفین است و محراب نیز در همین ایوان واقع شده است. در ضلع غربی و شرقی نیز شبستان‌های مسجد قرار دارند.
تاریخ بنای این مسجد به درستی معلوم نیست. به طور كلی تاریخ بنای این مسجد به قبل از دوره سلجوقیان یا اوایل تشكیل این سلسله نسبت داده می‌شود. بر اساس نوشته محمدحسن خان صنیع‌الدوله در كتاب مطلع‌الشمس، مسجد جامع دامغان را مرحوم میرزا محمدخان؛ سپهسالار اعظم در دوره قاجار بر روی ویرانه‌های قدیم مسجد بنا كرده است. به عبارت دیگر ایشان مسجد را تجدید بنا نمود. تنها یادگار مسجد از دوران قدیم، منار آن می‌باشد.
منار مسجد جامع دامغان در قسمت شمال شرقی مسجد واقع شده است و تاریخ بنای آن سال ۵۰۰ هجری قمری می‌باشد. بر اساس نوشته صنیع‌الدوله، منار مذكور دارای ۱۰۵ پله و ارتفاع آن بیش از ۳۲ متر است. قاعده منار به شكل مربع و هر ضلع آن بیش از ۵ متر می‌باشد ولی اكنون به سبب این كه قاعده منار زیر خاك پنهان است، شكل آن مشخص نیست. ارتفاع منار در حال حاضر ۲۶/۷۵ متر و محیط پایین آن ۱۴/۰۵ متر و محیط بالای آن ۶/۸۵ متر می‌باشد. روی منار با آجرهای نازك كوچك تزئین شده و در وسط منار قدری متمایل به پایین كتیبه‌ای از آجر وجود دارد كه آیه نور بر روی آن نوشته شده است. بر روی منار كتیبه دیگری نیز از كاشی وجود داشته كه اكنون موجود نیست.
