دریاچه بختگان با مساحتی برابر ۷۴۵۲۵ هكتار، دومین دریاچه بزرگ ایران و از جمله دریاچه‌های آب شور كشور بوده كه در ۱۶۰ كیلومتری شیراز و ۷۰ كیلومتری غرب شهرستان نی‌ریز قرار دارد. دریاچه بختگان به صورت یك فرورفتگی كشیده به طول تقریبی ۷۰ تا ۱۰۰ كیلومتر است كه به گونه‌ای انحنادار (U شكل) با جهت شمال غربی- جنوب شرقی گسترش یافته و به این ترتیب كوه‌های پیچگان را در بر گرفته است.
دریاچه طشك در شمال غربی دریاچه بختگان و ۱۶۰ كیلومتری شرق شیراز واقع شده است. تنها راه ارتباطی این دو دریاچه، از طریق دلتای رود كُر است كه بخشی از آن به دریاچه بختگان و بخش دیگر به دریاچه طشك می‌ریزد. دریاچه طشك عمق كمتری نسبت به دریاچه بختگان دارد و در فصول خشك، ارتباط آن با دریاچه بختگان قطع می‌شود.
تعدادی جزیره و شبه جزیره كوچك و بزرگ در این دو دریاچه وجود دارند كه مهم‌ترین آن‌ها جزایر نرگس و گنبان (در دریاچه طشك) و جزیره مناك (در دریاچه بختگان) می‌باشند و مساحت آن‌ها تابع شرایط بارندگی سالانه است.
تأمین‌كننده اصلی آب این دو دریاچه رود كُر است كه از كوه‌های برآفتاب و موسی خانی در ۵۰ كیلومتری جنوب غربی ده بید سرچشمه می‌گیرد و در شمال غربی مرودشت، پس از پیوستن به رود شادكام (شادكان) و عبور از دشت مرودشت، به دریاچه‌ها می‌ریزد. در حال حاضر میزان ورودی آب رودخانه كُر به دریاچه بختگان بسیار اندك و حتی گاهی به صفر می‌رسد زیرا به دلیل احداث سد درودزن، مقداری از آب كُر كاهش یافته است در نتیجه ورودی آب به دریاچه تنها محدود به سیلاب‌های منطقه می‌باشد. البته از طریق چشمه‌سارها كه از سنگ آهك‌ها و دولومیت‌های پیرامون دریاچه سرچشمه می‌گیرند نیز مقداری آب وارد دریاچه‌ها می‌شود.
زمین‌های ورودی رود كر به دلیل برخورداری از آب شیرین، پوشیده از نیزار و درخت گز است. در شمال و ارتفاعات پیرامون دریاچه‌ها، درختان پسته وحشی و بادام كوهی به وفور یافت می‌شود. در دشت‌ها و دامنه‌های مجاور دریاچه، باغداری و كشاورزی رایج است و باغ‌های فراوان انجیر، انار و انگور وجود دارد. علاوه بر این انواع گیاهان شورپسند گز و نی، تنگس، قیچ، آویشن، كاكوتی، باریم، گل نرگس، كیكم، زیره و باریجه دیده می‌شود.
