منطقه حفاظت شده ماله گاله در غرب استان فارس و در شرق منطقه حفاظت شده ارژن و پریشان قرار دارد. این منطقه به لحاظ غنای پوشش گیاهی و جنگلی، به عنوان منطقه حفاظت شده جنگلی تحت مدیریت قرار گرفته است. گونه‌های غالب این منطقه بلوط و بنه می‌باشد. در واقع منطقه حفاظت شده ماله گاله با ۵۲۰۹۶ هكتار مساحت، آخرین حدّ رویش جامعه بلوط در زاگرس است كه از سال ۱۳۷۸ خورشیدی به عنوان «منطقه حفاظت شده جنگلی» ، تعیین و اعلام گردید.
گونه‌های گیاهی بارز در این منطقه شامل بلوط، بادام وحشی، بنه، كیالك، ارژن، شن، دافنه، ارس، تنگرس، گون، جاشیر و گیاهان مرتعی مانند خارشتر، شیرین بنان، درمنه، گون و گرامینه می‌شوند. وجود لاله‌های واژگون در فصل بهار جذابیت این منطقه را دوچندان می‌نماید. این منطقه زیستگاه جانورانی همچون كل و بز، خرس قهوه‌ای، سمور، كفتار، گرگ، روباه، تشی، گراز، شغال، خرگوش، كبك، تیهو و انواع پرندگان شكاری است.
این منطقه دارای آب و هوای نیمه خشك سرد در مناطق پست و نیمه خشك مرطوب در ارتفاعات می‌باشد. میزان بارندگی سالیانه در این منطقه از ۳۵۰ تا ۳۸۰ میلی‌متر متغیر است.
این منطقه با خطرات عدیده‌ای مواجه است. درون این منطقه و حاشیه آن روستاهای متعددی وجود دارد كه شغل اصلی مردم آن دامداری و كشاورزی می‌باشد. متأسفانه محدودیت مراتع و اراضی كشاورزی باعث تعرض آن‌ها به مراتع و تصرف اراضی ملی گردیده است. همچنین برخی افراد اقدام به قطع درختان بلوط و ذغال‌گیری می‌نمایند. بخش شرقی و شمال شرقی این منطقه مسیر كوچ عشایر است و به دلیل نزدیكی منطقه به شهر شیراز، بخشی از اراضی آن با عنوان باغ شهری واگذار گردیده است.
