غار آبی دانیال مازندران

غار آبی دانیال یكی از زیباترین غارهای رودخانه‌ای كشور به شمار می‌رود و از  جاهای دیدنی استان مازندران محسوب می‌شود. با مسیر دسترسی جنگلی، دمای داخلی ثابت و استلاگمیت و استلاكتیت‌های چندمیلیون ساله، غار آبی دانیال یكی از مقاصد ارزشمند برای طبیعت‌گردان و غارنوردان در شمال كشور است. با كجارو همراه باشید.

معرفی غار آبی دانیال

غار آبی دانیال كه سابقه كشف و شناسایی آن به زمان دوری نمی‌رسد، به‌تازگی مورد توجه گردشگران واقع‌ شده است. این غار جزو غارهای رودخانه‌ای ایران محسوب می‌شود و فقط دارای یك شعبه یا دالان اصلی به طول تقریبی ۱۵۰۰ متر و عرض تقریبی یك و نیم متر است. دالان اصلی با پیچ‌و‌خم‌های فراوان و گذر دالان‌های تنگ و باریك پر از آب و حوضچه‌ها و آبشارهای كوچك ادامه می‌یابد و در انتها به چند شعبه كوچك‌تر منتهی می‌شود.

غار آبی دانیال استلاگمیت و استلاكتیت‌های (چكنده و چكیده) چندین میلیون ساله دارد كه ساخت هر سانتی‌متر از آن‌ها حدود ۱۰۰ سال به درازا می‌كشد. راهروی آبی آن طی میلیون‌ها سال با حركت آب‌های زیرزمینی در سنگ‌های آهك انحلال‌پذیرش شكل گرفته و به این سنگ‌ها اشكال عجیب و غریبی داده است.

غار آبی دانیال كجاست؟
غار آبی دانیال در استان مازندران، شهرستان سلمانشهر، روستای دانیال قرار دارد و از جاذبه های گردشگری سلمان شهر محسوب می‌شود.

دسترسی به غار آبی دانیال

برای دسترسی به غار دانیال، ابتدا باید خود را به سلمانشهر برسانید. برای رسیدن به روستای دانیال مسیر چندان سختی در پیش ندارید. در مسیر چالوس به تنكابن و از كنار پروژه عظیم هتل قو، بلواری بسیار زیبا از میان شهر جدید سلمان شهر می‌گذرد و به روستای دانیال منتهی می‌شود. طول این مسیر حدود پنج كیلومتر است. انتهای روستای دانیال، پیش از شیب، جاده فرعی دست چپ را داخل شوید و تا آخرین ویلا، مسیر را ادامه دهید. از ماشین پیاده شوید و از رودخانه‌ای كه در پایین دست مشاهده می‌شود، عبور كنید و از سمت چپ رودخانه مسیر رودخانه را تا دومین انشعاب ادامه دهید.

پس از رسیدن به دومین انشعاب، مسیر سمت چپ را به‌سمت بالا تا زیر دیواره‌ای سفید رنگ پی بگیرید. دهانه غار رو به شمال غربی است و در زیر این دیواره قرار دارد. برای رسیدن به غار دانیال نیاز است تا حدود نیم‌ تا یك ساعت جنگل‌نوردی داشته باشید، جنگلی كه زیبایی بی حد و حصر آن بخشی هیجان‌انگیز از برنامه سفرتان را رقم خواهم زد. برای رسیدن به غار آبی دانیال، علایم و راهنمای مصوری وجود ندارد، اگر اهل استفاده از جی پی اس و فناوری نیستید، از مهربانی محلی‌ها یاری بگیرید.

بازدید از غار آبی دانیال

بعد از ورود به دهانه غار باید قید خشك ماندن را بزنید؛ چون از همان ابتدا و در فاصله ۱۰۰ متری دهانه غار، وارد حوضچه‌ای می‌شوید كه برای ادامه مسیر باید تا شكم در آن فرو بروید. همین طور كه جلو می‌روید تزیینات آهكی چند میلیون ساله به استقبال شما ایستاده‌اند.

حدود ۳۰۰ متر بعد از حوضچه اول به فضای باز بزرگی می‌رسید كه به تالار خفاش مشهور شده است. تقریبا میانه این تالار، تپه‌های بلندی قرار دارد كه با فضله‌های خفاش‌ها و گل پوشیده شده و بسیار لغزنده است. باید از آن بالا بروید تا به قله برسید كه كار آسانی نیست. روی تپه اگر سرتان را بالا بگیرید، روی سقف تالار، خفاش‌ها را می‌بینید كه در خواب‌اند. این كلونی‌های خفاش چند متر بیشتر با شما فاصله ندارند. به‌هیچ‌وجه آن‌ها را با پرتاب چیزی بیدار نكنید. به‌دلیل آزارهای بازدیدكنندگان از چند سال قبل تعداد خفاش‌های غار به میزان قابل توجهی كاهش یافته است.

در ادامه چند سینه‌خیز و پامرغی طولانی منتظر شما است؛ آن هم در جایی كه تا مچ در آب سرد هستید. بعد از حدود ۲۰۰ متر از سیفون اول به یك سیفون دیگر، با دو اتاق بزرگ در دو طرفش می‌رسید. برای عبور از این نقطه باید یك صعود دو متری انجام دهید و از بالای صخره بروید. اگر به هیجان بیشتری نیاز دارید، می‌توانید مسافت چند متری سیفون را از زیر آب عبور كنید؛ یعنی غواصی كنید و در آن‌طرف از اتاق بیرون بیایید. بعد از كمی پیاده‌روی به محوطه بازی می‌رسید كه به تالار ریزان معروف شده است. اینجا شاید زیباترین بخش غار باشد. چون سقف آن از استلاكتیت‌های جوان، نازك، بلند و تزیینات آهكی شیری‌رنگ پوشیده شده است. هر قدر پیش بروید دمای غار پایین‌تر می‌آید و آب كف غار نیز سردتر می‌شود.

از مهم‌ترین مزیت‌های غار آبی دانیال این است كه هر كجا كه خسته شدید می‌توانید از همان جا برگردید. بیشتر زیبایی این غار در نیمه اول است و انتهای غار دارای فضایی تنگ‌تر و سقف آن كوتاه‌تر است. در انتها سنگ‌ها نیز تیزتر هستند؛ طوری كه در انتهای غار باید حدود ۲۰۰ متر سینه‌خیز مشكل را رد كنید و به مكانی برسید كه دیواره‌های غار دیگر آهكی و سنگی نیستند و آب از لای خاك بیرون می‌زند؛ یعنی اولین سرچشمه‌های آب غار. توصیه ما این است كه از همین جا برگردید؛ چون یك رفت و برگشت به انتهای غار تقریبا پنج ساعت طول می‌كشد و سرما و خیسی، حتما شما را اذیت خواهد كرد. موقع برگشت نباید نگران گم شدن باشید؛ چون اگر راه را گم كردید، می‌توانید مسیر اصلی خروج آب را دنبال كنید تا خود را به فضای بیرون برسانید.

بهترین زمان بازدید از غار آبی دانیال

دمای هوای داخل غار حدود ۲۳ درجه سانتی‌گراد و دمای آب چیزی در حدود ۱۷ درجه است. این دما در تمامی طول سال تقریبا ثابت است و همین ثابت بودن اجازه می ‌دهد؛ در تمامی فصول سال حتی فصل زمستان بازدید از غار امكان‌پذیر باشد. با این حال بهتری زمان بازدید از غار آبی دانیال فصول گرم است؛ چراكه پس از خروج از غار، لباس‌های شما كاملا خیس هستند. 

تجهیزات لازم برای بازدید از غار آبی دانیال

حتما برای پیمایش غار آبی دانیال تجهیزات لازم را همراه داشته باشید:

• دو دست لباس كامل كه بهتر است لباس غارنوردی ضد آب باشد.
• دوعدد هدلامپ ضدآب با باتری اضافه
• كفش مناسب برای جنگل‌نوردی و غارنوردی (چكمه برای مسیرهای آبی غار بهتر است)
• كلاه ایمنی
• جعبه كمك‌های اولیه
• غذای خشك و سبك
• دستكش مخصوص
• طناب و چراغ قوه

اقامت در سفر به غار آبی دانیال

اگر قصد شب‌مانی را در سفر به غار آبی دانیال دارید، می‌توانید با تجهیزات كامل‌ در نزدیكی غار كمپ برپا كنید. در روستاها و شهرهای اطراف نیز ویلاها و اقامتگاه‌‌هایی برای رزرو وجود دارد. 

نكات بازدید از غار آبی دانیال

• زمان لازم برای پیمایش كامل غار برای یك تیم كوچك و سریع، سه‌ و‌ نیم ساعت و برای یك تیم متوسط و غیر حرفه ای، چیزی بین پنج تا هفت ساعت است.
• حتما با تحهیزات كامل راهی غار شوید.
• سعی كنید از بازدید به‌صورت تك‌نفره خودداری كنید و ترجیحا با گروه‌های غارنوردی یا تور‌های طبیعت‌گردی عازم شوید.
• در صورت گلی بودن مسیر، از بازدید غار خودداری كنید.
• طی مسیر دسترسی به غار، می‌تواند برای بسیاری سخت باشد.
• از ایجاد سروصدای زیادی یا پرتاب وسایل خودداری كنید و آرامش خفاش‌ها را بهم نزنید.
• از ریختن زباله در غار یا جنگل جدا بپرهیزید و احترام طبیعت را حفظ كنید. دقت داشته باشید كه زباله‌های تجزیه‌پذیر و ته‌سیگار نیز زباله محسوب می‌شوند.
• به‌عنوان یادگاری، هیچ بخشی از غار را از آن جدا نكنید و بیرون نیاورید. 

پرسش‌های متداول