شهر بوانات

شهر سوریان (Surian) مركز شهرستان بوانات از شهرستان های استان فارس است. جمعیت این شهر نزدیك به ۱۵۰۰۰ نفر می‌باشد. تاریخچه سوریان در بخش بندی های كشوری:

۱)در سال ۱۳۱۶ بوانات دارای بخشداری شد و از همان هنگام سوریان مركز بخش بوانات بود.
۲)در سال ۱۳۴۳ سوریان دارای شهرداری شد.
۳)در سال ۱۳۷۴ بخش بوانات به شهرستان فزونی یافت اینك از دیدگاه رسمی مر كز شهرستان بوانات شهر بوانات نامیده می شود كه این دگرگونی نام شهر سوریان به شهر بوانات در همین چند سال گذشته اتفاق افتاده است.

مردمان سوریان
همه مردم این شهر به زبان فارسی سخن می‌گویند و از دیدگاه دسته بندی قومی، فارس هستند.

ویژگی های جغرافیای
شهر سوریان به وسیله باغ های سرسبز و انبوه و دو رشته كوه در میان گرفته شده است. كوه ختابون از رشته كوههای زاگرس و از كوههای شهرستان بوانات است كه بلند ترین قله این كوهها در بخش جنوبی شهر سوریان جای دارد. همچنین یك رودخانه فصلی از این شهر می گذرد.

جاهای دیدنی
سوریان طبیعتی زیبا و سرسبز و دیدنی دارد، باغ های انبوه این شهر و كناره سرسبز رودخانه و كوههای باصفا و چشمه‌های گوارا بینندگان را شاد و خرسند می‌كند. تفریح گاه و زیارتگاه محمد حنیفه كه در دامنه كوه ختابون جای دارد در بهار و تابستان مردم را به سوی خود می كشاند. این تفریح گاه چشمه پرآب و درختان تنومند و سالمند چنار و یك قدمگاه را در بر می‌گیرد. گفته می‌شود كه این قدمگاه در زمان پیش از ورود اسلام به ایران، آتشكده بوده است.

آثار تاریخی
شهر سوریان چندین بنای تاریخی مانند مسجد جامع سوریان و پل آجری روی رودخانه اصلی كه هر دو از بناهای دوره دیلمیان هستند را در خود به یادگار دارد. منبر معروف مسجد جامع سوریان در موزه ایران باستان نگهداری می‌شود.