یكی از عجیب ترین مكان های یوتا، ایالات متحده، دره گوبلین بین شهرهای گرین ریور و هنكسویل است. این دره كه تنها 1.6 كیلومترعرض و 3 كیلومتر طول دارد با هزاران هودو (سنگ های ماسه ای فرسوده شده كه توسط باد و آب به شكل اجنه سایر موجودات افسانه ای درآمده است.) پر شده است. چشمگیرترین آن ها سه هودوی مجزا با ابعاد بسیار بزرگ است كه روی یك لبه باریك ایستاده اند و توسط زمین های تخت پوشیده از چمن احاطه شده اند.
هودو ها با فرسایش ماسه سنگ ها در دوره ژوراسیك، بین 180 تا 140 میلیون سال پیش ایجاد شده اند، زمانی كه این منطقه در كنار یك دریای باستانی قرار داشت. این اشكال عجیب و غریب به این علت پدید آمدند كه سنگ ها از انواع مختلف سنگ های رسوبی با درجه سختی متفاوت تشكیل شده بودند كه موجب می شد به صورت متفاوتی ساییده شوند. سنگ های نرم تر، سریعتر از سنگ های سخت ساییده می شدند.
دره گوبلین اولین بار توسط گاوبازها كه به دنبال گله گاو می گشتند كشف شد. سپس در اواخر سال های 1920، «Arthur Chaffin» با همراهانش دوباره كشف شد. گفته می شود آرتور و همراهانش از آن چه دیده بودند بسیار شگفت زده شده بودند. او این دره را دره قارچ نامید و در سال 1949 دوباره به آن بازگشت و چند روز به بررسی این دره اسرارآمیز و عكاسی از آن پرداخت. این دره در سال 1964 رسما به عنوان یك پارك ایالتی تعیین شد.
