مسجد جامع ورامین یكی از قدیمی‌ترین بناهای شهر ورامین در ۴۰ كیلومتری تهران است. این مسجد كه متعلق به دوره ایلخانیان می‌باشد، ساخت آن در زمان سلطان محمد خدابنده (اولجایتو) آغاز و در سال ۷۲۶ هجری قمری یعنی زمان فرمانروایی ابوسعید بهادر (فرزند محمد خدابنده) به پایان رسید.
مسجد جامع ورامین یكی از مساجد جامع شاخص ایران است كه هنوز پس از گذشت چندین قرن، می‌توان اوج هنر معماری ایلخانی را در آن مشاهده نمود. گچبری‌های به كار رفته در این بنا، یكی از زیباترین نمونه‌های گچبری ایرانی است.
مسجد جامع ورامین بنایی است مستطیل شكل به طول حدود ۶۶ متر و عرض ۴۳ متر كه در ساخت آن از آجر استفاده شده است. این آجرها در قسمت‌های مختلف، به شكل‌های مختلف در كنار یكدیگر قرار گرفته و موجب زیبایی بیشتر بنا شده‌اند. این مسجد یك بنای چهار ایوانی است. ورودی مسجد در ضلع شمالی واقع شده و ازطریق ایوان‌های شرقی و غربی، به ضلع جنوبی مسجد كه نمازخانه در آن واقع شده، راه می‌یابد. البته ورود و خروج از طریق ضلع شرقی نیز امكان‌پذیر بوده است.
ایوان شبستان بلند و زیبای مسجد جامع دارای كتیبه‌های ارزشمندی است كه از جمله آن می‌توان به كتیبه‌های سوره جمعه در متن و در حاشیه كتیبه‌های كوفی اشاره نمود. این كتیبه‌ها دارای انواع طرح‌های اسلیمی و خط‌های عربی، كوفی و فارسی است. شرح مرمت مسجد در سال ۸۱۵ هجری قمری (زمان شاهرخ تیموری) در كتیبه‌‌ای به ثبت رسیده است.
این مسجد با نام «مسجد جمعه ورامین» نیز خوانده می‌شود.
