آشنایی با شهر بنارس، شهر مقدس هندی ها

بنارس، شهر مقدس هندوها  

شهر بنارس یا وارانسی

بنارس از شهرهای مذهبی در كشور هند می باشد؛ كه بر كرانه رود گنگ در جنوب شرق ایالت اوتارپرداش هند واقع است. در شبه قاره هند بنارس، یك شهر تاریخی ، فرهنگی و تجاری از زمان های قدیم است. طبق تحقیقات صورت گرفته، احتمالا بنارس قدیمی ترین شهر مسكونی دنیا به شمار می رود.

یكی از نام های معروف بنارس، كاشی است. این نام برگرفته شده از فردی در قبایل آریایی نژاد می باشد كه غالبا مفهوم براق و درخشان دارد. پس از آن در سال 1956 نام این شهر را به وارانسی تغییر دادند. وارانسی به معنی برخورد رود وارونا و آسی كه بیانگر موقعیت جغرافیایی شهر است، می باشد.

هندی های سراسر جهان،ایالت اوتارپرداش را مقدس ترین مكان گمان می دارند و اعتقاد دارند برای آزاد شدن روح از جسم باید جسد را در بنارس به آتش بكشند.

اگر خاكستر جسدی را در ساحل غربی دریای گنگ پراكنده كنند، روح این پیكر"نیروانه" یا "موكشه" را دریافت می كند. نیروانه در ادیان هندو و بودا به معنی رهایی از چرخه زایش های دوباره «سمساره» است.

در ساحل غربی دریای گنگا روزانه بین 30000 الی 40000 جسد را می سوزانند تا خاكسترش را در دریای مقدس گنگا پخش كنند. همچنین تعداد بسیاری جسد نیز تحت عنوان "اجساد طرد شده" در رودخانه گنگ رها می شوند كه معمولا خوراك حیوان ها می شوند.

شهر بنارس به یوگا، رقص و موسیقی های محلی معروف است.همچنین مكان مناسبی برای خریدن پارچه های ابریشمی و ساز های بی نظیر هندی می باشد. 

تاریخچه بنارس

در سال 590 قمری، شهر بنارس را معزالدین محمد سام تصرف كرد. در دوره ی محمدسام بت های بسیاری خراب و ویران شدند. حدود 346 سال بعد یعنی در 936 قمری، بنیان گذار امپراتور گوركانی هند به نام ظهیرالدین محمد بابر، شهر بنارس را به قلمرو خود افزود. پس از او در دوره ی اكبر شاه (سومین پادشاه سلسله گوركانی)، راجه جی سینگه رصدخانه ها و معابدی را در بنارس ساخت.

ششمین امپراتور گوركانی هند،اورنگ زیب عالمگیر یا عالمگیر اعظم بود كه از سال 1658 تا 1770 میلادی حاكم هند بود، او مسجدی را به جای یكی از معابد قدیم هندی ساخت.

در سال 1775 میلادی، شهربنارس به بریتانیا (بزرگ ترین فعال اقتصادی جهان آن دوره) واگذار شد و در نهایت در سال 1950 میلادی به اتحادیه ی هند پیوست.

شهر بنارس به دلیل برخورداری از موقعیت بسیار خوب و قرارگیری بر سر راه ارتباطی مراكز مهم ادبی و علمی همانند لكهنو، جونپور، آگره و عظیم آباد به یكی از مراكز تجمع دانشمندان و شعرا تبدیل شد.

در زمان سومین پادشاه گوركانیان هند یعنی در دوره ی اكبرشاه ، چهارمین پادشاه این سلسله (جهانگیر شاه) و پنجمین امپراتور سلسله ی گوركانی (شاه جهان) ، شاعران و ادبای فارسی گوی بسیاری در بنارس زندگی می كردند. اكنون هم شهر بنارس جزو مراكز آموزش زبان فارسی است و زبان و ادب فارسی در دانشگاه هندوی بنارس تا مقطع دكتری تدریس می شود. علاوه براین در مدرسه دینی الجامعة السلفیة هم طلاب به فارسی آموزش داده می شوند.

یكی از منظومه های ایرانی و هندی داستان «ملك خورشید و معشوق بنارس» است.این داستان سرگذشتی از عشق پاك جوانی ایرانی و اهل اصفهان با دختری اهل بنارس به نام ملك خورشید، دختر شاه بنارس است.در انتهای داستان آمده است كه عاشق و معشوق در دریا غرق شده و می میرند. سراینده ی این داستان ملا محمد خطای شوشتری با تخلص«خطا» بوده است.

در بنارس موزه ای به نام بهارات كالا بهاوان وجود دارد كه مجموعه ای از مجسمه ها، نسخه های خطی نوشته شده روی برگ نخل ، نقاشی های مینیاتوری و نمایشگاه های تاریخ محلی  وجود دارد كه جذابیت این شهر را چندین برابر كرده است.

دانشگاه های بنارس

در سال 1920 در هند،دانشگاه هایی توسط سید احمد خان ساخته شد.یكی از مهمترین این دانشگاه ها، دانشگاه هندو و علیگره  می باشد كه حجم بسیار زیادی از دانشجویان را در خود جای داده است. از دیگر دانشگاه ها كه افراد با ملیت های مختلف در آن اموزش می بینند می توان به دانشگاه جامعه ملی اسلامیه و دهلی اشاره كرد.

دانشگاه هندوی بنارس، دانشگاهی مركزی ودیدنی در شهربنارس و یكی از بزرگ ترین دانشگاه ها در آسیا محسوب می شود و از نظر وسعت و فضای سبز بسیار حائز اهمیت است. در محوطه دانشگاه مذكور، درختان كهنسالی وجود دارند كه قدمت آن ها به صدها سال می رسد. نوع معماری این دانشگاه بسیار جذاب و بی نظیر است و ساختمان آن با رنگ قرمز و كرمی طراحی شده است.

مهمترین ترین دلیلی كه دانشگاه هندو را از دانشگاه های دیگر متمایز می كند، وجود كتابخانه ی عظیمی است كه حدود 1 میلیون از كتاب های معروف را در خود جای داده است.

سرنات بنارس از مهم ترین مكان های بوداییان

از مهم ترین مكان های بوداییان سرنات ها هستند كه شبیه به كلیسای مسیحیان هستند. بوداییان قدیم براین باور بودند كه بودا هفت سال را در یكی از محلات بنارس به ریاضت سپری كرده و پس از این مدت به سرنات بازگشته و شش هفته را در زیر یكی از درختان بیابان به مراقبت نفس پرداخته است. این داستان از سوی هندو ها مورد انتقاد قرار گرفته است.

مراسم رفتینگ

هندی ها می گویند: اگر در آب رودخانه بنارس (گنگ) غسل كنید، تمامی گناهانتان از بین می رود.

در مراسم رفتینگ میلیون ها هندی به رود گنگ رفته و معتقدند باانجام غسل الهه گنگ گناهانشان را می شوید.همچنین از رود گنگ با نام دروازه ای رو به بهشت یاد می كنند.

طول رود خانه گنگ بیش از 2500 كیلومتر می باشد كه از هیمالیا در شمال هند و كشوربنگلادش تا خلیج بنگال امتداد می یابد.

رود گنگ با تمامی جنبه های معنویی كه برای هندو ها دارد، یكی از آلوده ترین رود های جهان شمرده می شود.

مراسم آرتی یكی از مراسم مذهبی هندویان در بنارس

از مراسم های مذهبی هندویان، می توان به مراسم آرتی اشاره كرد. اجرای این مراسم همراه با افروختن آتش است كه هندوها به ستایش رود گنگ و الهه می پردازند.

اگر اجرای این مراسم در هنگام طلوع آفتاب باشد، در قاط «آسی» برگزار می گردد؛ اگر هم در زمان غروب آفتاب باشد در قاط «دساشوامد» اجرا می شود.

به پلكان هایی كه در كناره ی رود گنگ وجود دارد، قاط گفته می شود.از قاط برای اجراكردن مراسم های مذهبی استفاده می كنند.قاط ها علاوه بر بنارس در شهرهای مقدس دیگر ازجمله هاریدوار و ریشیكش نیز وجود دارند.

در مكان هایی كه قاط وجود دارد، افراد به كمك آن ها بدن خود را به داخل آب می برند و با انجام این عمل ایمان خود را برای انجام مراسمات قوی تر می كنند.

در بنارس بیش از 100 قاط وجود دارد كه قاط داساشوامد و آسی بزرگترین آن ها هستند.

معبد ویشوانات

مهمترین مكان مذهبی برای هندوهای بنارس،ویشوانات است.در این معبد پرشكوه، یكی از خدایان اصلی هندویی به نام شیوا را پرستش می كنند.

هندوها معتقدند شهر بنارس متعلق به خدای سازندگی و ویرانی «شیوا» است و اگر كسی در این شهر فوت شود، روح او از چرخه ی تناسخ رها گشته و مستقیما وارد بهشت می شود.

بنای كنونی این معبد در سال 1776 مرمت و بازسازی شده است.

بهترین زمان برای سفر به شهر بنارس

این شهر جزو شهرهای گرم هند است كه در بهار دمای هوا به 35 درجه ی سانتی گراد نیز می رسد.بدین ترتیب بهترین زمان برای سفر به شهر بنارس، پاییز و زمستان است.