كلیسای سن پیترو (Basilica di San Pietro in Vaticano) در واتیكان قرار دارد
این كلیسا كه در مجاورت واتیكان در مركز شهر رم پایتخت كشور ایتالیا قرار دارد، حدود ۲۰۰ هزار متر مربع وسعت دارد.
حجاری‌ها و مجسمه‌های بالای سقف كلیسای سن پیر اثر میكل آنژ هنرمند مشهور ایتالیایی است.
این كلیسا كه بزرگترین كلیسای جهان نیز است، محل دفن سن پیترو؛ یكی از حواریون حضرت مسیح است و مقبره او در وسط محوطه داخلی این كلیسا قرار دارد.
سایر پاپ‌ها از جمله پاپ ژان پل دوم هم در زیرزمین این كلیسای بزرگ و مجلل دفن شده‌اند.
نقشه هوایی ساختمان‌های كلیسای سن پیترو به شكل یك كلید طراحی شده كه نماد كلید بهشت محسوب می‌شود و مجسمه‌های حواریون مسیح نیز به شكل نیم دایره‌ای در اطراف در ورودی این كلیسا نصب شده‌است.
بنای كلیسای سن پیترو در رم به مدت یك قرنٔ تمام در دست ساخت بوده است. ابتدا در دوره رنسانس با طرح برامانته، سپس با طرح تازه میكل آنژ به صورت پلان متمركز و ایستا ساخته شد.
در سال 1607 پاپ توسعه كلیسا را به كارلو مادرنو واگذار كرد و او 3 بلوك را به صحن كلیسا افزود. سپس با ساخت یك نمای كشیده با سنتوری بر فراز ورودی كه مورد انتقاد فراوان هم قرار گرفت چشم از جهان فرو بست.سرانجام تكمیل كار بر عهده جووانی برنینی گذارده شد و یكی از شاهكارهای معماری شهری باروك پدید آمد. وی با برپایی یك سایه بان بزرگ «خیمه مقدس» در زیر گنبد كه دارای 4 ستون مارپیچ مرمرین بود تندیس 4 فرشته را بر بر فراز آنها بوجود آورد.
سریر قدیس پطرس، بخش زیادی از زندگی پربار برنینی را به خود اختصاص داد، این نماد تجسمی از آمیزش پیكرتراشی با معماری همراه با نقاشی و نورپردازی است و نمایانگر پیروزی مسیحیت بر جهان می‌باشد.
طراحی میدان شكوهمند روبه‌روی كلیسای سن پیترو به گونه‌ای ظریف و موثر از پهنای نمای ساختمان مادرنو می‌كاهد و كلیسا با 2 یال ذوزنقه‌ای همگرا به میدان بیضی شكل كه با دو ردیف دوتایی ستون به شیوه توسكان ساخته شده، ستون بزرگی را كه از مصر آورده شده در مركز و فواره‌های ساخت مادرنو را در دو كانون خود قرار داد.
به این ترتیب برنینی ساختمان دوره رنسانس كه به صورت منفرد و مستقل ایستاده بود را به طرح گسترده در پیوند با محیط پیرامونی و معماری پویای باروك تبدیل كرد.
