ماچوپیچو، اسرار آمیز ترین شهر تاریخی جهان
“ماچوپیچو, شهرگمشده اینكاها” در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته‌شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینكاها توسط اسپانیایی‌ها متروك شده‌است. برای قرن‌ها فراموش شده‌بود و به جز عده‌ای از مردم محلی كسی از آن نامی به خاطر نداشته است.تا اینكه در روز ۲۴ جولای سال ۱۹۱۱ میلادی، این شهر باستانی «پرو» توسط یكی از باستان شناسان دانشگاه «ییل» (Yale) كشور «آمریكا» به نام «هیرام بینگهام» (Hiram Bingham) كه فارغ التحصیل رشته ی باستان شناسی و رشته ی علوم سیاسی بود، كشف شد.
ماچوپیچو اسرارآمیزترین شهر باستانی
البته بسیاری معتقدند،پیش از وی هم افراد محلی و حتی برخی مبلغان مسیحی به این مكان رفته بودند،اما بدون شك «هیرام بینگهام» نخستین باستان شناسی بود كه به این منتطقه راه یافت. ماچوپیچو machupicchu به معنای “قله قدیمی” ,یكی از زیباترین و اسرار آمیز ترین مكانهای تاریخی جهان است. این شهر در ارتفاع ۲۴۳۰متری بالای سطح دریا و در كوه های آند ساخته شده است.
ماچوپیچو اسرارآمیزترین شهر باستانی
اینكاها ساختن این شهر را از ابتدای قرن ۱۵ میلادی شروع كردند و در حوالی سال۱۴۵۰ میلادی در اوج قدرت امپراطوریشان ساخت آن را به پایان بردند .بینگهام آثار تاریخی زیادی در بقایای این شهر تاریخی كشف كرد كه بخش اعظم آنها اكنون در موزه ی دانشگاه ییل نگهداری می شوند و مسؤولان این موزه پس از سالها حاضر به عودت ۴۰۰۰۰ اثر تاریخی این شهر شدند و رئیس جمهور و مردم پرو در تلاش اند كه این آثار را باز پس گیرند.
عجایب ماچوپیچو
بر اساس شواهد باستان‌شناسی، ماچوپیچو شهری معمولی نبوده و از آن به عنوان خلوت‌گاهی برای گذران اوقات فراغت بزرگان اینكا استفاده می‌شده است. این محوطه باستانی از یك قصر بزرگ، چندین معبد كه در اطراف حیاط قصر برای خدایان اینكا ساخته شده و حدود ۱۵۰ خانه برای خدمت‌گذاران،تشكیل شده است.
تخمین زده می‌شود كه حداكثر ۷۵۰ نفر قادر به سكونت هم‌زمان در این شهر كه در حدود ۵ كیلومتر مربع وسعت دارد، بوده‌اند و به احتمال زیاد در فصل‌های بارانی كه سفرهای بزرگان اینكا به ماچوپیچو قطع می‌شده است،جمعیت شهر بسیار كمتر از این تعداد می‌شده است.
اینكاها این محوطه را به خاطر موقعیت جغرافیایی و زمین‌شناختی استثنایی‌اش برای ساخت ماچوپیچو انتخاب كرده‌اند. بر اساس اعتقاد اینكاها، شبح سلسله جبالی كه در پشت ماچوپیچو به چشم می‌خورد، نمایانگر چهره اینكا است كه سر به آسمان برداشته است. اینكاها اعتقاد داشتند كه سنگ‌ها و صخره‌های استوار زمین نباید از سرجای‌شان خارج یا قطعه‌قطعه شوند و به همین خاطر كل بناهای ماچوپیچو را با قطعه سنگ‌هایی ساختند كه به صورت منفرد در كوهستان پیدا می‌كردند.
ماچوپیچو اسرارآمیزترین شهر باستانی
در ساخت بسیاری از عمارت‌های ماچوپیچو از هیچ نوع ملاطی استفاده نشده است و معماران اینكا با محاسبات دقیق و برش ظریف سنگ‌ها، موفق به ساخت دیوارهای عظیمی شده‌اند كه درز میان سنگ‌هایش كمتر از یك میلی‌متر است. دیگر ویژگی منحصر به فرد معماری ماچوپیچو، یكپارچگی و تركیب عناصر معماری با ویژگی‌های محیطی است، چنان كه معماران اینكا از بسیاری از دیواره‌ها و تخته‌سنگ‌های موجود در محوطه برای ساخت قسمت‌های مختلف ماچوپیچو استفاده كرده‌اند.
بخش های مختلف ماچوپیچو
مجموعه ماچوپیچو را می‌توان به سه بخش كشاورزی، مسكونی و مذهبی تقسیم كرد. ورودی اصلی این قلعه در قسمت جنوب غربی آن و در انتهای جاده‌ای موسوم به «مسیر اینكا» قرار داشته است. اما ورودی فعلی كه در جنوب شرقی این محوطه قرار دارد، به محوطه‌های كشاورزی ماچوپیچو منتهی می‌شود. در بخش‌های كشاورزی ماچوپیچو كه از مزارع پلكانی و كانال‌های آبیاری تشكیل شده است، اینكاها محصولاتی چون سیب‌زمینی و ذرت می‌كاشته‌اند كه با توجه به دورافتادگی این قلعه از دیگر نقاط امپراطوری اینكا، نقش مهمی در تأمین آذوقه ساكنانش داشته است.
بخش مسكونی ماچوپیچو كه با دیواری از بخش كشاورزی آن جدا شده است، از خانه‌هایی با بام‌های شیب‌دار پوشالی و درهای ذوزنقه‌ای شكل تشكیل شده است.بعضی از این خانه‌ها دو طبقه هستند كه احتمالاً دسترسی به طبقه دوم آنها به كمك نردبان‌های طنابی میسر می‌شده است، چرا كه در ارتفاعی كه ماچوپیچو ساخته شده است درخت چندانی برای ساخت نردبان وجود ندارد.
بخش مسكونی ماچوپیچو با میدان بزرگی از بخش مذهبی آن جدا می‌شود. این بخش باشكوه‌ترین جلوه‌های هنر و معماری اینكاها را در خود جای داده كه از مهم‌ترین آنها می‌توان به «معبد بزرگ مركزی»، «معبد سه پنجره»، «معبد خورشید» و آرامگاه‌های سلطنتی تشكیل شده است.
ماچوپیچو اسرارآمیزترین شهر باستانی
در این بخش همچنین قطعه سنگی موسوم به «سنگ اینتیهواتانا» وجود دارد كه اطلاعات باارزشی درباره دانش نجوم و ستاره‌شناسی اینكاها در اختیار كارشناسان گذاشته است. این سنگ به طور دقیق نقاط اعتدال پاییزی و بهاری (زمانی كه روز و شب طول یكسانی پیدا می‌كنند) و دیگر پدیده‌های نجومی را نشان می‌داده است. شیوه كاركرد این سنگ كه بر فراز ستونی قرار دارد به این ترتیب است كه در ظهر روز ۲۱ مارس (اعتدال بهاری) و ۲۱ سپتامبر (اعتدال پاییزی) خورشید درست بر فراز ستون و روی سنگ اینتیهواتانا قرار می‌گرفته است، به طوری كه سنگ و ستون هیچ سایه‌ای تشكیل نمی‌داده‌اند.
ماچوپیچو اسرارآمیزترین شهر باستانی
شهر ماچوپیچو سال ها پیش در فهرست میراث جهانی یونسكو به ثبت رسید و پس از مدتی نیز در فهرست میراث جهانی در خطر یونسكو قرار گرفت.با این وجود، تعداد زیادی از باستان شناسان جهان بر این باورند كه نبود كنترل بر تعداد گردشگران ماچوپیچو، این شهر و اكوسیستم اطراف آن را به سمت نابودی پیش می برد.