آشنایی با كشور نپال | معرفی جاذبه های گردشگری نپال

موقعیت جغرافیایی نپال:

نپال كشوری كوهستانی است كه هیمالایا مرتفع ترین كوه جهان بخش وسیعی از آن را تشكیل می دهد و تا منطقه ای در جنوب هند به نام كویلابانسا ادامه می یابد. كشور نپال با مساحت 140797 كیلومتر مربع در جنوب آسیا واقع شده است كه در شمال آن چین و در جنوب، غرب و شرق آن هند قرار دارد. 35% از جمعیت 30 میلیون نفری نپال در شهرها و بقیه در كوه ها زندگی می كنند. شهر كاتماندو كه پایتخت كشور نپال است، با داشتن حدود 5 میلیون نفر، پرجمعیت تین شهر این كشور می باشد. آب و هوای كشور نپال در نواحی بلند و مرتفع معتدل و در نواحی بسیار مرتفع سرد می باشد. بلندترین نقطه این كشور قله اورست است كه بر اساس پیمایش اخیر با 8884 متر ارتفاع، در مرز تبت و نپال قرار دارد.
نژاد مردم كشور نپال:
نژاد مردم كشور نپال مخلوطی از تبتی و هندی بوده و زبان رسمی آنها، نپالی است كه نزدیك به زبان هندی می باشد، البته زبان های دیگری چون گوركهایی و بهاری نیز رایج است. پرجمعیت ترین شهرهای این كشور عبارتند از: كاتماندو، نیپال گنج، بیرگنج و بیرات نگر و زیباترین آنها شهری به نام پوكهرا می باشد. از نظر مذهبی نزدیك به 60% مردم نپال هندو (بت پرست)، 22% بودایی، 10% مسلمان، 5% مسیحی و 3% سكه و غیره می باشند. اكثر بودایی ها در پایتخت زندگی می كنند كه بزرگ ترین معبد آنها «شمبو» نیز در پایتخت قرار دارد كه با كمك كشور چین و ژاپن بر بالای كوهی ساخته شده است. ژاپنی ها بدون دریافت هر گونه وجهی خیابان های اصلی، ترمینال و برخی بناهای دیگر را در پایتخت نپال ساخته اند. اكثر مسلمانان در شهری به نام نیپاگنج (كه در مرز هند در جنوب واقع است) ساكن هستند. گروهی از مسلمانانِ دارای فرهنگ و سواد نیز در شهری به نام جنكپور ساكن اند.

نوع حكومت نپال:
نوع حكومت نپال بیش از 12 سال پادشاهی بوده است. كشور نپال منهای شهر كاتماندو، در سال (1951م) استقلال یافت. قبل از (1951 م) تنها پایتخت فعلی یعنی كاتماندو به عنوان كشور نپال شناخته می شد. این شهر هیچ گاه در طول تاریخ مستعمره انگلیسی ها واقع نشده است. فعالیت احزاب در نپال بعد از یك همه پرسی در سال 1980م ممنوع شد. اما دیری نپایید كه با فشار گروه ها، احزاب توانستند فعالیت هایشان را از سرگیرند و پس از آن حكومت پادشاهی پایان یافت و امروزه تنها به عنوان نمادی تشریفاتی تبدیل شده است. صاحب قدرت در این كشور همچون كشور هند، نخست وزیر می باشد. مهم ترین احزاب به ترتیب حزب كنگره، حزب كمونیست، حزب امالی و مالی می باشد.

اقتصاد مردم نپال:

مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی می باشد

 
اجناس وارداتی شامل غذا، نفت، ماشین آلات، وسایل نقلیه و وسایل باری از هندوستان و 20% از ژاپن و چین و پاكستان وارد می شود. حجم مالی واردات كشور نپال به 500 میلیون دلار در سال می رسد. صادرات كشور نپال كه بیش از 175 میلیون دلار می باشد به كشور هند و پس از آن به چین، ژاپن و پاكستان ارسال می شود.

مهم ترین صنایع نپال دخانیات، سیب زمینی، ذرت، برنج، روغن گیاهی و صنایع دستی و مهم ترین معادن كشور، آهن، زغال سنگ، یاقوت و سنگ های گران قیمت دیگر می باشد. نزدیك به 75% مردم در بخش كشاورزی مشغول هستند. درآمد سالانه مردم نپال نصف درآمد سرانه هند می باشد و یك روپیه نپالی مساوی با 13 تومان ایرانی می باشد. در حال حاضر سالانه حدود 500 هزار نفر از كشور نپال بازدید می كنند كه از نظر درآمدهای توریستی بسیار حایز اهمیت است و یكی از منابع مهم درآمد، صنعت توریسم می باشد.
فرهنگ مردم نپال:
وضع نپال از نظر بهداشتی، تحصیلی، صادرات، واردات و رشد احداث كارخانه ها پس از آزادی فعالیت احزاب رو به بهبود است. لیكن وضع روستاها و مناطق دور دست فرق چندانی نكرده است، گرچه كمبودهای قابل توجهی در اكثر بخش ها حتی در پایتخت این كشور همچنان مشاهده می شود. این كشور دارای 5 دانشگاه بزرگ و كوچك است.

از نظر رفتاری مردم نپال اغلب مردمی سالم هستند و حقوق دیگران را رعایت می كنند. دروغ نمی گویند و بسیار ساده اند. عقیده آنها نسبت به بت پرستی راسخ بوده و در انجام مراسم دینی مقید هستند. به عنوان مثال روزی برای احترام گذاری به مار و روزی برای محترم شمردن مشخص شده است. از دیگر عقاید آن ها این است كه هرگاه فردی از خانواده نپالی ها مریض شود و بیماری او طول بكشد، به گونه ای كه احساس كنند در حال مردن است، سریعا او را از خانه خارج كرده به كنار رودخانه انتقال می دهند تا فرشته مرگ خانه اش را نبیند، مبادا افراد سالم خانواده نیز از دست او در امان نمانند، یعنی مردم با خرافات زندگی می كنند.
وضعیت مسلمانان نپال:

وضعیت شیعیان نپال بسیار فجیع تر از سایر فرقه های اسلامی می باشد

وضعیت مسلمانان نپال از دهه اخیر رو به وخامت گذاشته است. اخیرا هندوهای متعصب هندی با حزب متعصب نپال در یك برنامه ریزی مشترك تلاش دارند تا جامعه مسلمانان در شهر نیپال گنج، از بزرگترین و پرجمعیت ترین شهرهای نپال را از بین ببرند. در یك درگیری كه اخیرا مسلمانان شدیدا تحت فشار بودند و مورد حمله آن گروه افراطی قرار گرفتند. بسیاری از مسلمین كشته و زخمی شدند. خانه ها و مغازه های آنان كه قبل از حمله شناسایی شده بود غارت و سوزانده شد و مهاجمین زنان و دختران مسلمان را به اسارت گرفتند كه تا كنون نیز اطلاعی از آنها در دست نیست.

در نپال فرقه های مختلفی از مسلمان ها فعال اند كه جمعا دارای 58 مسجد و 86 مدرسه اند. اما دو مدرسه ویژه دختران وجود دارد كه در آن حدود 700 نفر تعالیم وهابیت را می آموزند. این در حالی است كه جمعیت مسلمان ها در نپال از 3 میلیون تجاوز كرده است. در مقابل مراكز آموزشی و معبدهای هندو بسیار زیاد می باشد. به گفته یكی از روزنامه نگاران مسلمان، حكومت و احزاب نه تنها به وضعیت مسلمین توجهی ندارند بلكه برای تضعیف فرهنگ و اقتصاد مسلمین سعی و تلاش فراوانی صورت می گیرد و حتی تبلیغ مذهبی غیر از مذهب هندو در نپال ممنوع می باشد.

وضعیت شیعیان نپال كه حدودا در 6 شهر و روستا ساكن هستند، بسیار فجیع تر از سایر فرقه های اسلامی می باشد، برای نمونه بیست و پنج خانواده شیعی در پایتخت (به جز معدودی) حتی از تعلیمات اولیه دینی محرومند. در بین آن ها و آداب و رسوم هندو به وفور یافت می شود. بدون ذبح شرعی از گوشت استفاده می كنند و بدون عقد دختری را به عنوان همسر انتخاب می كنند. از حجاب نیز خبری نیست. متأسفانه در بین عامه و بخصوص وهابی ها مشهور است كه فرقه ای به نام شیعه در هند وجود دارد كه افرادی كافر هستند و به بهانه این كه آنها منكر رسالت پیغمبر اسلام می باشند اعلام كرده اند هر كجا آن ها را یافتید بكشید چون جان، مال و ناموس آنها حلال است.

در قانون اساسی كشور، نپال كشوری هندو مذهب شناخته شده است و تنها هندوها و بت پرستان حق ترویج علنی عقاید خود را دارند. از سوی دیگر كسی حق ندارد كه مذهب هندو را ترك كرده از آن دست بردارد. برای غیر هندو مذهب مجاز نیست كه عقاید هندو را قبول كند و بت پرست بشود و اگر شخصی، فردی از بت پرستان را به غیر مذهب هندو دعوت كند و او را از مذهب خود خارج سازد، به 12 سال حبس محكوم می شود، تا حدی كه سفارش هیچ شفیعی حتی مقامات كشور در این مورد تا 12 سال پذیرفته نمی شود.

یكی از بزرگترین مراكز چهارگانه جهانی هندوها در شهر «كاتماندو» قرار دارد. یكی از قوانین این مركز مهم این است كه غیر هندو مذهب حق ندارد به این مركز و بت خانه داخل شود. این قانون جلوی در ورودی اصلی این بت خانه با حروف بزرگ و روشن نوشته شده است. اگر غیرهندو مذهب داخل بت خانه و معبد شود یك شبانه روز محكوم به حبس می گردد. در عین حال، مسیحی ها با هوشیاری و ظرافت خاصی مشغول به تبلیغ مسیحیت و فراخواندن هندوها به طرف مسیحیت هستند. به طوری كه گفته می شود در 50 سال آینده، نپال به یك كشور مسیحی تبدیل خواهد شد. پایین بودن سطح فرهنگی و اقتصادی مردم نپال از عواملی است كه ممكن است باعث گرفتاری آنها در دام مسیحی ها شوند.

در میان اهل سنت، وهابی ها در تبلیغات از همه موفق ترند. آنها در تبلیغات شان كم و بیش روش مسیحیان را در پیش گرفته اند و به مناطق دور دست سر می زنند و علاوه بر كمك به مردم (بخصوص دیگر مسلمان ها) آیین وهابیت را می آموزند. امروزه وهابیها حدود 5% جمعیت نپال را تشكیل می دهند و هر روز بر تعدادشان افزوده می شود به گونه ای كه اهل سنت به طرف این فرقه ضاله گرایش پیدا كرده است. وهابی ها در نپال به دو گروه تقسیم می شوند: 1. جماعت اسلامی؛ 2. تبلیغی جماعت.

مركز هر دو گروه در پایتخت نپال می باشد، كه یكی در نپال جامعه مسجد (حسینیه سابق شیعیان) و گروه دوم در همان اطراف با یك ساختمان مستقل به فعالیت مشغول اند. قدیمی ترین مسلمانان در نپال،مسلمانان كشمیری با سابقه 600 ساله اند، اما وهابی ها از حدود پنجاه یا شصت سال پیش به این منطقه آمده اند.

 جاذبه های گردشگری نپال
سوایامبونات

سوایامبونات یكی از جاذبه های گردشگری نپال می باشد
سوایامبونات مجموعه ای مذهبی برفراز تپه ای در دره كاتماندو و غرب شهر میباشد. این مجموعه كه به خاطر میمون های مقدسی كه در گوشه و كنار آن زندگی میكنند به معبد میمون نیز مشهور میباشد، به گونه ای مقدس ترین معبد بودایی محسوب میشود. سوایامبونات شامل یك استوپا یا گنبد بودایی، چندین مقبره و معبد كه تاریخچه برخی از آنها به عصر لیچاوی برمیگردد، یك صومعه تبتی، موزه و كتابخانه میباشد.

كاخ موزه نارایانیتی

كاخ موزه نارایانیتی، كاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم در نپال ساخته شد
كاخی كه مدتی طولانی بعنوان محل اقامت ابتدایی پیشوایان كشور بوده است. كاخ اصلی بدستور سلسله شاهان قرن هجدهم ساخته شد و در سال ۱۹۳۴ بر اثر زلزله از بین رفت. این كاخ در دهه ۱۹۶۰ توسط بنجامین پولك به سبك معاصر بازسازی شد و پس از به جمهوری رسیدن كشور، به موزه ای عمومی تبدیل شد. تاج و تخت پادشاهی نپال كه به دلایل امنیتی در دید عموم نیستند در این موزه قرار دارند.

كاستامانداپ

كاستامانداپ یكی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا می باشد
كاستامانداپ معبدی سه طبقه برای گوراكنات، یكی از شكل های خدای شیوا می باشد. گفته می شود این معبد كه در قرن شانزدهم به دستور پادشاه لاكسمی نارسینگا مالا و به سبك بتكده های چینی و ژاپنی ساخته شده، یكی از قدیمی ترین ساختمان های چوبی دنیا می باشد. كل بنای معبد از چوب یك درخت واحد ساخته شده. هر ساله جشنی عظیم در این معبد بر پا می شود و هزاران توریست را به خود جذب می كند.

معبد پاشوپاتینات

بزرگترین و مقدس ترین معبد هندویی خدای شیوا در جهان است.  این معبد كه در سواحل رود باگماتی در قسمت شرقی كاتماندو واقع شده است، قدیمی ترین معبد هندوی كاتماندوست و در قرن پنجم تاسیس شده است. بخش اصلی این معبد در اثر تهاجمات قرن چهاردهم مغول ها از بین رفت و معبد فعلی در قرن نوزدهم بنا شده است. فستیوال شیواراتری كه سالانه هزاران پیرو هندو را به خود جذب میكند در این معبد برگزار می شود.

موزه ملی نپال:

موزه ملی نپال در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد
موزه ملی نپال در سال ۱۹۲۸ افتتاح شد و شامل سه ساختمان جودا جایاتیا كالا شالای، گالری هنری بودا و ساختمان تاریخی اصلی میباشد. در این ساختمان بخش تاریخ طبیعی، بخش فرهنگی، بخش تاریخی، بخش تمبر و بخش معاصر در معرض نمایش قرار گرفته اند. جاذبه اصلی این موزه، كلكسیونی از آثار هنری تاریخی (مجسمه و نقاشی ها) و مجموعه ای از اسلحه های استفاده شده در قرن هجدهم و نوزدهم میباشد

داراهارا:

برج داراهارا كه دارای ۱۱۳ پله مارپیچی و ۲۵ پله خارجی میباشد
داراهارا یا برج بیمسن، برجی ۹ طبقه به ارتفاع ۵۰.۲ متر است. این برج كه دارای ۱۱۳ پله مارپیچی و ۲۵ پله خارجی میباشد در سال ۱۸۳۲ به دستور نخست وزیر وقت، بیمسن تاپا ساخته شد. طبقه هشتم، بالكنی دایره ای شكل دارد كه نمایی پانوراما به بازدیدكنندگان عرضه می دارد.