این درختان به طور منطقی نباید آنجا باشند، آنها از روز اول در این وضعیت قرار نداشتند، مانند همه درختان دیگر بودند تا اینكه رودخانه ای كه در نزدیكی آنها قرار داشت عصبانی و خروشان به سمتشان آمد و آنها را در خود بلعید و به زیر آب برد. آنها حالا مجبورند تا ریشه هایشان را در میان گِل، خاك و شن بدوانند به امید اینكه زنده بمانند.
دریاچه كندی، قزاقستان
دو هزار متر بالاتر از سطح دریا، منطقه ای با 400 متر طول و عمقی كه در بعضی نقاط به 30 متر هم می رسد. اینجا دریاچه «كندی» قزاقستان است. شاید مشخصه های ظاهری این دریاچه مانند همه دریاچه های دیگر دنیا باشد اما آنچه در لحظه اول كندی را متفاوت تر و عجیب تر از دیگران در چشم هر بیننده ای نشان می دهد درختانی است كه ریشه هایشان را در كف دریاچه دوانده اند اما به گونه ای سر از آب بیرون آورده اند كه گویی دكل كشتی هایی غرق شده هستند.
دریاچه كندی
«كندی» جوانترین دریاچه دنیاست كه تنها یك قرن از عمرش می گذرد و زندگی اش را مدیون سیلی است كه باعث شست و شوی سنگ های آهكی ولغزش آنها شد تا آبی را كه پشت شان پناه گرفته بود به این سمت روانه كنند. كندی متولد شد اما تولدش با مرگ درختانی همراه بود كه تنها توانستند نوك خود را از آب بیرون نگه دارند، شاخه هایی خشك كه تنها پناهگاهی برای شناگران خسته باشند تا زمانی كوتاه دستان خود را دور شاخه ها حلقه كنند.
این دریاچه در فصل های سرد و گرم سال تصاویری متفاوت از خود به نمایش می گذارد. در روزهای گرم تابستان، این دریاچه تصویری از آبی گرم و درختانی سبز را در ذهن بازدیدكنندگانش بر جای می گذارد، در حالی كه در زمستان، با سطحی كاملا یخ زده داستانی متفاوت را روایت می كند. با این حال، دوستداران كندی، در زمستان هم از آن دست نمی كشند. روح ناآرام و ماجراجوی غواصان، آنها را به اعماق یخ زده می كشاند و آنچنان فریفته زیبایی مناظر می شوند كه سردی آب را فراموش می كنند.
كامپونگ پوك، كامبوج
در كشور كامبوج، جنگل شناوری وجود دارد كه درخیتان آن سر از آب بیرون آورده اند و نمایی زیبا به دریاچه ای كه در آن قرار دارند بخشیده اند. كامبوجی ها از این درختان به خوبی مراقبت می كنند و آنها را موجوداتی قابل احترام می دانند.
دریاچه كدو، تگزاس
این دریاچه با آن چهره رمزآلودش مأمن درختان سروی است كه در آب و نه در خشكی، زنده اند و به حیات خود ادامه می دهند. این دریاچه در مرز تگزاس با ایالت لوئیزیانا قرار دارد و دریاچه ای طبیعی محسوب می شود و مساحتی در حدود 25 هزار جریب زمین را به خود اختصاص داده است.
دریاچه بزید، رومانی
حدود 25 سال پیش برای جلوگیری از طغیان رودخانه و سرازیر شدن سیل به دره، سدی در نزدیكی روستای بزید كشور رومانی بنا شد اما سد هم نتوانست مقاومت خوبی در مقابل سیل از خود نشان دهد و با خراب شدنش، روستا و باغ های نزدیكش را زیر آب برد. ساكنان ده بعد از اینكه خانه هایشان را از دست دادند مجبوربه نقل مكان به محلی در همان نزدیكی شدند اما درختان نه قدرتی برای رفتن داشتند نه جایی برای ساكن شدن.
همانجا ماندند تا پوسیدند. حالا تنه های پیچ خورده شان مانند دستان چروكیده یك پیرزن از آب بیرون زده و صحنه های زیبایی از تضاد پیری و جوانی را خلق كرده اند. این دریاچه هر ساله میزبان گردشگران زیادی است كه برای دیدن زیبایی های جنگل زیر آب به این منطقه سفر می كنند.
اطراف این دریاچه پر است از فیل هایی كه آب بازی می كنند و پرنده هایی كه بالای سر آن پرواز می كنند و جنگل زیر آب كه زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است
دریاچه یوداوالاوه، سریلانكا
با اولین نگاه به «دریاچه یوداوالاوه» در سریلانكا بیشتر از اینكه حس بودن در كنار یك دریاچه به بیننده منتقل شود، تصویری از یك جنگل انبوه در ذهن شكل می گیرد.
اشتباه نكنید، قبل از اینكه این منطقه نام دریاچه یوداوالاوه را تجربه كند جنگلی به همین نام در این منطقه وجود داشت، جنگلی كه به خاطر طغیان آب رودخانه، تبدیل به مخزن عمیقی از آب شد.
دریاچه یوداوالاوه
حالا، آب ها ساكنان همیشگی این قسمت شده اند و درختان مجبورند وجود این مایع حیاتبخش را همچون هوا، هر لحظه در اطراف خود حس كنند. درختان در اثر هجوم سیل همگی جان خود را از دست دادند وتنها تنه آنها از آب بیرون ماند اما دریاچه با آمدنش حیوانات زیادی را برای سیراب شدن به سوی خودش جذب كرد. حالا اطراف این دریاچه پر است از فیل هایی كه آب بازی می كنند و پرنده هایی كه بالای سر آن پرواز می كنند و جنگل زیر آب كه زیبایی دو چندانی به دریاچه بخشیده است.
دریاچه پریار، هند
ایالت كرالای هند هم صاحب یكی از جنگل های فرورفته در آب است. دریاچه «پریار» جایی پر آب است كه در اثر سیل و طغیان رودخانه در سال 1895 به وجود آمد. دریاچه مساحتی در حدود 55 كیلومتر مربع را به خود اختصاص داده و نامش را از رودخانه ای به امانت گرفته كه از آن تغذیه می كند.
اگر سری به هند زدید وگذرتان به پربار افتاد، حتی اگر نخواستید غواصی كنید و درختان را از نزدیك لمس كنید، می توانید از كنار دریاچه هم به تماشای این درختان كه تمام قد در آب فرو رفته اند بنشینید و لذت ببرید.
دریاچه ولتا، غنا
مسوولان وزارت نیروی جمهوری غنا برای ایجاد سد برق آبی «اكوسومبا» 78 هزار نفر از ساكنان منطقه را مجبور كردند در سال 1965 میلادی به منطقه ای دیگر نقل مكان كنند و بعد از آن بود كه 120 روستای كوچك كاملا نابود شدند. با تخریب روستاها، دریاچه ای مصنوعی با 8/462 كیلومتر مربع وسعت روی خط استوا ایجاد شد تا به كمك سد بیاید و نیروی برق سراسر كشور را تولید كند، دریاچه ای كه هزاران درخت را در خود خفه كرد.
حالا و بعد از گذشت چند دهه دولت غنا تصمیم گرفته تا 14 هزار متر مربع از این درختان را قطع كند اما مخالفان این طرح معتقدند تنه هایی كه زیر آب باقی خواهند ماند می توانند تهدیدی جدی برای تور، قایق و جان ماهیگیران به حساب آیند و با پوسیدن در آب، تعادل زیست محیطی دریاچه ای به این وسعت را به هم بریزند.