هشت شهرمرموز دنیا را تماشا كنید! + عكس
در بسیاری از نقاط دنیا شگفتی‌های بسیاری به عنوان نقاط توریستی شناخته می‌شوند. با این حال شهرهایی وجود دارند كه بسیاری از مردم آنها را به عنوان شگفتی‌های گردشگری می‌شناسند. شهرهایی وجود دارند كه عده‌ای معتقدند در آنها روح پیدا می‌شود! این كه چقدر این اعتقاد درست است یا نه به كنار، اما هریك از این مكان‌ها برای خودشان داستانی دارند. این داستان هشت شهر مرموز دنیاست. احتیاط كنید!
شهرهایی كه در این مطلب می‌بینید همه روزی روزگاری برای خود اعتباری داشته‌اند اما اندك اندك دوران آنها به سر رسیده و حالا از آنها ویرانه‌هایی باقی مانده است كه گاهی می‌شود مقصد گردشگران.
داستان تاسیس این شهرها، همچون زوال آنها خواندنی است. سود اقتصادی باعث می‌شود روزی مردمانی در مكانی گردهم آیند و شهری را به‌وجود آورند و تمام شدن بهره اقتصادی، شهری سبز و خرم را به برهوتی بی‌آب و علف تبدیل كرده است. این داستان شهرهای مرموزی است كه اكنون از آنها تقریبا چیزی باقی نمانده.
بادی - كالیفرنیا
نزدیكترین شهر: بریج پورت – كالیفرنیا - جمعیت:۵۷۵ نفر
تاسیس: می‌گویند شخصی به نام «بودی دبلیو» در تپه‌های بایر و مرتفع این منطقه در سال ۱۸۵۹ طلا كشف كرده است. با این حال این منطقه تا سال ۱۸۷۶ ناشناخته و گمنام باقی می‌ماند تا اینكه رگه قابل‌‌توجهی از سنگ‌های معدنی در این منطقه پیدا می‌شود و این شهر شروع به پیشرفت می‌كند. در سرشماری‌ای كه در سال ۱۸۸۰ انجام شد، جمعیت كنت‌نشین «مونو» ۷ هزار و ۸۲ نفر بوده كه اكثر آنها هم در همین «بودی» زندگی می‌كرده‌اند.
زوال: درآغاز سال‌های ۱۸۸۰، معدنچی‌ها كم‌كم از این شهر دور شدند تا در جایی دیگر به دنبال ثروت بگردند. شهر به تدریج ویران شد و در سال ۱۹۴۲، آخرین معدن موجود در این شهرهم تعطیل شد.
وضعیت فعلی: مالكان زمین‌های این منطقه نگهبان‌هایی را استخدام كرده‌اند تا از ساختمان‌های سالم آن مراقبت كنند. در سال ۱۹۶۲ این شهر به «پارك تاریخی بودی» تبدیل شد. حالا گردشگران در جاده‌های خاكی این شهر قدم می‌زنند و حتی می‌توانند وارد برخی ساختمان‌ها هم شوند. بلیت ورودی این ناحیه ۷ دلار برای بزرگسالان و ۵ دلار برای كودكان ۶ تا ۱۶ ساله و برای بقیه رایگان است.
بولوویل- فلا
نزدیكترین شهر: فلاگلر بیچ- فلا- جمعیت: ۵۴۷۸ نفر
تاسیس: «چارلی بولو» نزدیك به ۴۷۰۰ هكتار زمین را در سال ۱۸۲۱ خرید و با ایجاد مزارعی به تولید نیشكر، پنبه و برنج پرداخت. پسر او «جان» كارخانه بزرگ تولید شكر را تاسیس كرد و این گونه این منطقه رونق فراوانی گرفت.
زوال: پیمان «جان بولو» با سرخپوستان منطقه زمانی بهم خورد كه دولت ایالات متحده بومیان این منطقه را مجبور كرد كه به سمت غرب رودخانه می‌سی‌سی‌پی بروند. این پاك‌سازی نژادپرستانه
دو كاشف در اوت ۱۹۰۴ دقیقا در شرق دره «مرگ» موفق به كشف طلا شدند. در بین تپه‌های این منطقه كمپ‌های معدنچیان برپا بود و در این میان یكی از كمپ‌ها، ریولیت، بسیار سریع‌تر از دیگر كمپ‌ها پیشرفت كرد.
باعث بروز دومین جنگ بین سرخپوستان این منطقه و ماموران دولتی شد. درگیری‌های پراكنده سال ۱۸۳۶ باعث شد كه سرخپوستان مزارع و كارخانه «بولو» را آتش بزنند تا بردگان هم قبیله خود را آزاد كنند.
وضعیت فعلی: این منطقه نیز به پارك تاریخی تبدیل شده است. هنوز بین درخت‌های بلند بلوط می‌توان ویرانه‌های كارخانه «بولو» را یافت. بیلت ورود به این منطقه ۴ دلار است.
ایندیپندنس- كولو
نزدیكترین شهر: آسپن- كولو- جمعیت: ۶۰۸۹ نفر
تاسیس: ۴ ژوئیه ۱۸۹۷، كاشفان در ارتفاع بیش از ۱۰ هزار و ۹۰۰ پایی كوهستان‌های «روشوز»، نزدیك به جایی كه امروز «ایندیپندنس پس» نامیده می‌شود، طلا پیدا كردند. با این اتفاق جمعیت این منطقه خیلی زود به ۳۰۰ نفر رسید و رشد آن متوقف هم نشد. در سال ۱۸۸۲، آمارها نشان می داد كه شهر بالغ بر ۱۵۰۰ ساكن دارد.
زوال: زمستان‌های فوق‌العاده سرد باعث شد كه معدنچیان به شهرهای مجاور كه آب و هوای معتدل‌تری داشتند بروند. زمستان سخت سال ۱۸۹۹، مرگ رسمی این شهر رخ داد: همه ساكنان آن را ترك كردند و خیلی زود شهر متروكه شد.
وضعیت فعلی: انجمن تاریخی آسپن در «جشن كار» كه نیمه‌های ماه ژوئن برگزار می‌شود، گردشگران را به دیدن این شهر می‌برد. سه دلار مبلغی است كه برای گذر از دروازه‌های این شهر باید پرداخت.
كاهابا- آلاباما
نزدیكترین شهر:سلما- آلاباما- جمعیت: ۲۰ هزار نفر
تاسیس: احتمالا سرخپوستان آمریكایی از سال‌ها قبل در این منطقه زندگی می‌كرده‌اند. وقتی آلاباما در سال ۱۸۱۹ به ایالت تبدیل شد، جیمز مونرو، پنجمین رئیس‌جمهور ایالات‌متحده، ۱۶۲۰ هكتار از زمین‌های بایر در پیوندگاه دو رودخانه «كاهابا» و «آلاباما» را به عنوان مركز ایالت انتخاب كرد.
زوال: نمایندگان سنا پایتخت را در سال ۱۸۲۶ به «توسكالوسا» تغییر دادند و همین بهانه كافی بود تا این شهر را محو كند. طولی نكشید كه شهر تقریبا خالی از سكنه شد. اما با این حال دوبار دیگر این شهر جان گرفت: بار اول به عنوان مركز تجارت و حمل پنبه و سپس در مقطعی دیگر بعد از جنگ انفصال (نبرد میان شمال و جنوب ایلالت متحده آمریكا در سال‌های ۱۸۶۱ تا ۱۸۶۵) به عنوان روستایی برای برده‌های آزاد شده مورد استفاده قرارگرفت. سرانجام ساكنان این شهر به سلما و شهرهای مجاور رفتند. سال ۱۹۰۰ را باید سال نابودی قطعی این شهر دانست.
وضعیت فعلی: امروزه با نام «پارك كهن باستان‌شناسی» شناخته می‌شود و كمیسیون تاریخی آلاباما روی آن نظارت دارد. ورود به این مكان تاریخی رایگان است. گردشگران می‌توانند در ویرانه‌های تاریخی این شهر، یك گورستان و كوره‌های راه‌های آن پرسه بزنند.
پی‌مانت- وی یومینگ
نزدیكترین شهر: فورت بریجر- وی‌یومینگ- جمعیت: ۳۹۹ نفر
تاسیس: عده‌ای از سربازان برای اینكه از بین جنگل‌ها مسیر عبور و مرور به وجود بیاورند این شهر را تاسیس كردند. این شهر خیلی زود پیشرفت كرد و با افتتاح راه‌آهن به عنوان مركزی برای توقف قطارها و پركردن سوخت و تامین آب مورد استفاده قرار گرفت. به گزارش اقتصاد ایران آنلاین،نزدیك به ۴۰ كوره برای تولید زغال‌چوب مورد استفاده قطارهای بخار در این منطقه فعالیت می‌كردند. حدود ۲۰ خانه نیز در این شهر ساخته شد.
زوال: در سال ۱۹۰۱ تونلی در چند مایلی پی‌یه‌مون حفر شد كه از آن راه آهن عبور می‌كرد. با این اتفاق عبور و مرور در مسیر جدید افزایش
در سال ۱۹۸۲ پاركی در این شبه‌جزیره ساخته شد كه نخست به نام «استیپل‌چیس پارك» شناخته می‌شد و بعدها «پلیشور بیچ پارك» نام گرفت. این پارك در سال ۱۹۵۰ بسته شد.
یافت تا اینكه در سال ۱۹۴۰ پی‌یه‌مون كاملا از سكنه خالی شد.
وضعیت فعلی: از میان ۴۰ كوره تولید زغال، تنها سه كوره باقی مانده است. این كوره‌ها ۳۰ متر قطر و ۳۰ متر ارتفاع دارند. این منطقه را با همین كوره‌ها می شناسند كه روزی قلب تپنده این منطق بودند. بازدید از این منطقه رایگان است.
پلژر بیچ
نزدیكترین شهر: بریج‌پورت- جمعیت: ۱۴۴۲۹۹ نفر
تاسیس: شبه جزیره The ۶۳-acre در حاشیه Long Island Sound با نوار باریكی از ساحل به شهر
«استرات‌فورد» و با پلی چوبی به «بریج‌پورت» متصل می شود. در سال ۱۹۸۲ پاركی در این شبه‌جزیره ساخته شد كه نخست به نام «استیپل‌چیس پارك» شناخته می‌شد و بعدها «پلیشور بیچ پارك» نام گرفت. این پارك در سال ۱۹۵۰ بسته شد. هنوز حدود ۴۵ كلبه توریستی در این مكان باقی مانده اند.
زوال: پل پوبی «بریج‌پورت» تنها راه دسترسی به «پلیشور بیچ» با وسیله نقلیه موتوری بود. این پل ۲۵۰ متری در سال ۱۹۹۶ در آتش سوخت و دیگر ساخته نشد. راه‌های دسترسی دیگر به پلیشور بیچ استفاده از قایق و یا پای پیاده است. این‌گونه كلبه‌های توریستی این منطقه بلاستفاده ماندند.
وضعیت فعلی: سیاستمدران به مناسبت‌های مختلف درمورد بازسازی پل یا برقراری یك تاكسی دریایی بحث می‌كنند اما پیشرفت كار بسیار كند است.
ریولیت- نوادا
نزدیكترین شهر: بیتی- نوادا- جمعیت: ۱۰۰۵ نفر
تاسیس: دو كاشف در اوت ۱۹۰۴ دقیقا در شرق دره «مرگ» موفق به كشف طلا شدند. در بین تپه‌های این منطقه كمپ‌های معدنچیان برپا بود و در این میان یكی از كمپ‌ها، ریولیت، بسیار سریع‌تر از دیگر كمپ‌ها پیشرفت كرد. در سال ۱۹۰۷ این كمپ به شهری معدنی با جمعیتی بالغ بر ۵۰۰۰ نفر تبدیل شد. شهر یك ایستگاه راه‌آهن داشت، یك بانك سه طبقه و مدرسه‌ای دو طبقه.
زوال: معادن طلا آن‌طور كه جویندگان طلا انتظار داشتند چندان غنی نبود. اكثر معادن در سال ۱۹۱۱ تعطیل شدند. برق این منطقه نیز در سال ۱۹۱۶ قطع شد. در نتیجه فعالیت اقتصادی در این شهر از رونق افتاد و جمعیت آن به تدریج پراكنده شدند. آخرین ساكن این شهر در سال ۱۹۲۴ چشم از جهان فرو بست.
وضعیت فعلی: چندان استفاده‌ای از این شهر نمی‌شود. البته گاهی برای بازسازی آن تلاش‌هایی صورت گرفته است. ویرانه‌های بانك مشهور شهر هم در سال ۲۰۰۵ در فیلم سینمایی «جزیره» نابود شد.
تورموند- وست ویرجینیا
نزدیكترین شهر: بكلی- وست ویرجینیا- جمعیت: ۱۶۸۳۲ نفر
تاسیس: در سال ۱۸۷۳ یك شركت صنعتی آغاز به حمل و نقل زغال كرد. این شركت كه به اختصار
C & O خوانده می‌شد ایستگاه قطاری در محلی تاسیس كرد كه بعدها «تورموند» نام گرفت. در آغاز سال‌های ۱۹۰۰،«تورموند» در اوج شكوفایی قرار داشت.
زوال: این شهر آرام آرام به سمت زوال پیش رفت. ظهور لوكوموتیوهای دیزلی موجب شد ایستگاهی كه در این شهر تاسیس شده بود به ندرت اهمیت خود را از دست بدهد. ساكنان این شهر اندك اندك پراكنده شدند.
وضعیت فعلی: «تورموند» شهری مرموز است كه هنوز به طور كامل نمرده.آخرین بررسی‌ها نشان می‌دهد كه در این شهر هنوز ۷ نفر زندگی می‌كنند. هنوز از راه‌آهن این شهر نگهداری می‌شود؛ راه‌آهنی كه یادگار روزهای درخشان این شهر بوده است.
