با تعطیلات تابستانی فاصله‌ای نداریم. بسیاری خود را برای یك سفر خوب آماده می‌كنند و تا آنجا كه می‌توانند در این فاصله صرفه‌جویی می‌كنند. شاید با وجود هزینه بالای هتل‌ها و غذاخوری‌های بیرون، ماندن در خانه یك دوست یا خانواده در مسیر سفر، گزینه‌ای منطقی باشد. اما آیا این‌طور است؟
هر چند ما ایرانی‌ها به مهمان‌نوازی شهره‌ایم و معتقدیم مهمان حبیب خداست، اما انصافا چند بار شده كه دلتان می‌خواسته با تیر و كمان فامیل دور را كه در هفته دوم اقامتش روی مبل لم داده و كنترل تلویزیون را در دست گرفته، نشانه بروید؟
می‌شود یك مهمان خوب بود تا میزبان از این‌كه شما مهمانش هستید خوشحال باشد و به شما احترام بگذارد و رابطه خوبتان را بایكدیگر حفظ كنید. اما چطور؟
خودتان را جایی دعوت نكنید
تا به حال شده است زوركی به تولد فرد دیگری بروید یا فرد سومی باشید در یك گفت‌وگوی دو نفره خصوصی؟ البته كه نه. هر چند بسیاری فكر می‌كنند كه اگر یك مدت قبل، شما فرض كنید یكی دو ساعت قبل، اگر به میزبان زنگ بزنند و بگویند كه می‌خواهند در خانه‌اش اقامت كنند، اشكالی ندارد.
دقت كنید كه میزبان را در موقعیت غیرقابل دفاعی قرار می‌دهد. حتی اگر دیدارتان با ایشان متعارف و دوست داشتنی است (كه كاملا ممكن است این‌طور نباشد)، میزبان از این‌كه فرصتی ندارد تا مهمان خود را سرگرم كند خرسند نخواهد بود. چه كسی می‌خواهد در خانه خودش ناتوان از انجام كاری باشد؟
حالا بیایید این سناریو را تعریف كنیم. به دوست یا فامیلمان زنگ بزنیم و بگوییم آن اطراف هستیم و دوست داریم او را هم ببینیم. از برنامه زمانی خود بگوییم و این‌كه می‌خواهیم صرفه‌جویی كنیم را هم بیان كنیم. بعد سكوت كنیم و اجازه بدهیم او برنامه‌ای را پیشنهاد كند. حتی دورترین و ناصمیمی‌ترین دوست شما هم متوجه نكته موضوع خواهد شد و اگر بخواهد می‌تواند برای چند روز میزبان ما باشد. اگر میزبان دوست داشت، خودش پیشنهاد می‌كند زمان اقامتتان را افزایش دهید و گر نه، زیر بار شرمندگی نخواهد رفت.
حتی اگر پیشنهادی نداد كه در خانه‌اش بمانید، احتمالا برای این‌كه یكی دو وعده مهمانش باشید پیشنهاد خواهد داد. در هر دو صورت، هم رو نینداخته‌اید و به احتمال قوی، دوستی‌تان را محكم‌تر كرده‌اید.
ممكن است شما در تعطیلات باشید، اما احتمالا میزبان در تعطیلات نیست. اگر بخواهید با یك چمدان پر از لباس آنجا ظاهر شوید و تمام خانه را اشغال كنید و تا پاسی از شب بیدار باشید و برنامه زندگی او را به هم بزنید، یا وسایل خانه‌اش را جابه‌جا كنید و سرجایشان نگذارید، غذای خاصی را طلب كنید و كمكی در تمیز كردن خانه نكنید و در یك كلام، هر كاری كه از دستتان بر می‌آید بكنید تا به قاعده و شیوه زندگی میزبان احترام نگذارید، در نتیجه اگر فردای روز در جمع دوستانه‌تان نبودید، بدانید و آگاه باشید كه خود كرده را تدبیر نیست.
میزبان را تنها بگذارید
بهتر است به یاد داشته باشیم میزبان ما، در طول روز نیاز دارد ساعتی را با خودش باشد. بنابراین بهتر است بخشی از روز را اگر اتاقی برایتان درنظر گرفته‌اند در اتاقتان باشید یا یكی دو ساعت به بیرون بروید زیرا میزبان شما و خودتان به این یكی دو ساعت نیاز دارید.
بودن در خانه دیگری بدون بردن هدیه نشان می‌دهد برای میزبانی‌شان ارزش قائل نیستید. نیازی نیست هدیه‌ای كه می‌برید گرانقیمت باشد، غذایی خاص یا محصولی كه مخصوص محل زندگی‌تان است، نماد فوق‌العاده‌ای است كه نشان می‌دهد شما به میزبانی آنها احترام می‌گذارید و برای جبران آن مشتاقید.
اگر چنانچه زمان اقامت شما طولانی است. مثلا فرض بگیریم بیش از یك یا دو شب به طول می‌انجامد، بهتر است هدیه خوبی با خود ببرید. مثلا از دوست مشترك خود جویا شوید كه آیا وسیله یا محصولی است كه میزبانتان به‌دنبال تهیه آن باشد؟
اگر چنانچه نگران هزینه آن هستید، میزان صرفه‌جویی خود با نرفتن به هتل را محاسبه كنید و هنگام رسیدن پیشنهاد دهید كه میزبان یك وعده غذایی مهمان شما خواهد بود و این چنین اندیشه‌ای نه‌تنها مفید است بلكه او را مشتاق می‌كند پذیرایی بهتری از شما داشته باشد.
سفر رفتن
تاثیر كمی در زندگی میزبان داشته باشید
سه روز در حقیقت، زمانی كافی برای ماندن در خانه دیگری است. افراد برنامه‌های منظم زندگی و مخصوص به خود را دارند و حتی بهترین و محبوب‌ترین مهمان‌ها هم مزاحم این برنامه منظم خواهند شد. بهتر است زمان ماندن خود را پیشتر با میزبان مطرح و موافقت او را كسب كنید. اگر مهمان خیلی خوبی هستید كه مثلا می‌گوید: تا به سینما می‌روی، اجازه بده من برای بچه‌ها پاستا درست كنم و مواظبشان باشم. در این صورت میزبانتان از ماندن بیشتر شما استقبال خواهد كرد.
هر موقع احساس كردید زمان ماندنتان به اتمام رسیده است، خانه را ترك كنید. حتی اگر پیش از زمان توافقی‌تان گمان كردید ماندنتان باعث سلب آرامش آن خانواده است، بهتر است پیش از آن‌كه تاثیر بزرگ‌تری بر زندگی‌شان داشته باشید، آنجا را ترك كنید.
یك مهمان خوب بودن كار دشواری است اما مطمئنا به تلاشی كه برای آن می‌كنید می‌ارزد و در نظر میزبان خود محترم شمرده خواهید شد و بدون شك، در سال‌های آتی نیز به آنجا دعوت می‌شوید. پس یادمان باشد:
مهمان گرچه عزیز است ولی همچو نفس
خفه سازد اگر آید و بیرون نرود
