10 مكان شگفت انگیز ساخته دست بشر !
تخت جمشید
تخت جمشید یا پارسه كه در شهرستان مرودشت در شمال استان فارس واقع است، نام یكی از شهرهای باستانی ایران است كه طی سالیان پیوسته، پایتخت مجلل و تشریفاتی امپراتوری ایران در زمان امپراتوری هخامنشیان بوده است.
در این شهر باستانی، مجموعه كاخ‌هایی به نام تخت جمشید وجود دارد كه در دوران زمامداری داریوش بزرگ، خشایارشا و اردشیر اول بنا شده است و به مدت حدود ۵۰ سال، مركزی برای برگزاری مراسم آیینی و جشن‌ها مخصوصاً نوروز بوده است. تخت جمشید با نام‌های پارسه، هزارستون، چهل منار و پرسپولیس نیز معروف است.
بنیانگذار تخت جمشید داریوش بزرگ بود، البته پس از او پسرش خشایارشا و نوه‌اش اردشیر یكم با گسترش این مجموعه به بزرگی آن افزودند. بسیاری از اطلاعات موجود كه در مورد تاریخ هخامنشیان و فرهنگ آنها در دسترس است به خاطر سنگ‌نبشته‌هایی است كه در این كاخ‌ها و بر روی دیواره‌ها و لوحه‌های آن حكاكی شده است. باور تاریخدانان بر این است كه اسكندر مقدونی سردار یونانی در ۳۳۰ پیش از میلاد، به ایران حمله كرد و تخت جمشید را به آتش كشید و احتمالاً بخش عظیمی از كتابها، فرهنگ و هنر هخامنشی را با اینكار نابود نمود.
با این‌حال ویرانه‌های این مكان هنوز هم در شهرستان مرودشت در استان فارس برپا است و باستان شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تأیید می‌كنند. این مكان از سال ۱۹۷۹ یكی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسكو است.
دیوار چین
این دیوار در نقشه جغرافیایی چین ۷۰۰۰ كیلومتر امتداد یافته است. این اثر سال ۱۹۸۷ در "فهرست میراث جهانی" ثبت شد. این ادعا كه این دیوار تنها پدیده انسانی است كه از فضا قابل رویت می باشد، بارها تكذیب شده است ولی هنوز در باور عوام جا دارد.
تاریخ ساخت دیوار چین به قرن ۹ قبل از میلاد باز می گردد. حكومت وقت چین برای جلوگیری از حملات ملیت های شمالی، برجهای آتش برای خبر رسانی و یا قلعه های مرزی برای حصول اطلاعات دشمن را در ارتباط با دیوار و بر روی آن ایجاد كرد.
در دوره حكمرانی سلسله های بهار و پاییز و كشورهای جنگجو، میان دوك ها جنگ بر پا شد و كشورها با استفاده از كوه های مرزی به ساخت دیوار پرداختند تا سال ۲۲۱ قبل از میلاد، امپراتور چین شی خوان پس از به وحدت رساندن چین، دیوارهای دوك ها را به هم متصل كرد كه به صورت دیوار بزرگ در مرزهای شمالی بر روی كوه ها درآمد. او می خواست با این كار از حملات دشمن به مراتع شمالی جلوگیری كند.
اهرام مصر
مجموعه اهرام جیزه نام مجموعه اهرام تاریخی ساخته شده در دوران مصر باستان است كه در حاشیه شمالی شهر قاهره كنونی واقع شده است. هرم بزرگ جیزه یكی از اهرام در مجموعه اهرام جیزه و تنها بازمانده عجایب هفت گانه جهان محسوب می شود.
قدمت اهرام جیزه به سلسله چهارم مصر می رسد كه نام های آنها عبارتند از هرم خوفو، هرم خفره و هرم منكور. كه خوفو بزرگترین شان و یكی از عجایب هفت گانه است.
تاج محل
آرامگاه زیبا و باشكوهی است كه در نزدیكی شهر اگرا و در ۲۰۰ كیلومتری جنوب دهلی نو پایتخت هند واقع شده است.
این بنا به دستور شاه جهان، پنجمین امپراتور گوركانی هند به منظور یادبود همسر ایرانی محبوبش ممتاز محل كه در سال ۱۶۳۱ ( میلادی ) به هنگام وضع حمل فوت كرد بنا شده است. شاه بنا به وصیت همسرش تصمیم گرفت با ساخت بنایی زیبا، مجلل و عظیم، همسرش را جاودانه كند. از این رو آرامگاهی زیبا بر روی قبر او بنا نهاد.
ماچو پیچو
به معنی قله قدیمی، یك محوطه باستانی به جا مانده از آثار دوره اینكاها می باشد كه در ارتفاع ۲٬۴۳۰ متری از سطح دریا در دامنه كوه در بالای دره اوروباما در كشور پرو و در ۷۰ كیلومتری شمال كوسكو قرار گرفته است. اغلب اوقات از آن به عنوان "شهر گمشده اینكاها" یاد می شود. ماچو پیچو احتمالأ شناخته شده ترین نماد امپراتوری اینكاها می باشد.
این شهر در حدود سال ۱۴۵۰ میلادی ساخته شده و صدها سال پیش در زمان فتح اینكاها توسط اسپانیایی ها متروك شده است. برای قرن ها فراموش شده بود و به جز عده ای از مردم محلی كسی از آن نامی به خاطر نداشته است.
این اثر در سال ۱۹۱۱ میلادی توسط هیرام بینگهام، تاریخ شناس آمریكایی به جهانیان معرفی شد. پس از آن، ماچو پیچو به یكی از مناطق جذب توریست تبدیل شد و در سال ۱۹۸۱ میلادی در فهرست آثار كشور پرو و در سال ۱۹۸۳ میلادی در فهرست میراث جهانی یونسكو به ثبت رسید. این اثر هم اكنون به عنوان یكی از عجایب هفتگانه جدید شناخته می شود.
انگكور وات
انگكور وات نام مجموعه ای از معابد است كه در اوایل سده دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در انگكور در كامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حكومتی و پایتخت او قرار گیرد. این معبد كه در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. انگكور وات كه تا به امروز به خوبی حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهی است كه از زمان ساختش تا كنون به عنوان یك مركز مذهبی استفاده می شود.
این معبد بزرگترین بنای مذهبی در جهان است و معماری اصیل خمری را می توان در آن مشاهده نمود. انگكور وات كه اصلی ترین جاذبه گردشگری كامبوج است، نشان ملی آن كشور نیز به شمار می آید و طرح آن بر روی پرچم كامبوج نیز نقش بسته است.
"انگكور وات" تركیبی امروزی به معنای "پرستشگاه شهر" است. "انگكور" شكل بومی كلمه نوكور است كه از واژه سانسكریت ناگارا به معنای پایتخت یا شهر گرفته شده و "وات" نیز واژه خمری برای معبد است. پیشتر این معبد به نام Preah Pisnulok شناخته می شد كه لقب پس از مرگ بنیان گذارش شاه سوریاوارمان دوم بود.
شهر ممنوعه
شهری قدیمی در منطقه پكن، پایتخت كشور چین است و یكی از مهمترین دیدنی های تاریخی این كشور به شمار می آید. شهر ممنوعه به روایتی وسیع ترین و كامل ترین مجموعه معماری چوبی در جهان به شمار می رود.
احداث شهر ممنوعه در سال ۱۴۰۶ میلادی با دستور جو دی دومین امپراتور سلسله مینگ آغاز گردید و ظرف ۱۴ سال ساخته شد. تا سال ۱۹۱۱ میلادی و نابودی سلسله چینگ ( قریب ۵۰۰ سال ) جمعا ۲۴ امپراتور در این شهر ممنوعه اقامت كرده و بر چین فرمان رانده اند. از سال ۱۹۲۴ بازدید از این مجموعه به عنوان كاخ موزه برای عموم آزاد گردید و ممنوعه بودن آن پایان پذیرفت.
این اثر نادر با ساختگاهی مستطیل شكل مساحتی حدود ۷۲ هكتار را در برمی گیرد. ابعاد آن ۹۶۱ متر طول در امتداد شمال به جنوب و ۷۵۳ متر عرض در امتداد شرق به غرب است. دیواری با ارتفاع ۱۰ متر و خندقی با عرض ۵۲ متر دورتا دور مجموعه را فراگرفته است.
دیوار در هر ضلع خود یك دروازه را جای داده است. بر روی ضلع جنوبی "دروازه نیمروز" ( Meridian Gate ) و بر روی ضلع شمالی "دروازه نیروی ایزدی" ( Gate of Divine Might ) قرار دارد. دیوارها ضخیم هستند و طوری طراحی شده اند كه در برابر آتش توپخانه آن زمان مقاومت كنند.
معابد باگان پاگودا
مجموعه معابد بودایی است كه مربوط به قرن 11 تا 13 میلادی است و در بخش ماندالایِ برمه واقع شده است. مساحتش 41 كیلومتر مربع می باشد و از چندین معبد مختلف تشكیل شده است.
معبد كارناك
معبد بسیار بزرگی در كنار رود نیل است كه كانون مذهبی مصریان در زمان مصر قدیم بوده است. به این دلیل كارناك نامیده شده، چون توسط دهكده ای جدید به همین نام دربر گرفته شده. از چندین معبد مختلف و همینطور رودخانه مقدس تشكیل شده. به عنوان بزرگترین مجموعه تاریخیِ مذهبی شناخته شده است.
تئوتیهواكان
نام مكان باستانی بزرگی است در حوزه آبگیر مكزیك كه بزرگترین هرم هایی كه پیش از درون شد اسپانیاییان بدین سرزمین ساخته شده است در آن جای دارد. تئوتیهواكان از نیمه نخست هزارهٔ یكم در اوج و بزرگترین شهر قاره آمریكا پیش از اكتشاف این قاره به دست اروپاییان بود. در اوج خود این شهر ۱۰۰ هزار نفر را در خود جای می داده است. این شهر بر سراسر آمریكای میانه نفوذ داشته است. مردمان آن به احتمال از گروه های نژادی ناهوا، اتمی و توتوناك بوده اند.
این بخش تاریخی امروزه در شهرداری سن خوان در ایالت مكزیكو جای گرفته است و در حدود ۴۰ كیلومتری شمال خاوری شهر مكزیكو. این بخش تاریخی ۸۳ كیلومتر مربع گستردگی دارد و از ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی یونسكو ثبت است.
