برف كوری، عارضه ای است مربوط به چشم كه به دلیل قرار گرفتن چشم ها در معرض بازتاب اشعه ماورای بنفش خورشید از روی سطح یخ یا برف ایجاد می شود. این عارضه زمانی رخ می دهد كه كوهنوردان بدون استفاده از عینك آفتابی، در زمستان به كوهنوردی می روند.
برف و چشم
افرادی كه بدون عینك آفتابی در معرض برف یا یخ به خصوص در نواحی قطبی و یا ارتفاعات قرار می گیرند دچار علائم چشمی ای می شوند كه به برف كوری معروف است.
از نظر پزشكی، واژه ی فوتوكراتیت photokeratitis برای برف كوری به كار می رود و شبیه به سوختگی قرنیه و ملتحمه چشم می باشد.
این عارضه زمانی رخ می دهد كوهنوردان بدون استفاده از عینك آفتابی جهت محافظت از چشم خودبه كوهنوردی می روند. حتی اگر فردی به مدت 20 دقیقه بدون عینك آفتابی در ارتفاعات و در محیطی كه برف تازه باریده قرار بگیرد، ممكن است به این عارضه دچار شود.
نوری كه از برف منعكس می شود حاوی سطوح بالا و مضری از اشعه ماورای بنفش (UV) می باشد. این اشعه می تواند قرنیه چشم را سوزانده و منجر به برف كوری شود.
علائم برف كوری مانند سوزش آزاردهنده، تاری دید و آزردگی چشم معمولاً حدود شش تا دوازده ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید رخ می دهد.
كاهش بینایی ناشی از برف كوری اغلب موقت است و به ندرت به كوری دائمی منجر می شود و علائم چشمی حدود 18 تا 24 ساعت بعد بهبود می یابند.
برف كوری معمولا در ارتفاعات بالا اتفاق می افتد، در جایی كه اشعه ماورای بنفش شدیدتر می باشد. در واقع، برف منعكس كننده خوبی است و می تواند حدود 80 درصد از اشعه ماوراء بنفش را منعكس كند. به همین دلیل، اسكی بازان و كوهنوردان چنانچه از عینك آفتابی مناسب استفاده نكنند، احتمال خطر بیشتری برای آسیب دیدگی چشمانشان وجود دارد.
حتی احتمال دارد كه برف كوری در مناطق قطب شمال و قطب جنوب رخ دهد. برف كوری همچنین می تواند برای هر فردی كه فعالیت های بیرونی مثل پیاده روی، برف پیمایی با كفش مخصوص snowshoeing، و یا اسكی در مكان های پوشیده از برف را انجام می دهد، رخ دهد.
علائم برف كوری
- كاهش بینایی
- درد و قرمزی چشم ها
- دیدن هاله ای از نور
- حساسیت به نور درخشان
- پلك های متورم و قرمز
- مردمك كوچك شده
- تیك یا پریدن غیرقابل كنترل پلك و درد چشم
- آب آمدن از چشم
- امكان بسته شدن چشم به علت تورم شدید
- سوزش چشم به گونه ای كه انگار ذرات شن و ماسه وارد چشم شده اند
- از دست دادن بینایی به طور موقت
درمان برف كوری
- برای جلوگیری از هر گونه آسیب بیشتر، لنزهایی كه درون چشم گذاشته اید را درآورید، به این جهت كه چشم زودتر بهبود یابد.
- از لمس كردن و یا مالش چشم در طول فرایند درمان اجتناب كنید.
- جهت ممانعت از ورود نور به چشمان، آنها را با پد نرم پارچه ای یا گاز پانسمان بپوشانید.
- در داخل خانه و در یك اتاق تاریك بمانید.
- از پماد تجویزی در دسترس جهت سرعت بخشیدن به بهبود استفاده نمایید.
- كمپرس سرد و مرطوب را بر روی چشمان بسته بگذارید.
- استفاده از قطره های اشك مصنوعی استریل و یا قطره های چشمی بی حسی ممكن است توسط پزشك توصیه گردد.
- مسكن های بدون نسخه مانند آسپیرین، استامینوفن یا ایبوپروفن ممكن است به تسكین این درد كمك كنند.
هشدار
قطره چشمی تتراكائین بی حس كننده موضعی اعصاب سطحی چشم است كه فقط باید در شب و تاریكی مطلق استفاده شود. استفاده از این دارو در روز یا حتی نور خیلی كم بسیار خطرناك بوده و منجر به كوری می شود.
نكات مهم
- در برف كوری به خاطر درد شدید و ممانعت از خواب، باید از مسكن استفاده شود.
- كسانی كه سابقه پیوند قرنیه چشم دارند، در صعود دچار نورزدگی شدیدتری می شوند.
پیشگیری از برف كوری
- از برف كوری می توان با استفاده از عینك های محافظ پلاریزه ی 100 درصد مسدود كننده ی UV ، عینك های آفتابی منحنی wraparound sunglasses یا عینك های محافظ مخصوص توده های یخچالی glacier goggles جلوگیری كرد. این عینك ها حدود 10 درصد از نور مرئی را عبور داده و تقریبا تمام اشعه های UV را جذب می كنند.
عینك های محافظ مخصوص توده های یخچالی همان عینك های آفتابی هستند، اما دارای تركیبات و ویژگی های اضافی، مانند داشتن ضمائمی در دو طرف و پایین جهت جلوگیری از ورود نور به چشم می باشند. این عینك ها معمولا با آینه و لنزهای پلاریزه شده ساخته می شوند كه تیره تر از عینك آفتابی عادی هستند.
- بایستی همواره عینك های آفتابی یا عینك های محافظ برف را به چشم زد، حتی زمانی كه هوا ابری است، زیرا اشعه های UV می توانند از میان ابرها نفوذ كنند. یك لنز تیره و یا آینه ای همیشه بهترین گزینه است. عینك های محافظ برف در پایینِ قسمت منحنی و نه در بالا دارای سوراخ یا هواكشی است. این امر اجازه می دهد كه رطوبت از بین رفته و در نتیجه عینك های محافظ بخار نگیرند و یا یخ نبندند. آنها همچنین محكم در صورت جا می گیرند و اطراف را كاملا پوشش می دهد.
- بایستی از یك كلاه یا كلاه ایمنی به همراه آفتابگیر یا نقاب استفاده كرد تا از ورود اشعه های خورشیدی از بالا جلوگیری شود.
- در موارد اضطراری و عدم دسترسی به عینك آفتابی، می توان یك عینك محافظ را با استفاده از یك تكه نوار، مقوا، پوست درخت یا وسایل دیگری كه به راحتی در دسترس هستند، ساخت. آن را در قسمت بینی برش داد و دو شكاف افقی نازك در نقطه ی دید ایجاد نمایید به طوری كه به اندازه ای باشند كه برای دیدن كافی است و از ورود نور به داخل جلوگیری كنند. می توان این عینك دست ساز را با استفاده از یك ریسمان و یا نوار به خوبی در اطراف سر فرد محكم كرد تا بیشترین محافظت را فراهم سازد.
- سیاه كردن پلك ها با دوده و یا زغال می تواند برخی از اشعه های مضر UV را جذب و نور را از چشمان شما منحرف و دور سازد.
- پیش از رفتن در برف، از پزشك بخواهید قطره های چشمی یا پمادهایی را برای برف كوری تجویز نماید.
- افرادی كه از لنزهای چشمی استفاده می كنند، می توانند از بعضی مارك های لنز كه با UV عالی و مواد مسدود كننده ساخته شده اند، استفاده كنند. با این حال، حفاظت این لنزها تنها به قرنیه و مردمك محدود می شود و نه بافت ملتحمه و یا پلك.
همیشه به یاد داشته باشید كه در هر زمینه ای، پیشگیری بهتر از درمان است. بنابراین، همیشه عینك آفتابی خود را دم دست داشته باشید تا از چشمان شما در برابر اشعه UV محافظت شود.
