معرفی ۵ زیارتگاه مطرح تهران
با نزدیك شدن تعطیلات نوروز و فارغ شدن از فعالیت‌های روزمره بهتر است برنامه‌های متنوعی تهیه كنید. بعد از دید بازدید و انجام صلحه ارحام پیشنهاد می‌كنیم سری به زیارتگاه‌های سطح شهر تهران بزنید چرا كه هم زیارت است و سیاحت. برخی از این آرامگاه‌ها كه قدمت چنید ساله و حتی به قرن سوم و چهارم هجری می‌رسد جاذبه‌های تاریخی نیز دارند.
پایتخت نزدیك به ۸۱ زیارتگاه دارد كه از بین آن‌ها ۵ امامزاده از ارج و قرب بیشتری برخوردار هستند كه در ادامه گزارش به این پنج آرامگاه پرداخته شده است:
مرقد مطهر امام خمینی (ره)
بهشت زهرا (س) به واسطه حضور مرقد مطهر رهبر انقلاب اسلامی از اهمیت ویژه‌ای در بین مردم ایران به خصوص تهرانی‌ها دارد. كار ساخت این آرامگاه، پس از دفن وی در خرداد سال ۶۸ و با محوریت جهاد سازندگی و سپاه پاسداران آغاز شد.
پرویز موید كه معمار مرقد امام خمینی (ره) است در اطراف آرامگاه چهار گلدسته به بلندی ۹۱ متر و به نشانه سن وی طراحی كرد. این آرمگاه در مجموع پنج گنبد دار كه گنبد اصلی فلزی و چهار گنبد دیگر كاشی كاری شده است. برای زیارت مرقد رهبر انقلاب اسلامی می‌توانید از مترو و خط یك استفاده كنید. این مكان زیارتی به پاركینگ هم مجهز است اگر قصد زیارت با ماشین شخصی دارید نگران جای پارك نباشید. همچنین در مساحت ۱۵ هزار متر مربعی در مرقد امام (ره) موزه‌ای از آثار ایشان در نظر گرفته شده كه هم زیارت باشد هم سیاحت.
زائرسرا، هتل ۵ ستاره، فروشگاهای زنجیره‌ای، شهربازی تهران، شهرك سلامت و شهر آفتاب از بخش‌های دیگر این زیارتگاه است.
شاه عبدالعظیم حسنی(ع)
شهر ری، شهر امامزادگان است در بین آرامگاههای این شهر، زیارتگاه شاه عبدالعظیم(ع) كه قدمتش به قرن سوم یعنی دوران صفوی، ایلخانی و قاجار می‌رسد در كنار آرامگاه امامزاده حمزه و امامزاده طاهر یكی از مشهور‌ترین مكان‌های زیارتی ایران و تهران است.
بنای نخستین این آرامگاه را محمد پسر زید داعی علوی در نیمه دوم قرن سوم تعمیر اساسی كرد. بسیاری از نامداران ایران ازجمله ناصرالدین شاه قاجار (كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی تخریب شد)، آیت‌الله سید ابوالقاسم كاشانی، ملا علی كنی و محمد قزوینی، عباس اقبال آشتیانی، شیخ محمد خیابانی، ستار خان، محمدتقی فلسفی و برخی حكام اردلان كه از وابستگان پادشاهان قاجار بودند در كنار آرامگاه و رواق‌های اطراف، عمدتاً در باغ طوطی، به خاك سپرده شده‌اند.
این آرامگاه آثار تاریخی از جمله صندق مرقد عبد العظیم كه تاریخ ساخت آن به سال ۷۲۵ هجری قمری برابر با ۱۳۳۵ میلادی می‌رسد وجود دارد. همچنین دو لوحه كتیبه چوبی كه در سالهای ۸۴۸ هجری ساخته شده است اكنون روی یك در چوبی جدید‌تر نصب شده از دیگر اثار باستانی زیارتگاه شاه عبدالعظیم است.
اگر به زیارت این امامزاده رفته باشید در بزرگ چوبی بین رواق شمالی و مسجد زنانه نظرتان را جلب كرده این در تاریخی در سال ۹۰۴ هجری قمری به سبك دوره تیموری ساخته شده است تا قدمت و ارزش زیارتگاه را بیش از پیش نشان دهد.
بهترین گزینه برای رسیدن به شهر ری و حضرت عبدالعظیم مترو است. باید خود را به یكی از ایستگاه‌های خط یك برسانید و سوار قطار شده و در ایستگاه شهر ری پیاده شوید. از این ایستگاه می‌توانید با سه وسیله خود را به حضرت عبدالعظیم برسانید.
از مترو تا حرم. هم می‌توانید تاكسی دربست بگیرید و هم می‌توانید سوار تاكسی‌های خطی میدان شهر ری شوید تا از بخش قدیمی و بازار وارد حرم شده. اما اگر قصد دارید با كمترین هزینه زیارت كنید بعد از پیاده شدن از مترو با اتوبوس‌های خط ۷۱۱ (پاركینگ شهر ری) و ۷۱۹ (فلكه دوم دولت آباد) كه از نزدیكی حرم عبور می‌كنند به این آرامگاه برسید.
توجه كنید كه خط ۷۱۱ از ضلع شمالی حرم عبور می‌كند و می‌توانید همان جا پیاده شوید اما اگر سوار خط ۷۱۹ شدید باید در میدان شهر ری یا به قول اهالی شهر ری میدان شابدالعظیم پیاده شوید و از بخش قدیمی و سمت بازار وارد حرم شوید.
با این حال از انجا كه پیاده روی هوای بهار شور و حال خواصی دارد می‌توانید از ایستگاه مترو تا امامزاده عبدالعظیم پیاده بروید؛ باید از خیابان فرمانداری راه بیافتید و به میدان شهدای شاملو برسید. از انجا وارد بلوار شهید آوینی شوید كه از انجا دیگر حرم پیدا است و بعد هم كه حرم پیداست. این پیاده روی بیشتر از نیم ساعت وقت نمی‌گیرد.
امامزاده صالح(ع)
تهرانی‌ها وقتی دلشان می‌گیرد، نمی‌توانند به زیارت امام هشتم (ع) بروند، به برادر ایشان امامزاده صالح متوسل می‌شوند، تجریش محله‌ای فارغ از بازارچه‌های خرید، در پس ذهن تهرانی‌های به واسطه حضور آرامگاه امامزاده صالح مكانی برای زیارت و نذر و نیاز است.
بنای این آرامگاه به واسطه وضع طاق‌نما‌ها و معماری ساختمان و پوشش آن از معماری بناهای سدهٔ هفتم و هشتم است. همچنین بالای حرم در رواق، لوح مستطیل خشتی كاشی‌كاری شده‌ای وجود دارد كه تاریخ ۱۲۱۰ هجری قمری را بر خود دارد و نام فتحعلی شاه بر آن حك شده‌است.
«نمك» نذر اصلی این امامزاده است، در تحقیقات به عمل آمده در این خصوص مشخص شد در ایام قدیم چنین رسمی وجود نداشته و مردم اكثرا به روشن كردن شمع و نذر و نیاز در این محل می‌پرداخته‌اند اما از آنجا كه در فصل زمستان به دلیل سرما و یخبندان و نبودن جاده‌های مناسب، راه‌های رسیدن به این آرمگاه ناممكن می‌شد و زیارتگاه خالی از زائر، متولیان امامز‌زاده تصمیم می‌گیرند از مردم بخواهند به جای شمع، «نمك» نذر امامزاده كنند تا در فصل زمستان برای آب كردن یخ و برف اطراف امامزاده از آن استفاده كنند. با وجود اینكه این روز‌ها رفتن به امامزاده به واسطه اتوبوس‌های بی‌ار تی راه آهن به تجریش و خط یك متروی تهران سهل و آسان شده است، اما نذر نمك هنوز در بین زائران پابرجاست.
امامزاده قاسم (ع) در شمیران
در باره این امامزاده كه در حدود دو كیلومتری شمال تجریش، شرق دربند و گلاب دره و در دامنه كوه سرچال كوچك واقع شده، نقل قول‌های فراوانی وجود دارد كه اكثرا عامیانه و فاقد سند است، به طور مثال برخی می‌گویند این امامزاده همان قاسم بن الحسن معروف است كه درجریان كربلا به شهادت می‌رسد و سر ایشان را برای عبرت مردم به اطراف شهر ری می‌فرستند.
همچنین می‌گویند با سر این امامزاده چوكان بازی می‌شد كه یك زن شمیرانی برای باز پس گیری آن واطه می‌شود تا در نهایت سر در محل فعلی توسط یكی از فرزندان عمار یاسر كه ساكن رودبار قصران بوده دفن می‌شود.
در سالهای اخیر شاهد اجرای طرح‌های نوسازی در بافت حرم بودیم، تغییرات زیادی در این بقعه صورت گرفت و بخصوص حیاط امامزاده و بناهایی مثل تعاونی و اتاق‌هایی كه در شرق حیاط قرار داشت همگی از بین رفتند. امروز دیگه از آن همه قبر قدیمی در حیاط امامزاده خبری نیست.
حیاط این امامزاده اگرچه نه به اندازه حیاط قدیمی، اما هنوز هم باصفاست و چشم انداز قشنگی به شمیران و تهران دارد. برای زیارت امامزاده قاسم كافی است با مترو خط یك به ایستگاه تجریش بیاید و از آنجا با تاكسی‌های خطی خود را به آرامگاه برسانید.
امامزداه عبدالله(ع)
آرامگاه امامزاده عبدالله شهر ری از مراكز عبادی متعلق به دوران صفوی - قاجاری است. بنای این بقعه كه در خیابان فداییان اسلام، سه راه ورامین قرار دارد به قرن یازدهم هجری می‌رسد.
قبرستان ارامگاه امامزاده عبدالله (ع) شهر ری محل دفن بسیاری از مشاهیر ایران از جمله چون سردار شرفی بدر، خاندان مفخم، پورممتاز، حسن وحیدی دستگردی شاعر، مهدی بركشلی، نیما یوشیج، عمادالكتاب، یداالله سحابی، عبدالحسین تیمورتاش، شیخ خزعل و سه دانشجوی كشته شده در تظاهرات ۱۶ آذر ۱۳۳۲ (مهدی شریعت‌رضوی، احمد قندچی، مصطفی بزرگ‌نیا)، عباس مسعودی موسس روزنامه اطلاعات، خاندان ماهرالنقش، محمدعلی باباییان، آیت الله لشكری و دو تنی كه در ترور نافرجام شاه در سال ۴۴ به ضرب گلوله كشته شدند، صادق سرمد شاعر دههٔ ۱۳۳۰، خاندان سالار معتضد، عامری، ناصح و حسن وحید دستگردی و محمد علی عبرت كه به ترتیب مجله ارمغان و روزنامه عبرت را در می‌آوردند شده است.
همچنین در گوشه و كنار این محوطه آرامگاههای خانوادگی زیادی مشاهده می‌شود كه هنوز معماری دوران پهلوی و قاجاری در برخی از آن‌ها پابرجاست.
اما با اجرای طرح توسعه شبستان امامزاده بسیاری از سنگ قبرهای محوطه تاریخی امامزاده عبدالله شهر ری كه از مراكز عبادی متعلق به دوران صفوی و قاجاری از بین رفت تا این گورستان نیز به سرنوشتی همچون گورستان ملی ابن بابویه دچار شود و حال و هوای ساخت و سازهای مدرن شهری به خود بگیرد.
