امامزاده محمد بن حَنفیه (امامزاده قل‌قلی یا غلتان)
نام اصلی‌اش «محمد بن حَنفیه» است؛ اما مردم محلی آن را «امامزاده قل‌قلی» یا «غلتان» نامیده‌اند، حكایت این نام هم در روایت برخی مردم ریشه دارد كه معتقدند برای حاجت گرفتن باید مسیری را غلتان طی كرد.
امامزاده حنفیه یا قل‌قلی را در راه قزوین - گیلان می‌توان یافت، در 15 كیلومتری شهر «لوشان» و در روستای مرتفع «بیورزن». آرامگاه این امامزاده را در ارتفاع 1045 متری ساخته‌اند. سنگ بنای آن در زمان آل بویه گذاشته شد و در هر دوره، این بنا را به نحوی بازسازی كرده‌اند؛ اما ساختمان تاریخی امامزاده در زلزله‌ی رودبار سال 1368 كاملا فرو ریخت و دوباره ساخته شد. حالا شكل آن شبیه بیشتر امامزاده‌هایی است كه در شمال كشور دیده می‌شود، ساختمانی آجری و مكعبی‌شكل با درها و پنجره‌های فلزی سبز رنگ و گنبد و مناره‌هایی طلایی.
امامزاده حنفیه را بیشتر، مردم محلی و گیلك‌ها می‌شناسند؛ ولی با همان نام «قل‌قلی». هر سال هم جمعیت زیادی به‌مناسبت رحلت رسول اكرم (ص) برای زیارت به این امامزاده می‌آیند، خیلی‌ها هم این باور را دارند كه برای گرفتن حاجت‌شان باید در این امامزاده غلت بزنند.
اندك اطلاعات مربوط به این امامزاده را می‌توان در پورتال استانداری گیلان رودبار پیدا كرد، البته نه با نام امامزاده قل‌قلی یا غلتان، بلكه با همان نام محمد بن حنفیه؛ ولی همین نام عجیب محلی‌اش است كه تا به حال توجه خیلی‌ها را جلب كرده و حتی به آن مكان كشانده است، نامی كه از روایت‌های دهان به دهان مردم باقی مانده و ظاهرا هم هیچ سند مكتوب و مستندی كه تأییدكننده‌ی رفتار مردم در این امامزاده برای گرفتن حاجت‌شان باشد، وجود ندارد.
روایت است به این دلیل، این امامزاده را قل‌قلی می‌نامند كه در زمان حیات حنفیه، ایشان داخل چاه می‌افتد یا شاید به چاه انداخته می‌شود، اسب ایشان طناب را داخل چاه می‌اندازد و با غلتیدن، محمد بن حنفیه را بیرون می‌آورد. نقل دیگری هم وجود دارد؛ بین یكی از امامزادگان و كفار درگیری می‌شود و در محلی كه به شهیدگاه معروف است، به ایشان (محمد بن حنفیه) ضربه وارد می‌شود و از اسب می‌افتد و به حالت غلتان از آن مكان به محل دفن كنونی‌اش می‌رسد و به شهادت می‌رسد. برای همین سال‌ها است مردمی كه به این امامزاده می‌آیند، طبق همین روایت‌ها، مسیری را غلت می‌زنند تا حاجت بگیرند.
آن‌ها جلوی ورودی امامزاده دراز می‌كشند، نیت می‌كنند و سپس غلت می‌زنند و از پله‌ها پایین می‌روند، همان‌طور هم غلت‌زنان به سر جای اول‌شان برمی‌گردند و معتقدند اگر در این غلت زدن آسیب نبینند، حاجت خود را می‌گیرند.
البته معلوم نیست سازمان اوقاف كه متولی امامزاده‌ها در كشور است، آیا تا به حال برای بررسی این روایت‌ها و وجود مستنداتی كه تأییدكننده‌ی باور مردم باشد، اقدامی انجام داده است یا خیر؟
