بادگیر چپقی
بادگیرهای چپقی در سیرجان
سیرجان كرمان در كنار تمام جذابیت هایش، یك ویژگی منحصر به فرد دارد كه در هیچ جای دیگر ایران مشابهش را نمی بینید؛ چپق هایی رو به آسمان!
این چپق ها البته با چپق هایی كه قدیمی ها دود می كردند تفاوت زیادی دارد. آنها بادگیرهایی هستند كه با آجر و ملات ساخته شده اند و وظیفه شان خنك كردن خانه سید علی اصغر رضوی بوده است.
بادگیرهای چپقی سیرجان
او یكی از پزشكان شهرستان سیرجان در دوره پهلوی اول بوده كه حالا بادگیرهای خانه اش در بلوار دكترصادقی، كوچه حاج رشید به عنوان یك میراث ملی شناخته شده و در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شماره ۶۴۶۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ماجرای ساخت این بادگیرهای چپقی، به كشف معمار آنها، سید مهدی شجاعی برمی گردد. او كه در یك سفر دریایی متوجه تهویه خوب استراحتگاه كشتی شده بود، با كمی دقت متوجه فرم خاص دودكش های كشتی شد و نتیجه گرفت اگر آنها را در بادگیرهای خانگی استفاده كند، می تواند هوای خنك تری را به داخل خانه بكشاند.
عكس باگیر های چپقی
بادگیرهای چپقی اما به جای فضای مكعبی شكل خارجی، چند لوله خم زانویی دارند كه با شبكه های هندسی منظمی به هم مرتبطند و باد را از جهت های مختلف به خانه هدایت می كنند. البته زیبایی این بادگیرهای چپقی فقط به خاطر فرم خاص آنها نیست. بدنه خارجی لوله های بادگیر با قطعات كوچك آجرهای هندسی شش ضلعی تزئین شده و جلوه زیبایی به بنا داده است.
معماری بادگیرهای چپقی
اگر دوست دارید نمونه های دیگری از بادگیرها چپوقی را ببینید، باید راهی شهرهای كویری دیگری مثل یزد، گناباد، طبس، كرمان، بم و زاهدان شوید.
بادگیر چپقی
بادگیرهای چپقی این شهرها از معروف ترین نمونه های معماری سنتی كویر ایران هستند و البته شكل ظاهری شان تقریبا به هم شباهت دارد. یعنی مكعب های چهارگوشی كه در دیوارهای چهارگانه آنها چند سوراخ و شكاف تعبیه شده است.
