پل جویی
معروف به: سعادت آباد، پل هفت دست و پل دریاچه
موقعیت: خیابان كمال اسماعیل
سال تاسیس: 1065 هجری(دوره شاه عباس دوم)
عرض آن: 6 متر و طول آن 147 متر
ارتباط باغ های سلطنتی دو ساحل شمالی و جنوبی رودخانه با باغ های وسیع سعادت آباد، و بناهای با شكوه هفت دست، آئینه خانه، كشكول و نمكدان برقرار می ساخت و محل عبور خانواده شاه صفوی، امرا، اشراف، مهمان ها و سفیرانی بود كه اجازه ملاقات با شاه عباس دوم را می یافتند
وجه تسمیه آن به جویی به مناسبت جوی كوچك ظریفی از سنگ پارسی بود كه بر پل تعبیه شده بود
چند صد قدم بالاتر از پل الله وردیخان پل جوئی نمایان می گردد. این پل در محاورات مردم اصفهان (چوبی) گفته می شود. عرض پل 4 ذرع و طول آن بیش از 100 ذرع است.
وجه تسمیه آن به پل جوئی این است كه چون در دو طرف پل عمارات سلطنتی واقع شده بود، در آن عصر این پل را برای ارتباط این دو قسمت ساخته یودند و آب را نیز بوسیله جوی سنگی كه در روی پل كنده بودند به این عمارت می رساندند.
در وسط پل برج 6 گوشه ای وجود داشت كه از هرگوشه آن سه چشمه جاری می شد. یكی از خارجیانی كه پل را بازدید كرده و درباره آن می نویسد "...پل با چهارده طاق یك ریخت و معبری برای بردن آب به قصر هفت دست واقع در ساحل زاینده رود ساخته شده بود..."
عمارات زیبا و باشكوه سعادت آباد، هفت دست، آینه خانه، كلاه فرنگی، نمكدان در اطراف این پل بوده است كه بوسیله مسعود میرزای ظل السلطان حاكم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه قاجار خراب و با خاك یكسان گردید.
