استان زنجان محل گذر مسافران زیادی است؛ اما كمتر كسی در آن به‌مدت طولانی توقف می‌كند و از رد پای جن و پری در این استان باخبر است.
شهرستان ماه نشان، جایی كه افسانه های جن و پری بر دل كوه و دریاچه نشسته اند، در 113 كیلومتری شهر زنجان قرار دارد و شاید نامش كمتر به گوش مسافران این استان خورده باشد. می گویند ماه نشان قدمتی چهارهزار ساله دارد و دلیل این ادعا، دژی قدیمی است كه در پای «دودكش جن» بنا شده است.
«دودكش جن» دقیقا همان جایی است كه ماه نشان را شهری افسانه یی می كند و خیلی ها با وجود آن كه از زنجان گذر كرده اند، ولی تا به حال نه آن را دیده و نه درباره اش شنیده اند. معلوم هم نیست پایه ی نام گذاری آن چیست، شاید به اعتقادات كهن مردم این خطه برگردد؛ اما در اصل، «دودكش جن» نوعی سنگ قارچی شكل است كه براثر فرسایش پدید آمده و به مناره ای بلند و نازك می ماند كه سنگ دیگری روی آن قرار گرفته است و در اصطلاح زمین شناسی «Hoodoo» نامیده می شود.
«هودو»ها بیشتر در آمریكا دیده می شوند، در «برایس كنیون» كه تصاویر آن نیز بسیار مشهور است. در غرب رودخانه ی می سی سی پی و شرق كوه های راكی آمریكا و كانادا هم دیده شده اند. در كپه داغ های تركیه هم هستند و مردم داخل آن ها زندگی می كنند. در بخش فرانسوی كوه های آلپ نیز آن ها را به نام «خانم هایی با موهای درست شده» می شناسند. «هودو»ها در صربستان و تایوان هم وجود دارند. صرب ها حتا این پدیده ها را از سال 1959 میلادی تحت حفاظت قرار داده اند و برای ثبت در فهرست عجایب هفت گانه ی جهان جدید، آن ها را نامزد كرده اند.
ماه نشان دریاچه ای هم دارد كه محلی ها آن را «پری» می نامند، شاید در گذشته اهالی این منطقه، در دریاچه ی «خندقلو» پری دیده اند كه این نام را برای آن برگزیده اند
در روستای «وردیج» (نزدیك منطقه ی وردآورد) در استان تهران هم نمونه هایی وجود دارد كه به خاطر شكل و نوع فرسایش شان آن ها را «هودو» می نامند؛ اما فقط در زنجان آن ها را «دودكش جن» نام گذاشته اند.
هودوها همیشه پدیده ای جذاب برای ژئوتوریست ها و زمین شناسان بوده اند؛ اما گویا وجود نام جذابی مانند «دودكش جن» هم تا كنون نتوانسته علاقه مندان به این حوزه را به زنجان بكشاند و این پدیده، دور از اقدامات حفاظتی، در معرض تخریب قرار گرفته است، بویژه دژ كهن پای آن با نام قلعه ی «بهستان» كه 64 اتاق و دو راه پله دارد و ثبت ملی هم شده، اما آنجا نیز به دلیل نبود حفاظت كافی در حال تخریب شدن است. «دودكش جن» را در 20 كیلومتری شهر ماه نشان و 120 كیلومتری زنجان می توان پیدا كرد.
ماه نشان دریاچه ای هم دارد كه محلی ها آن را «پری» می نامند، شاید در گذشته اهالی این منطقه، در دریاچه ی «خندقلو» پری دیده اند كه این نام را برای آن برگزیده اند.
دریاچه ی «پری» در دهستان «اوریاد» در بخش مركزی شهرستان ماه نشان و در 152 كیلومتری مركز استان قرار دارد و تنها دریاچه ی زنجان به شمار می آید و میان یك دشت وسیع قرار گرفته است و دقیقا حكم سراب را برای این منطقه دارد. دسترسی به دریاچه ی «پری» از جاده ی ماه نشان به روستای سهند سفلی و علیا، قاضی كندی، حسن آباد و پری امكان پذیر است.
دریاچه ی «پری» درست مانند «دودكش جن» تا به حال چندان مورد توجه قرار نگرفته، هرچند گفته شده است اداره ی میراث فرهنگی و گردشگری زنجان طرحی برای ساخت سایتی تفریحی در كنار آن دارد؛ ولی تا آن زمان، حفظ این دریاچه برعهده ی مسافران و بازدیدكنندگانش است تا مانند نامش به افسانه تبدیل نشود.
