در نزدیكی روستای متروك و تاریخی عصرآباد در یزد هفت بادگیر قد كشیده اطراف آب انبار، همانند دكل های كشتی غرق شده در حال دفن زیر ریگزارهای كویر هستند.
عصر آباد روستایی متروك است كه تا ۶۰ سال پیش حدود ۵۰ خانوار در آن زندگی می كردند اما با خشك شدن قنات محل زندگی خود را ترك كرده و دیگر به آنجا بازنگشتند. نام قدیم این روستا مجومرد بوده و در زبان فارسی قدیم به نام مرد جویای محبت شهرت داشته است.
آب انبار هفت بادگیر موجود در این روستا مربوط به دوره قاجار است و در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۷۷۵۳ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
ویژگی مهم این آب انبار وجود هفت بادگیر بلند است. هر بادگیر دارای چهار منفذ در هر ضلع است. آجر خشت خام، ساروج، گچ و قلوه سنگ عمده مصالح بكار رفته در این بناست.
اما از آنجایی كه روستای عصرآباد و روستاهای اطراف آن همواره مورد حمله طوفان های شنی است اكنون این آب انبار با تمام هفت بادگیرش در حال غرق شدن در میان تلی از شن های روان است حال آنكه هیچ گردشگری راه بدانجا ندارد و كمتر كسی حاضر است كیلومترها از یزد فاصله بگیرد تا این بنای مخروبه و رو به فانی را ببیند.
هر چند كه سازمان میراث فرهنگی یزد چند سال پیش آب انبار را مرمت كرد اما از آن همه رسیدگی اكنون دیوار نوشته های روی آب انبار را می توان دید و حفاران غیرمجاز را كه حوالی این روستا خاك ها را زیر و رو تا شاید عتیقه ای بیابند!
