روستای «آلوارس» كه خیلی‌ها وقتی اسمش را می‌شنوند خیال می‌كنند باید نام یك گوشه سبز و درخشان در آن سر دنیا باشد، اما آلوارس آنقدرها هم دور نیست. این روستای ییلاقی از توابع بخش سرعین شهرستان اردبیل است كه گفته می‌شود پیش‌تر ییلاق چراگاهی عشایر شاهسون بوده است. بررسی‌های میدانی و شواهد موجود نشان می‌دهد كه مكان گزینی و استقراردر این روستا حدود صدها سال پیش برمی‌گردد.
هوای پاك، سرسبزی مراتع اطراف آلوارس هر بیننده‌ای را به شوق وا می‌‌دارد. همچنین آب شدن یخ‌ها و برف‌های دامنه‌های سبلان در فصول بهار و تابستان پوشش گیاهی چشم‌نوازی را همراه گُل‌های ختمی، گون‌های انبوه و لاله‌های سرخ، شقایق‌ها و دیگر گل‌های وحشی پدید می‌آورد كه هر بیننده‌ای را مسحور می‌كند.
اما آلوارس قدیمی‌ترین روستایی است كه در دامنه سبلان پا به عرصه وجود گذاشته است. برای نام این روستا نیز افسانه‌های زیادی گفته شده از جمله اینكه مردی در زمان‌های قدیم در این روستا زندگی می‌كرد كه ادعا می‌كرد وارث این مكان است. بعد از درگذشت پیر‌مرد طایفه او به نام «آل وارث» معروف شد.
گروهی هم می‌گویند در روستای آلوارس باغ‌های بزرگی وجود داشت كه از درختان تنومندی چون شمشاد و سرو و بید تبریزی انباشته بود. نجاران از آن درخت انبوه الوار می‌بریدند و كسانی كه در روستاهای همجوار خانه می‌ساختند از روستای آلوارس الوار می‌خریدند. به خاطر این درختان تنومند و الوار محكم این روستا به الوارستان معروف شد.
عده ای هم می‌گویند اجداد اهالی این روستا به نژاد پارس می‌رسد. این روستا را پارسیان در زمان‌های بسیار قدیم ساخته و مدت مدیدی در آن زندگی كرده‌اند. به همین خاطر نام «آل پارس» نیز روی آن می‌نهند. ولی از همه مصطلح‌تر برای این روستا عنوان آل پارس است. اما هرچه هست آلوارس را كوهنوردها بهتر از گردشگران عادی می‌شناسند، چون این روستا در مسیر صعود به سبلان قرار گرفته و از آنجا كه روستایی برفگیر و نسبتا سردسیر است پیست اسكی در 12 كیلومتری آن نیز بنا شده است.
آلوارسی‌ها به زبان آذری سخن می‌گویند و شیعه هستند. جمعیت این روستا در سال 1385، 1350 نفر گزارش شده است. مردم این روستا عمدتاً به فعالیت‌های زراعی و دامداری اشتغال دارند و برخی از انواع صنایع‌دستی بافتنی را نیز تولید می‌كنند. محصولات عمده زراعی روستا مشتمل بر گندم و جو است، اما محصولات دامی و لبنی و عسل نیز در روستا تولید می‌شود.
اگر شما را به آنجا دعوت می‌كنیم نه فقط به این خاطر است كه میتوانید از روستایشان جاجیم، گلیم، فرش و شال گردن بخرید یا خانه‌های ساده و زیبایی دارد از جنس كاهگل و خشت و چوب دارد، بلكه آلوارس طبیعتی بكر دارد كه در هر بهار و تابستان با آب شدن برف كوه‌های دامنه‌های سبلان جان می‌گیرد و موجب هزار رنگ شدن دامنه‌ها با گل‌های رنگارنگ و وفور قزل‌آلا در چشمه مین بلاغ (هزار چشمه) و خنكی شفابخش هوا می‌شود.
پوشاك محلی
پوشاك مردان روستا تفاوت چندانی با لباس سایر نقاط روستایی آذربایجان ندارد، آنها كت و شلوار و پیراهن می‌پوشند و كلاه پشمی یا كلاه لبه‌دار (شاپو) بر سر می‌گذارند.
اما زنان روستا از لباس‌های سنتی و محلی استفاده می‌كنند. آنان پیراهن بلندی كه تا قوزك پا می‌رسد «كؤینك»، «تومان» (دامن چین‌دار یا شلیته) و جلیقه‌ای كه معمولاً كناره‌های آن سكه‌دوزی شده است را می‌پوشند و با «یایلیق» (روسری) سر خود را می‌پوشانند.
زنان در فصول سرد سال علاوه بر پیراهن از لباس دیگری به نام «یَل» (نوعی كت) استفاده می‌كنند، همچنین چند «تنبان یا تومان» (دامن چین‌دار) را كه معمولاً از پارچه گلدار تهیه می‌شود، روی هم می‌پوشند. رنگ لباس زنان جوان روشن‌تر است ولی زنان سالخورده از لباس‌های تیره استفاده می‌كنند.
بزرگ‌ترین پیست اسكی كشور
مجموعه فرهنگی، توریستی و ورزشی آلوارس در یكی از زیباترین نقاط استان از لحاظ گردشگری و در دامنه‌های مرتفع و زیبای سبلان قرار دارد كه بزرگ‌ترین پیست اسكی از لحاظ وسعت در ایران به حساب می‌آید.
این پیست اسكی در فاصله 12 كیلومتری روستای آلوارس و 24 كیلومتری سرعین قرار گرفته و از آنجایی كه در ارتفاع 3200 متری از سطح دریا قرار دارد در طول پاییز و زمستان پر از برف است و در حدود شش تا هشت ماه از سال مورد استفاده قرار می گیرد.
این مكان مجهز به امكاناتی مثل بالابر و تله سیژ است و با وجود گرمای 35-40 درجه‌‌ای هوای تابستان در اردبیل و سرعین باز هم میتوانید برف را در این مكان ببینید.
مراكز تفرجگاهی روستا نیز در مسیر پیست اسكی قرار دارند. عشایر منطقه هنگامی كه در دامنه‌های كوه سبلان و اطراف روستا با «اوبه»ها و رمه‌های خود به ویژه در بهار و تابستان پراكنده می‌شوند، زیبایی شگفت‌آوری را به فضای روستایی آلوارس می‌بخشند.
بافت معماری روستا
خانه‌های قدیمی با دیوارهای ضخیم، سقف چوبی و پوشش كاهگلی نشانگر سازگاری تناسب معماری خانه‌ها با اقلیم و طبیعت روستا است. در ورودی حیاط بعضی از خانه‌ها، درختان بلند برافراشته‌ای به جای حصار كاشته شده و زیبایی‌های روستا را دو چندان كرده است.
ساختمان خانه‌های روستای آلوارس با توجه به كوهستانی بودن منطقه و تجربیات ناشی از وزش باد و تابش آفتاب، جهت شرقی - غربی دارند و تحت تأثیر نوع معیشت و تولید فضایابی شده‌اند.
در طراحی و ساخت خانه‌ها، علاوه بر بخش‌های استراحت و مطبخ و ... انبار محصولات كشاورزی علوفه، طویله، مرغ‌دانی و جایگاهی برای پار‌ك ماشین‌آلات كشاورزی نیز در نظر گرفته شده است.
مصالح به كار رفته در ساختمان‌های قدیمی روستا شامل چوب، خشت، سنگ و كاهگل است، ولی در بناهای جدید آهن، آجر، سیمان و سنگ استفاده می‌شود.
به جز خانه‌های قدیمی و مسجد و زندگی دلپذیر روستایی، آثار تاریخی و فرهنگی دیگری در روستا وجود ندارد.اگر هم بخواهید شب در این روستا اقامت داشته باشید میتوانید میهمان مردم مهمان‌نواز روستا شوید.
چطور برویم؟
اول به سرعین سفر كنید و از آنجا جاده آسفالت 12 كیلومتری شما را به این روستای زیبا می‌رساند. آلوارس در 35 كیلومتری غرب شهر اردبیل واقع شده است. این روستا از شمال به روستای اوجور، از شرق به روستای شایق، از جنوب غرب به روستای شاه‌نشین و از جنوب شرق به روستای میمند محدود می‌شود.
چی بخوریم؟
از انواع غذاهای محلی روستا می‌توان به آش دوغ، آبگوشت، كباب و نان محلی اشاره كرد. نان لواش مخصوصی كه زنان روی ساج می‌پزند، بسیار ترد و خوشمزه است.كباب های محلی این منطقه به دلیل گوشت تازه گوسفندانش خوشمزه است.گوسفندانی كه از چراگاه های طبیعی تغذیه می كنند.غذاهای محلی را باید محلی های این روستا برای شما بپزند.