روستای نوغاب هندو الان واقع در ۱۵ كیلومتری شهر اسدیه مركز شهرستان درمیان و ۸۰ كیلومتری شهر بیرجند مركز استان خراسان جنوبی و در طول جغرافیایی ۵۳-۵۹ و عرض جغرافیایی ۵۹-۳۲ قرار دارد .
نوغاب مطابق با ارتفاع دیگر نقاط شهرستان نسبت به دریا در ارتفاع ۱۸۵۰ تا ۱۹۰۰ متر میباشد .
جمعیت روستا بر اساس خانه وار بالغ بر هشتصد و هفتاد (۸۷۰) خانه وار و جمعیت سرانه روستا بالغ بر چهار هزار (۴۰۰۰) نفر می باشد .
نژاد مردم نیز مانند سایر مردم شهرستان درمیان آریایی و با زبان فارسی و لهجه ی خاص خود هستند ، اهالی این روستا بر مذهب تسنن و فقه حنفی هستند .
نوغاب بر دامنه كوهی بنا شده و تقریباً اكثر خانه های روستا در بخش مركزی روستا ساخته شده ، از دور كه به روستا نگاه كنیم حالت پلكانی به خود گرفته است .
نوع كشت در روستا اغلب آبی است و آب اصلی مورد نیاز كشاورزی روستا از طریق قنات روستا كه از قنات های پر آب شهرستان نیز میباشد تأمین میشود ، از مهم ترین محصولات كشاورزی روستا میتوان از زرشك ، چغندر قند ، گندم و جو نام برد ( البته در سالهای اخیر كشت چغندر و گندم رو به افول نهاده و جای خود را به زرشك داده است .) علاوه بر این از نظر دامداری نیز روستا مستعد می باشد و همچنین اقتصاد روستا بر صنعت قالیبافی نیز متكی است ، چنانكه نوغاب یكی از قطب های اصلی قالیبافی در منطقه است .
پوشش محلی مردم روستا مانند سایر مردم شهرستان درمیان ، پوشش خاص محلی همراه با عمامه ی سفید و غذای محلی مردم نیز مانند سایر مردم شهرستان درمیان ، كشك ( كشك زرد ، قوروت ، كاچی و ساوری ) میباشد .
از عمده ترین فامیل های نوغاب میتوان به سالاری . سلیمی ، خسروی ، شعبانی ، رحیمی ، احمدی ، تباینی ، رجبی ، رحمتی ، سلمانی ، شمسی ، آذری و عطایی را نام برد .
روستای نوغاب علاوه بر قنات دارای چندین چاه عمیق نیز میباشد كه تعداد آنها به ۱۲ حلقه چاه میرسد كه نوغاب را به قطبی كشاورزی تبدیل كرده است ، از كنار روستا رودخانه ی فصلی بزرگی نیز میگذرد كه برخی مواقع خطر ساز و برخی مواقع مفید میباشد و كشاورزان از آب این رودخانه برای كشت محصولات خود استفاده میبرند .
روستای نوغاب را از نظر قدمت تاریخی اگر بخواهیم بررسی كنیم ، در منابع تاریخی چندان نامی از آن نیامده است بلكه بعدها كه نوغاب رو به رشد نهاده و بعنوان سكونتگاه اصلی معرفی شده توانسته خود را به همگان بشناساند ، چنانكه نوغاب دارای خان نشین خاص خود بوده است و همواره مورد توجه بزرگان استان و شهرستان بوده است . اما میتوان گفت نوغاب دارای قدمت تاریخی بسیار كهن است چنانكه قلعه ای كه در میان روستا ساخته شده و هم اكنون به صورت نیمه مخروبه وجود دارد و خندق نیز كه در اطراف آن وجود داشته ( بعدها پر شده ) كه مانع از نفوذ بیگانگان میشده این خود نشان از قدمت روستا دارد . دیگر اینكه وجود برجك ها و میل های نگهبانی در اطراف روستا ( برج كلو و برج خورد ) دلیلی دیگر بر قدمت تاریخی روستا میباشد و در مورد پیشینه ی نوغاب این نیز گفته شده است كه كلمه نوغاب تركیبی از دو كلمه نوغ و آب میباشد و نوغ به معنای بچه شتر میباشد كه كلمه نوغاب معنای آبشخور بچه شتر را میدهد و مردم شتر های خود را به سر قنات می آورده اند و اندك اندك از ابتدای همین آبشخور سكونتگاه هایی شروع شده تا اینكه به عنوان یك سكونتگاه اصلی شناخته شده است .
محله شیراژی یا شیراجی نوغاب از قدیمی ترین محله های آن است . درب قلعه ( هم اكنون میدان محمدرسول الله نامیده شده است ) نوغاب مهمترین میدان روستا محسوب میشود كه آب انبار تاریخی روستا در آن قرار دارد ، این آب انبار متعلق به دوران قاجاریه است .
این روستا دارای هفت مسجد و یك مصلّی بزرگ است . روستای نوغاب دارای فرهنگ خاصی هست كه از ادوار كهن این فرهنگ را حفظ كرده است . فرهنگ خاص عروسی و عزاداری و نیز بعضی از بازی های محلی آن از قبیل بجول بازی ، قاب بازی ، تیله بازی ، یك قل دو قل ، پادشاه و وزیر ، قلعه ی فراق ، پله بدو ، كبدی ( كابدبدی ) مرسوم میباشد .
برخی واژه های محلی برای صدا های خاص :
قَقَّست : صدای بزوبزغاله
تُپًّست : صدای افتادن چیزی
تَقَّست : صدای تفنگ
تِلِكَّست : صدای شكستن چیزی
جِِزَّست : صدای ریختن پیاز در روغن
خُرَّست : صدایی مانند صدای نفس سخت انسان
زیكَّست : صدای كوتاه و نازك
نوغاب هم اكنون از جمله روستا های بزرگ شهرستان و حتی استان محسوب میشود كه دارای مدارس ابتدایی ، راهنمایی ، دبیرستان و پیش دانشگاهی است و نیز درمانگاه ، خانه ی بهداشت ، پست بانك و مخابرات ؛ از جمله امكانات موجود در آن است .
