روستای لاویج

روستای لاویج كه از توابع شهرستان نور در استان مازندران است، در میان دره‌های جنگلی رشته كوه‌های البرز قرار دارد و با طبیعتی چشم‌نواز و جاذبه‌های گردشگری همچون آب‌گرم لاویج و آبشار «حرام او» یكی از مقاصد جذاب طبیعت‌گردی در سراسر كشور محسوب می‌شود. همچنین حضور خانه نیما یوشیج در روستای یوش و در نزدیكی روستای لاویج، كلیسای آنتوان مقدس در شهرك ساحلی «هایكاشن» و آبشار آب‌پری نیز بر جذابیت‌های بازدید از این منطقه افزوده است. در دامنه‌های كوه‌های شرق روستای لاویج چشمه‌های آب‌گرمی می‌جوشد كه دارای املاح معدنی گوگردی فراوانی بوده و برای امراض پوستی، دردهای مفاصل، كمردرد، پادرد و به‌خصوص تمدد اعصاب مفید است. این مجموعه از امكاناتی رفاهی با كیفیت خوب همچون دوش و استخر و وان برخوردار است و برای اقامت در این منطقه هم، می‌توان به مسافرخانه‌ها و سوئیت‌های مجاور این چشمه‌های آب‌گرم مراجعه كرد.

به‌اقتضای طبیعت روستای لاویج، پرورش زنبور عسل و زنبورداری از كسب‌وكارهای رایج مردم این منطقه به‌شمار می‌رود و عسل طبیعی لاویج با عطر و طعم منحصربه‌فرد خود، اصلی‌ترین سوغات این روستا است. همچنین صنایع‌دستی چوبی و فرآورده‌های لبنی محلی لاویج نیز از دیگر محصولاتی است كه همواره مورد اقبال گردشگران این ناحیه قرار گرفته است. برای دسترسی به این روستا می‌توان پس از ورود به چمستان از غرب، از مسیری زیبا و آسفالته كه به سمت جنوب از جاده اصلی منشعب شده، از پارك جنگلی كشپل عبور كرد و سرانجام به لاویج رسید.

روستای ییلاقی لاویج (بقول اهالی لاویج شهر) از دهستانهای شهر چمستان شهرستان نور می باشد كه در۱۷ كیلومتری جنوب چمستان قرار دارد. معروفیت این روستا بدلیل منطقه ییلاقی ، چشم انداز زیبا و آبگرمهای طبیعی می باشد.
روستای لاویج در جنوب چمستان در میان دره های جنگلی و زیبای البرز قرار دارد. در كیلومتر ۳ چمستان به نور یك مسیر زیبای آسفالته بطرف جنوب از جاده اصلی منشعب می شود كه با عبور از پارك جنگلی كشپل به لاویج ختم می شود.
آبهای گرم لاویج با خواص درمانی برای دردهای استخوان و مفاصل و بیماریهای پوستی، همواره گردشگران فراوانی را در تمام فصول سال ، جذب می كند. امكاناتی مناسب نیز در آن منطقه برای اقامت و استفاده از آب معدنی ایجاد شده است . در حال حاضر آب گرم لاویج در دو قسمت زنانه و مردانه مجزا با دو استخر جداگانه كه هر استخر گنجایش ۱۰الی ۲۰ نفر را برای استفاده دارد و همچنین دوحمام نمره اختصاصی در قسمت مردانه و دوش اختصاصی زنانه نیز وجود دارد.

آبگرم روستای لاویج در دامنه های كوه های قسمت شرقی لاویج از دل زمین به بیرون می جوشد. این آب گرم دارای املاح معدنی و گوگرد های فراوانی می باشد كه برای امراض پوستی و دردهای مفاصل كمردرد، پادرد و مهمتر از همه برای تمدد اعصاب بسیار مفید می باشد. از آبگرم های معروف آن می توان آبگرم لاویج “بیبنو”، “شفل” و… را نام برد كه هر كدام از آنها دارای خواص مخصوص به خود می باشد. آبگرم ها دارای امكانات قابل قبول و بهداشتی مثل دوش، استخر و وان می باشد.
دور تا دور دهستان لاویج را حصار بلندی از كوه های البرز فرا گرفته است كه در بهار و تابستان پوشیده از درختان انبوه و سرسبز می شود كه مناظر بدیع و دل انگیزی خلق می كند. این منطقه از آب و هوای بسیار مطبوع و خنكی در بهار و تابستان برخوردار می باشد كه به همراه طبیعت و سرسبزی بی نظیر مسافران و توریست های زیادی را در خود جذب می كند. این منطقه، در حال حاضر دارای سه مسافر خانه در كنار آبگرم و دو سوئیت و صدها خانه و ویلاهای اجاره ای می باشد كه با توجه به خیل عظیم مسافر در بهار و تابستان ظرفیت پذیرایی از همه مهمانان را ندارد.

جنگل های لاویج :
یكی از جلوه های جذاب طبیعت لاویج، جنگل های انبوه و متراكم آن تا ارتفاع ۲۵۰۰متری از سطح دریا و به خصوص درختان راش آن كه یادگاری از دوره های گذشته جنگل های هیركانی در میلیون ها سال قبل است، می باشد.
مسافران از این موهبت كمتر استفاده كرده و به جنگل های حاشیه جاده ها، بیشه زارها و آبگرم معدنی لاویج اكتفا می كنند و این چشم انداز بی نظیر طبیعی را كه از با شكوه ترین صحنه های طبیعت لاویج را به نمایش گذاشته بهره چندانی نمی برند و این درحالی است كه خاطره سفر از این جنگل ها هرگز فراموش نخواهد شد و مسافرت از طریق این جنگل های طولانی برای هر نوع توریست تجربه ای جالب و به یاد ماندنی دارد.
جنگل های لاویج از تنوع زیاد گونه های گیاهی و دختان گوناگون برخوردار است و در هر ناحیه آن چشمه سارانی از دل زمین به بیرون می جوشد و در هر فصلی از سال از میوه های وحشی و جنگلی خاصی برخوردار است. بهار با شكوفه های سفید، تابستان یكسره سبز و پاییز هزار رنگ آن از جاذبه های جالب و طبیعی آن به شمار می رود.

معرفی آبشار حرام او :
یكی دیگر از جاذبه های طبیعی لاویج آبشار “حرام او” است با مقدار فراوان آب كه از دل زمین به بیرون می ریزد در مسیر جادهچمستان به لاویج قرار دارد و دارای آب خنك و گوارایی است و همیشه پذیرای جهانگردان زیادی در مسیر جاده می باشد و دارای عناصر فضایی كوه و جنگل می باشد. این آبشار دارای امكانات پذیرایی و تفرجگاهی بسیار زیبایی برای مهمانان عزیز می باشد. در مورد وجه تسمبه آن (به طور شفاهی) چنین نقل می شود كه این آب به “حرم او” معروف است چون این آب از ارتفاعات سوردار و از پایین دست حرم امام زاده ای كه درآنجا دفن است به پایین سرازیر می شود و (او) در زبان طبری به معنی آب می باشد و با تركیب این دو معنی آبی كه از حرم می آید را می دهد. این لفظ به مرور زمان به حرام او تغییر یافته است.
لاویج آبادی تاریخی ناشناخته ای است كه از تاریخی كهن حكایت‌ها در دل نهفته دارد. سرزمینی كه از دورانی بسیار دور، آباد و مسكونی بوده، مانند قلعه طبیعی عظیمی به نظر می‌رسد. از این جهت، همیشه مورد توجه فرمانروایان قرار گرفته و مامن و محل مناسبی برای آسایش حاكمان و والیان در جستجوی صلح و آرامش و یا گریخته از دشمن بود.
تاریخ این آبادی، تلفیقی از اسطوره‌ها و واقعیات است. از آن رو هنگامی كه وقایع و حوادث و حكایت‌ها به مرز اسطوره نزدیك می‌شوند، هم چون تمام روایت‌های اساطیری مبهم و رازگونه اند.
تنگه لاویج محل نبردهای مهم تاریخی و گریز گاهی برای سرداران و امیران و بزرگان و حاكمان و تخت گاهی برای حكمرانان محلی و نیز گذرگاهی برای فرمانروایان بزرگ بوده است.
قدمت تاریخ غیرمكتوب لاویج به دوران ساسانیان و حتی قبل از آن می‌رسد. بقایای خرابه‌های متعدد و گورها و اشیاء و آثار مكشوف، حكایت از تاریخی با قدمتی طولانی دارد و تصویری كم رنگ از دوران حیات تاریخی و زیست مردمان در این منطقه به دست می‌دهد.
در منطقه لاویج گورهای گبری فراوانی وجود دارد. دو نقطه اصلی تمركز این گورها، یكی در تپه‌های مشرف به روستای كیاكلا در مكانی موسوم به «سرخمن» و دیگری در گردنه‌ی بالاترین تپه‌های داخلی مشرف به آبادی لاویج، در بخش جنوبی آبادی «حصلیمه یا هسلیمه گردن» معروف است.
علاوه بر وجود گورهای گبری، تصور می‌رود كه احتمالاً آتشكده …مشاهده كامل متن ای بر فراز این تپه وجود داشت. از جمله اشیائ كشف شده به نقل از گفته‌های مردم، سكه هایی است كه قدمت آن به دوران ساسانیان می‌رسد و زینت آلات زرین و سیمین مشتمل بر گردن بندها و گوشواره‌ها و دستبندها و قبضه هایی از شمشیر‌ها و غیره بوده است.
از تاریخ این آبادی تا دوره اسلامی هیچ نشانه یا اثر مكتوبی در دست نیست. همچنین از وقایع و حوادث در ارتباط با فتوحات اعراب مسلمان در طبرستان تا نیمه‌ی دوم قرن سوم هجری، یعنی پای گرفتن سلسله علویان طبرستان، اطلاعات مفصل و دقیقی در منابع و تواریخ محلی وجود ندارد.
در گذشته بسیاری از مصالح خانه‌های روستایی از مواد طبیعی پیرامون تامین می‌شد.خانه‌ها در نزدیكی همدیگر قرار دارند و هیچ حصار و مانعی آن‌ها را از هم جدا نمی‌كند و نشان دهنده پیوند‌های خویشاوندی و روابط عاطفی دردوره‌های گذشته است.

امكانات رفاهی روستای لاویچ
در حال حاضر لاویج دارای سه مسافر خانه در كنار آبگرم، دو سوئیت و صدها خانه و ویلاهای اجاره ای است. عسل و لبنیات لاویج كه در نوع خود شناخته شده است از جمله سوغات این منطقه به شمار می رود كه طرفداران بسیاری دارد.
این دهستان دارای ۹ مسجد ، ۷ مدرسه ابتدایی، ۲ دبیرستان دخترانه و پسرانه، ۲ مدرسه راهنمایی پسرانه و دخترانه، ۴ خانه بهداشت، ۶ نانوایی، ۶ حمام و مخابرات، شركت نفت، خانه بهداشت، كتابخانه و سالن ورزشی یك منظوره است.
مسیر دسترسی
برای رسیدن به روستای زیبای لاویج، می‌توانید بعد از طی مسیرهای مبارك‌آباد، سولار، پلور، گزنك، آبگرم لاریجان، آب‌اسك، نیاك، سرچشمه، چلاو و محمدآباد، به شهر زیبای نور برسید و بعد هم به چمستان كه مسیر اصلی است. از آن جا مسیری در سمت چپ، شما را به سمت لاویج راهنمایی می‌كند.
این روستا در ۱۸ كیلومتری جنوب چمستان در میان دره‌های جنگلی و زیبای البرز قرار دارد. جاذبه‌های گردشگری طبیعی ناحیه كوچك و كم وسعت لاویج، دارای نواحی اكوتوریستی بی نظیری می‌باشد.
از نواحی تفریحی و توریستی آن می‌توان از: پارك جنگلی كشپل، آبشار حرام او، جاده‌های جنگلی، آبگرم معدنی لاویج، سوردار، جنگل اسیونگ، مراتع و چمنزارهای نومه، چشمه‌ها و رودخانه‌های پر آب و خروشان، ییلاق زیبای ایزوا، منطقه ییلاقی میرخمند و كوه‌های پوشیده از انبوه درختان و جنگل‌های وسیع و بكر را نام برد.
یكی از جلوه‌های جذاب طبیعت لاویج، جنگل‌های انبوه و متراكم آن تا ارتفاع ۲۵۰۰ متری از سطح دریا و به خصوص درختان راش آن كه یادگاری از دوره‌های گذشته جنگل‌های هیركانی در میلیون‌ها سال قبل است، می‌باشد.

ابگرم فیل سنگی لاویج كه به گفته ریش سفیدان قدیمی‌ترین آبگرم لاویج به حساب می‌آید این ابگرم به مدیریت برادران عقیلی ( سید حسین و سید صادق ) می‌باشد كه این آبگرم نیز خصوصیات درمانی و طبی زیادی داردكه به علت داشتن گوگرد دارای خاصیت میكروب زدایی طبیعی است همچنین بنای فیل سنگی نیز كه سابقه تاریخی طولانی را دارددر همین مكان وجود دارد كه دیدن ان خالی از لطف نیست .
جاده چمستان به لاویج از پارك كشپل می‌گذرد و از میان جنگل عبور می‌كند به همین دلیل فضای دلپذیری را برای گردشگران فراهم می‌سازد. آبگرم دارای امكانات قابل قبول و بهداشتی مثل دوش استخر و وان است.

فیل سنگی
در مركز روستای لاویج، قطعه سنگ بزرگی وجود دارد كه بر اثر عوامل و فرسایش طبیعی به شكل فیل نشسته بر زمین خودنمایی می‌كند كه مسافران این روستای خوش آب و هوا از این منظره طبیعی و منحصر به فرد نیز دیدن می‌كنند. البته بعد از گذر از آب گرم لاویج، با حداقل ده دقیقه پیاده روی، می‌توانید از فیل سنگی هم دیدن كنید.

جاذبه‌های طبیعت گردی :
جاده‌های جنگلی سوردار: در فاصله ۲۰ كیلومتری روستای لاویج و در مسیر لاویج به كرچی قرار دارد.
جنگل اسیونگ: در فاصله ۱۰ كیلومتری روستای لاویج و در مسیر رییس كلا به كیاكلا واقع شده است.
ییلاق زیبای ایزوا: در فاصله ۲۵ كیلومتری روستای لاویج و در مسیر لاویج به بهبنك قرار دارد .
منطقه ییلاقی میر خمند: در فاصله ۳۵ كیلومتری روستای لاویج و در مسیر لاویج به بهبنك قرار گرفته است.
پارك جنگلی كشپل: در ابتدای جاده آسفالتی لاویج در محور چمستان به آمل، در ۱۵ كیلومتری روستای لاویج قرار دارد، جنگل و چشمه «كشپل» از تفرجگاه های منطقه لاویج است كه در نوع خود بی همتا هستند، به طوری كه چشمه و درخت های به هم گره خورده جنگل تابلویی زیبا از طبیعت را در چشم بینندگان آن ترسیم می كنند.
این پارك جنگلی در حاشیه‌ی زیبای لاویج رود، با چشمه‌های پر آب و زلال، امكانات نسبی اقامتی و محل بازی كودكان كه این پارك را به تفریحگاه مردم منطقه و مسافران غیر بومی تبدیل نموده است.
آبشار حرام او: آبشار حرام او، با مقدار فراوان آب كه از دل زمین به بیرون می‌ریزد در مسیر جاده چمستان به لاویج و در ۳ كیلومتری روستای لاویج قرار دارد و دارای آب خنك و گوارایی است.
آبگرم شفل: آبگرم «شفل» هم یكی دیگر از آبگرم‌های روستاست. در انتهای لاویج هم روستای كیاكلای لاویج قرار دارد كه دیدن آن را نیز به اهالی سفر و طبیعت گردها توصیه می‌كنیم.
جاذبه‌های فرهنگی امامزاده صالح : امامزاده صالح در بالاترین ارتفاعات روستای لاویج در چمستان نور است.
بازار محلی: بازار محلی لاویج هم دیدنی است. با آن كه چندان بزرگ نیست، ولی سنتی است و زیبا و در بدو ورود نظر شما را جلب می‌كند.

جاذبه‌های معنوی
كایری كایری رسمی است كه برای ساختن خانه‌ها در این روستا وجود داشته است. اهالی با هم گل خیس می‌كردند، از زمین‌های كشاورزی كاه و خاكه‌های به جا مانده از دروی جو و گندم را در آن قرار داده و با لگد كردن آن، خشت درست می‌كردند. سنگ‌ها را از اطراف رودخانه و الوارها و لت هایی (قطعات كوچك مستطیل شكل و نازك چوب، برای پوشش سقف) كه از چوب درختان جنگلی درست می‌شد با كمك اهالی از جنگل به دست می‌آمد و حتی برای بستن و محكم كردن این چوب‌ها از پوست درختان استفاده می‌كردند. همه با هم در ساختن خانه كمك می‌كردند بدون این كه چشم داشتی داشته باشند.
آن دسته از روستایی هایی كه در حوالی رودخانه دارای مزارعی هستند و به كاشت برنج دست می‌زند، برای كاشت و داشت و برداشت و همچنین آبیاری آن، با هم همكاری می‌كنند.
با همدیگر نهرهایی برای استفاده از آب رودخانه ایجاد می‌كنند، در حین نشاكاری و همین طور برداشت آن به هم كمك می‌كردند كه این كمك‌ها متقابل بود و به این كمك متقابل «ورهایتك» (یاور گرفتن) می‌گویند.
زنان و مردان با هم كار می‌كردند و باهم غذا درست می‌كردند و سر كشتزار و مزرعه با هم می‌خوردند. هر یك از اهالی روستا برای خود گله ای از گوسفندان و بز و چندین گاو و گوساله داشتند و از هر خانواده بچه هایی در سنین متفاوت گله هایشان را جمع می‌كردند و برای چرا به جنگل می‌بردند و دختران و پسران با هم مانند برادر و خواهر بودند و برای گله، علوفه و برگ درختان را جمع آوری می‌كردند و هر كس برای خانه اش، یك پشته هیزم جمع می‌كرد و دوباره هنگام غروب گله‌ها را به روستا می‌آوردند و هركس دام‌های خود را جدا می‌كرد و با خود به خانه می‌برد.
زمین‌های منطقه لاویج دارای ناهمواری‌های فراوانی است. با این وجود مردم به كاشت جو و گندم می‌پرداختند كه كار دشواری بود.
گاهی با همكاری هم به كاشت و برداشت می‌پرداختند كه با لفظ همازی از آن یاد می‌كنند زمین از آن یك فرد است و بذر را با هم می‌گذارند و با هم می‌كارند و با هم برداشت می‌كنند و محصول را هم نصف می‌كنند این رسم را «همازی» یا (همبازی) می‌گویند و اما اگر برای برداشت محصول خود كمك بگیرند، می‌گویند؛ «همكار گرفته است.»
برزگری هم یعنی؛ یك نفر پول و زمین را می‌داد و شخص دیگری روی زمین كار می‌كرد و بعد محصول را نصف می‌كردند.
همچنین به كمك گرفتن در زمین‌های شالیكاری نیز «ورهایتك» (یاورگرفتن ) می‌گویند.

جمع آوری گیاهان دارویی و خوراكی
در اواخر بهار، زنان و دختران روستا به طور دسته جمعی به ییلاقات منطقه می‌روند و گیاهان دارویی و خوراكی جمع آوری می‌كنند. از جمله؛ گلپر كه هم برای غذاها و هم برای اسپند دود كردن استفاده می‌شود و دیگر؛ انواع گیاهان مثل؛ ترم، زنیان، عالیما (كه مثل پیازچه است) و… كه برای انواع غذاها استفاده می‌شود و خاصیت دارویی نیز دارند.در تابستان هنگام رسیدن میوه‌های جنگلی، دسته هایی از زنان و دختران برای چیدن آلوچه، تمشك، ازگیل، ولیك، زرشك، سیب جنگلی و خرمالوی وحشی به جنگل‌های اطراف می‌روند.
با تمشك؛ مربا و با هر یك از میوه‌های دیگر ترشی یا دشو درست می‌كنند و یا بعضی‌ها را خشك كرده و در طول زمستان از آن استفاده می‌كنند.
در وقت جمع آوری گونه ای از قارچ وحشی هم كه بعد از رعد و برق شدید در جنگل‌ها می‌روید، اغلب پسران و مردان برای جمع آوری آن به جنگل می‌روند.
از شهدی كه از میوه ای به نام «فرمنی» به دست می‌آورند به عنوان قند استفاده می‌كنند . در اواخر تابستان مردم برای چیدن گردو به جنگل‌ها و باغ‌های اطراف می‌روند و قوی‌تر‌ها بالای درخت رفته و بقیه در پای درخت، مشغول جمع آوری می‌شوند و بعد از این كه گردو‌ها را به روستا آوردند، آن را داخل انبار می‌ریزند و همه خانواده‌ها جمع می‌شوند و گردوها را پوست می‌كنند و آن‌ها را بین خود تقسیم می‌كنند.

گهواره بستن
از آن جایی كه رسم و رسومات عروسی، در همه جا با اندك تفاوتی شبیه هم است، از تكرار آن خود داری می‌كنیم و به رسم گهواره بستن (گاهره ونی) می‌پردازم.
بعد از تولد فرزند، مادر عروس برای كودك؛ لباس، كمد، اسباب بازی و تمام وسایل لازم برای پوشش و زندگی از بدو تولد تا ۷سالگی را مهیا می‌كند و به دختر و دامادش؛ به همراه یك گهواره هدیه می‌كند كه در روز سوم تولد فرزند همه خویشاوندان و آشنایان جمع می‌شوند و كودك را در گهواره می‌بندند و روی گهواره گردو می‌شكنند تا كودك درد دندان نگیرد و برای كودك دعا می‌كنند تا از زلزله، رعد و برق، طوفان و سر و صدای پدر و مادر نهراسد و در آخر اقوام و بستگان؛ پول، طلا وهدایایی به كودك می‌دهند.
در شب پنجم تولد نیز پدر و مادر عروس به همه اقوام و بستگان ولیمه می‌دهند.

چهارشنبه سوری
در چهارشنبه هفته آخر هر سال كه مراسم چهار شنبه سوری (به زبان مازندرانی: پدرام سروش) برگزار می‌شود، زنان روستا همگی جمع می‌شوند و صبح روز چهار شنبه آشی درست می‌كنند كه در آن؛ از هفت نوع ترشی از جمله: آب انار، آب ازگیل، آب آلوچه، گوجه سبز، سركه، آب نارنج و آب لیمو استفاده می‌كنند و به آن «آش هفت ترشی» می‌گویند و هم خودشان می‌خورند و هم بین اهالی روستا پخش می‌كنند. هنگام غروب هم جشن می‌گیرند و برای خود و خانواده هایشان آرزوی خوشبختی می‌كنند و از روی آتش می‌پرند.

جشن تیرماه سیزده شو
جشن دیگر، جشن ـتیرماه سیزده شو» است كه مخصوص مازندرانی‌ها است و در اواسط آبان ماه بر گزار می‌شود.
در این شب؛ كودكان و نوجوانان به خانه‌های اهالی رفته ودستمال پرت می‌كنند و خوراكی دریافت می‌كنند و والدین دختر و پسر هایی كه تازه عقد كرده اند، به آن‌ها هدیه می‌دهند.
مادر داماد برای عروس آش؛ لباس، كفش، روسری، حنا، قند و لوازم دیگر را تهیه كرده و برایش می‌فرستد و در عوض مادر عروس نیز نان محلی، آب دندان، تخم مرغ پخته رنگ شده، شیرینی و میوه به خانه داماد می‌فرستد و مادر داماد آن‌ها را بین خویشاوندان و آشنایان پخش می‌كنند.

مراسم ۲۶ عید ماه
آیین سنتی ۲۶ عید ماه تبری هر سال در تاریخ ۲۶ تیرماه شمسی كه در بیشتر روستاهای مازندران از جمله لاویج برگزار می‌شود.
به باور قدیمی در این روز، فریدون پادشاه پیشدادی، ضحاك ستمگر رادر دماوند به زنجیر می‌كشد و مردم لاویج در این روز «كشتی لوچو» (كشتی بومی كه جایزه را بر سر چوب بلندی آویزان می‌كنند و اگر جایزه گوساله و گوسفند باشد، به آن می‌بندند) برگزار می‌كنند و به مصاف هم می‌روند و هر سال یك نفر از اهالی به همه شركت كنندگان در مسابقه ولیمه می‌دهند و در آخر به برندگان جوایزی اهدا می‌شود.

دندان سری
یكی از مراسم دوران كودكی، مراسم دندان سری است كه همزمان با ظاهر شدن اولین دندان‌های طفل برگزار می‌شود.
در این مراسم؛ مادر كودك، شیر برنج یا آشی كه انواع حبوبات در آن وجود داشته باشد را می‌‌پزد و كاسه‌ای از آش را به خانه اقوام و دوستان می‌‌دهد.
به طور معمول رسم است كه افراد هنگام پس دادن كاسه، هدیه‌ای مانند؛ جوراب، روسری یا پول در آن می‌‌گذارند.

سوغاتی لاویج
بهترین سوغات لاویج آرامشی است كه پس از استفاده از آبگرم معدنی و دیدن آبشار و رودخانه و جنگل به دست می‌آید!
اما از عسل طبیعی لاویج نمی‌توان به سادگی گذشت، عسلی كه از شهد گل‌های لاویج به دست می‌آید، بی نظیر است.
سیر لاویج نیز معركه است. انواع لبنیات را به وفور می‌توانید در لاویج بیابید. حیوانات خانگی و تخم مرغ محلی و نان خانگی لاویج را باید تجربه كرد.
گردو و فندق را به سوغات لاویج اضافه نمایید با انواع سبزی هایی كه به صورت خودرو در تپه‌های لاویج وجود دارد و تهیه ماهی قزل آلای لاویج، بهترین سبزی پلو با ماهی خاطره انگیز را در یك شب اقامت در لاویج تجربه كنید.
از دیگر سوغاتی‌های لاویج با توجه به محصور بودن منطقه به وسیله جنگل و درختان انبوه، صنایع دستی چوبی است. كه در گذشته‌ها ی نه چندان دور از ابزارهای مهم زندگی مردمان منطقه به شمار می‌رفت، ولی امروزه بیشتر جنبه زینتی به خود گرفته است. به طوری كه این صنایع دستی زینت بخش مغازه‌ها و فروشگاه‌های صنایع دستی منطقه و شهرهای مجاور شده است.
از آن جایی كه این منطقه از پوشش گیاهی كافی و آب فراوان برخوردار است، دام داری نیز شغل‌های جنبی مردمان لاویج است. ماست، شیر، پنیر، دوغ و كره محلی لاویج هم از شهرت و اعتبار خاصی در میان مسافران برخوردار است.