موزه ساعت یا تماشاگه زمان یكی از موزههای شهر تهران و نخستین موزه ساعت در ایران است.این موزه كه در خرداد ماه ۱۳۷۸ خورشیدی افتتاح شد، از موزههای وابسته به اداره كل موزههای بنیاد مستضعفان است و در آن ابزارهای زمانسنجی به نمایش گذاشته شدهاند. در واقع تماشاگه زمان مكانی است كه بخشی از تلاشهای چندین هزار ساله بشری در زمینه ساخت انواع ابزارهای سنجش زمان را در معرض دید علاقمندان قرار داده است.
گذشت زمان از موضوعاتی بوده كه در طول تاریخ همواره ذهن آدمی را به خود مشول داشته و از این رو بشر در جهت یافتن وسیلهای برای اندازهگیری زمان تلاش میكرده است. انسانهای اولیه احتمالاً با طلوع خورشید، پیدایش شب و ظهور ستارگان فعالیتهای خویش را تنظیم میكردند اما رفته رفته برای سنجش زمان، ابزارهایی نظیر ساعتهای آفتابی، آبی، شنی و سوختی و با پیشرفت علم، انواع ساعتهای مكانیكی ساخته شد.
در بخش فضای باز موزه ساعت، ماكت انواع ساعتهای ابتدایی نظیر ساعتهای آفتابی، آبی، شنی و …، به چشم میخورد و بازدیدكنندگان میتوانند از نزدیك با شكل و مكانیسم عمل ساعتهای قدیمی آشنا شوند.در داخل ساختمان موزه كه از دو طبقه تشكیل شده، سیر تكامل انواع ساعتهای مكانیكی متعلق به قرن ۱۷ تا ۲۰ میلادی نشان داده شده است. ساعتهایی نظیر ساعت شاهینی، آونگی، رومیزی، دیواری و ایستاده كه هریك از آنها تلفیقی از هنر مجسمهسازی، میناكاری، معرق و … را با صنعت ساعتسازی نمایش میدهند.
در طبقه دوم موزه ساعتهای جیبی معمولی و ساعتهای جیبی سفارشی متعلق به شخصیتهای برجسته تاریخی و سیاسی، ساعتهای ویژهای چون ساعت كارتزنی، شیفت نگهبانی، ساعت كشتی و همچنین ساعتهای مچی در انواع مختلف دستهبندی و دو زمانه به چشم میخورد.در بخش تقویمها نیز تقویمهای مختلف ایرانی، شخصیتهای برجسته در امر تقویمنویسی، ماكت قدیمیترین سند تاریخدار ایرانی (كتیبه بیستون) نگهداری میشوند كه از بخشهای جالب این موزه به شمار میروند.
از دیگر بخشهای موزه بخش نمایش انواع فسیلهای مربوط به دوران مختلف زمینشناسی و معرفی ساعتها و ساعتسازان معروف است.نمای ظاهری ساختمان موزه ساعت جذابیت این مجموعه دو چندان نموده است.
تماشاگه زمان در خیابان ولیعصر، خیابان سرلشگر فلاحی (زعفرانیه)، نبش چهارراه پرزین بغدادی واقع شده است. ساعات بازدید از این موزه همه روزه (به جز جمعهها و ایام تعطیل) از ساعت ۹ الی ۱۶ میباشد.