میمه

این شهر در شمال شهر اصفهان در كنارجاده اصفهان – تهران در ۳۳درجه عرض شمالی از خط استوا و۵۱ درجه طول شرقی از نصف النهار گرنویچ قرار دارد. این شهر از شمال به استان مركزی از جنوب به بخش برخوار وشاهین شهر واز غرب به شهرستان گلپایگان ونجف آباد واز شرق به بخشهای قمصر ونطنز واردستان محدود می شود. دشت میمه با وسعت حدود ۴۹۸۰ هكتار كه ۳۶۵ هكتار وسعت شهر میمه می باشد كه از شمل وشمال شرقی وشرق به كوههای كركس واز بلندیهای مركزی ایران به كوههای نطنز وكاشان متصل است از جنوب غربی دشت میمه بلندیهائی وجود دارد كه ارتفاع آن تا ۲۵۰۰ مترمی رسد . این كوهستان بنام كهرو معروف است ارتفاع دشت میمه از سطح دریا بطور متوسط ۱۹۶۵ متر می باشد . كوههای دو سیاه كلنگ وونداده در جنوب غربی دشت قراردارد شیب شهر میمه از شمال به جنوب یعنی در جهت رودخانه غصلی جوشقان كه از شمال به جنوب كشیده شده وشهر را به دونیمه غربی وشرقی تقسیم می نماید .

شهر میمه مركز بخش میمه كه فاصله آن تا شهر اصفهان ۱۰۵ كیلومتر می باشداین شهر یكی از سه شهر تشكیل دهنده فرمانداری برخوار ومیمه كه مركز فرمانداری آن شهر شاهین شهر می باشد . این فرمانداری شامل سه بخش به نامهای بخش میمه به مركزیت میمه ،بخش برخوار به مركزیت دولت آباد وبخش مركزی بخش میمه شامل دو شهر به نامهای میمه و وزوان و دو دهستان به نام ونداده ولایبید كه دهستانهای مذكور شامل ۱۱ روستا است كه در حال حاضر دو روستا به نامهای قاسم آباد و زیاد آباد و دارای شبكه آبرسانی بهداشتی و تحت پوشش آب و فاضلاب این ناحیه قرار دارد.

محله بندی موجود شهر میمه

شهر میمه دارای ۶ محله به نام های محله بالا – محله سهلو – محله زیده – محله رینه – محله قیوم – و محله جدید سازمانی می باشد.

محله بالا با مساحت۲۹۶۸۸۲ كیلومتر مربع بخش مركزی شهر را تشكیل می دهد.

محله رینه با مساحت ۲۹۳۶۹۸ كیلومتر مربع بین محله بالا و جاده عبوری از وسط شهر قرار دارد و می توان گفت بیشتر كاربری های تجاری كنار جاده شهر در این محله واقع شده اند.

محله زیده با مساحت ۳۸۰۲۰۴ كیلومتر مربع در جنوبی ترین قسمت شهر قرار دارد این محله بزرگ ترین محله شهر محسوب می شود كه بیشتر كشاورزان و باغ داران در این محله سكونت د ارند چون این محله با زمین های كشاورزی مشرف است.

محله قیوم با مساحت ۱۳۵۸۷۲ كیلومتر مربع در شرقی ترین قسمت شهر قرار دارد. ساكنان این محله جزو خانواده های كم درآمد شهر محسوب می شوند و می توان گفت نسبت به مناطق و محله های دیگر شهر از سطح زندگی پایین تری برخوردار هستند. این محله نیز به علت همجواری با زمین های كشاورزی جزو محله های محسوب می شود كه كاربری تجاری در آن كم و مردم آن بیشتر كشاورز هستند.

محله سهلو با مساحت ۵۳۶۲۸ كیلومتر مربع در شمال شرقی شهر قرار دارد. خصوصیات مردم این محله بسیار شبیه مردم محله قیوم است این شباهت می تواند به علت مجاور بودن این دومحله به هم باشد به طوری كه در تقسیم بندی اولیه نمی توان این دو محله را جدا از هم فرض كرد و لی به علت ساخت و ساز ها و به طور كلی به دلیل تفاوت در بافت شهری می توان این محله ها را از هم جدا كرد. این محله جزو یكی از كوچك ترین محله های شهر است. كار مطالعاتی ما (گروه ۷ ) بیشتر روی این دو محله تمركز داشت.

محله جدید سازمانی با مساحت ۳۰۸۶۱۱ كیلومتر مربه در غربی ترین قسمت شهر قرار دارد.نام این محله را به این دلیل محله جدید سازمانی نامیده اند كه قرار است در این محله كاربری های مسكونی ، تجاری ، آموزشی ، و ورزشی جدید و نوسازی بنا كنند كه علاوه بر تامین نیاز های مردم شهر ، بتواند از مهاجرت های بی رویه مردم شهر میمه به شهر های اطراف جلوگیری كند. همان طور كه می دانید رشد جمعیتی شهر میمه منفی است یعنی علاوه بر اینكه در سال های آتی جمعیت شهر زیاد نخواهد شد بلكه كمتر هم می شود پس ایجاد چنین كاربری ها یی در سطح شهر چه لزومی دارد ؟ در جواب این سوال می توان گفت ایجاد چنین كاربری هایی فقط برای ایجاد انگیزه و تعلق به مكان شهروندان و به ویژه جوانان میمه است.متاسفانه به دلیل كمبود امكانات در این شهر و همچنین نزدیك بودن میمه به یكی از تمیز ترین و قشنگ ترین شهر های ایران یعنی اصفهان و همچنین به دلیل نبودن كار برای جوانان ، مهاجرت به شهر اصفهان همچنان ادامه دارد و با ایجاد كاربری های ورزشی و تفریحی و به موازات آن ایجاد اشتغال برای جوانان شاید بتوان از این مهاجرت ها كمی جلوگیری كرد.

جمعیت شهر میمه

جمعیت شهر میمه بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰برابر۵۴۴۹ نفر و ۱۷۳۲خانوار می باشد.

تاریخچه شهر

شهرمیمه ابتدا یك مزرعه كوچك بود كه در كنار چشمه آبی در شمال شهر فعلی قرار داشت .این مزرعه به وسیله چند نفر از اهالی جوشقان اداره می شد و در آن گندم ،جو وانگور كشت می گردید.

در زمان ساسانیان ، خسروپرویز پادشاه ایران همراه با قشون خود از شمال ایران به طرف پارس(فارس) می رود و در كنار مزرعه اطراق می كند. پس از صرف انگور مزرعه به خاطر مرغوبیت و خوش طعمی آن پس از رسیدن به پارس دستور می دهد كه تعدادی از اسرای رومی و یونانی رابرای حفر قنات و ایجاد باغات انگور به منطقه گسیل دارند.
اسرا بعد از رسیدن به منطقه قناتی را حفر می نمایند و چون خسروپرویز زرتشتی بود قنات فوق را مزدآباد كه از اهورا مزدا ، خدای زرتشتیان،گرفته شده نامیدند و در كنار قنات باغات انگور به وجود آمد.

ابتدا نام مزرعه فوق را (( اهورامزد آباد ))نامیدند ولی پس از مدتی به خاطر مرغوبیت انگور حاصل از آن ،آن منطقه را ((می مه)) یعنی می خوب نامیدند.بعد از حفر قنات مزدآباد و ایجاد باغات انگور ، ساكنان اولیه محل كه شامل تعدادی كشاورز جوشقانی بودند همراه با مباشران پادشاه ساسانی در دهكده اهورا مزد آباد سكونت گزیدند.چون در قدیم بین زرتشتیان رسم بوده كه كارگران وبردگان را در پاییندست مالكان و بزرگان سكنی دهند لذا بردگان رومی ویونانی را در پایین دهكده اهورامزدآباد سكنی دادند كه حال شهر وزوان است.بعد از مرگ خسروپرویز حكومت دهكده اهورامزدآباد به ساكنان اولیه آن یعنی همان اهالی جوشقان واگذار گردید.بعد از مدتی بر اثر سیل ،آن دهكده ویران شد و در یك كیلومتری شمال شهر فعلی در كنار سرچشمه قنات مزدآباد در منطقه ای بلند و هموار(تخت سر مزد آباد )،دهكده جدید اهورامزدآباد بنا نهاده می شود.دهكده فوق در سمت غرب سرچشمه قنات مزدآبادبوده است.

شغل اولیه مردمان دهكده باغداری و تهیه می برای پادشاهان ساسانی بود است پس از گذشت زمان،تعدادی عشایر بیابانگرد دامدار به خاطر وجود آ ب سمت شرق قنات ساكن می شوند و به دامداری می پردازند.

در زمان بهمن بن اسفندیار ، به دستور وی ، قنات ((بیر))و قنات ((رویه))حفر می گردد و تمام منطقه باغ انگور می شود و دهكده اهورا مزدآباد به خاطر وجود ((می مه)) به دهكده ((می مه)) یعنی می خوب تغیر نام می دهدكه رفته رفته می مه به میمه مخفف و مبدل شده است.

علاوه بر نظر فوق در رابطه با نام میمه ، دو نظر دیگر نیز وجود دارد بعضی افراد عقیده دارند در منطقه آهو و بره آهو زیاد وجود داشته و دارد و به زبان زرتشتی بره آهو را به خاطر تولید و ایجاد صدای ((می می ))میمهمی نامند، می محل بره آهو.
عدّه ای دیگر عقیده دارند كه این محل قبلاً مزرعه ای بوده و به خاطر عمق زیاد خاك آن بوته های هیزم قوی در آن رشد می كرده است كه اهالی جوشقان برای تهیّه هیزم به این منطقه می آمدند و این منطقه را هیمه (به زبان جوشقانی هیزم را هیمه گویند) می گفته اندكه به مرور زمان هیمه به میمه تبدیل شده است تا اینكه در زمان صفویان هنگامی كه علمای لبنانی به ایران آمدند یكی از آنها به نام محمّدتقی شهید ثالث عاملی به این دهكده می آید وی در نامه های خود به دیگر علمای بلاد هیمه به زبان عربی ((میمه)) می نویسد و بعد كم كم این نام بین مردم رایج می شود.

روند توسعه شهر

در ارتباط با جهت توسعه بر اساس مطالعات و بررسی نقشه های هوایی ۱۳۴۷ و ۱۳۵۹ ونیز مطالعه و نوع ساختمان ها و معماری كه در سطح شهر وجود دارد نشان میدهد كه رشد كالبدی شهر از محله قلعه نو شروع و به طرف جاده اصفهان تهران كشیده شده است .

با توجه به مطالعاتی كه در بخش های مختلف این طرح ارائه خواهد شد و اهمیت و اولویت حفظ زمین های كشاورزی و باغات توسعه آتی این شهر صرفاً به سمت شرق پیش بینی و هدایت خواهد شد .

سیل یك عامل تعیین كننده در جهت توسعه شهر می باشد. چنانچه شهر در جهت و حاشیه سیل گسترش پیدا كند در آینده در صورت بارندگی شدید دچار خسارات جبران ناپذیری خواهد شد .نمونه بارز آن روستای بزرگ دره میباشد كه با توجه به استقرار در كنار مسیل در اثر سیلاب به طور كلی ویران شده است.

خدمات شهر میمه

بر اساس مطالعات و تحقیقات انجام شده زندگی شهر وندان این شهر در مرحله اول از در آمد ها ی حاصل از فعالیت های خدماتی است . این شهر با قرار گرفتن در كنار جاده اصفهان – تهران دارای ۲۵ كافه و یك مسافر خانه جهت پذیرایی از مسافران است . شهر میمه نتنها نیاز های تجاری و خدماتی شهروندان را تأمین می كند بلكه به عنوان یك مركز سلسله مراتبی درجه یك ارائه خدمات تجاری و بر آورد اقتصادی روستاهای مجاور مخصوصاً روستای واقع در حوزه نفوذ خدماتی خود را بعهده دارد ونیز با توجه به موقعیت محل كه در محور جاده اصفهان تهران قرار دارد می باید امكاناتی را جهت جلب مسافران و ایجاد مراكز رفاهی و امكانات استراحت برای مسافران فراهم نمود تا در بهبود وضع اقتصادی كشور مؤثر باشد.

تاسیسات زیربنایی و رو بنایی

نقاط شهری و روستایی واقع در مركز مصرف برخوار و میمه شامل شهرهای شاهین شهر، گز، دستگرد، دولت آباد، حبیب آباد، خورزق، میمه و وزوان و دهستانهای برخوار غربی، برخوار شرقی، ونداده، زركان و مورچه خورت می‌باشد.

در بخش كشاورزی می توان گفت تعداد چاههای كشاورزی واقع در مركز مصرف برخوار و میمه عبارتند از ۱۴۲۷ حلقه چاه عمیق و ۵۸ حلقه چاه نیمه عمیق كه عمق متوسط و دبی متوسط آنها برای چاههای عمیق به ترتیب ۱۳۳ متر و ۲۶ لیتر بر ثانیه و برای چاههای نیمه عمیق ۳۹ متر و ۴ لیتر بر ثانیه می‌باشد. قدرت مورد نیاز در سال ۱۳۷۸ طبق ضوابط و مفروضاتی كه بطور خلاصه در مراحل انجام كار گزارش شرح داده شد معادل ۱/۱۷ مگاوات و در سالهای ۱۳۸۳ و ۱۳۸۸ به ترتیب معادل ۲/۲۲ و ۹/۲۸ مگاوات محاسبه شده است.

در خصوص مصارف خانگی می توان گفت بر اساس برآورد انجام شده، روستاهای واقع در این مركز مصرف در سالهای ۱۳۸۳، ۱۳۸۸ به ترتیب دارای ۱۰۹۷۱ و ۱۲۷۶۰ خانوار خواهند بود. قدرت سرانه مشتركین خانگی در سال ۱۳۷۵ برابر با ۳۹۷ وات بوده است. با در نظر گرفتن سایر مصارف، حداكثر بار مورد نیاز روستایی، در سالهای ۱۳۸۳، ۱۳۸۸ به ترتیب ۸/۶ و ۳/۸ مگاوات بالغ خواهد گردید. در سال ۱۳۷۰ حدود ۹۶ درصد خانوار روستایی برخوار و میمه برقدار بوده‌اند و تا سال ۱۳۷۵، این رقم به ۱۰۰ درصد رسیده است.

منابع آب میمه را جمعا ۱۴۷ حلقه چاه و ۸۶ رشته قنات و ۴۱ دهنه چشمه تشكیل می‌دهند كه در سال مبنا به ترتیب ۰۶/۲۳ و ۲/۴۵ و ۷۴/۱۱ میلیون مترمكعب از آب زیرزمینی را تخلیه نموده‌اند. از بین منابع مزبور ۱۲۶ حلقه چاه در محدوده تیسن قرار دارند كه جمعاً ۶/۱۹ میلیون مترمكعب از آب آبخوان را پمپاژ نموده‌اند و از بین آنها ۸۸ حلقه با تخلیه‌ای معادل ۸/۱۶ میلیون مترمكعب مصارف كشاورزی واحد و ۳۱ حلقه نیز با تخلیه ۸/۲ میلیون مترمكعب آب شرب و بهداشت و صنعت و دامداری منطقه بیلان را تامین نموده‌اند.

در خصوص آب آشامیدنی باید خاطر نشان كرد كه در خصوص وضعیت اكثریت قریب به اتفاق و خانواده های ساكنین در شهر از آب آشامیدنی لوله كشی بهره مند هستند. تعداد ۴ حلقه چاه آب آشامیدنی اهالی و فضای سبز شهرداری را تامین می نماید.

همچنین در مورد وضعیت دفع فاضلاب شهر میمه در حال حاضر فاقد سیستم دفع فاضلاب شهر است و با روش سنتی انجام میگیرد.

در مورد شبكه مخابرات شهر میمه می توان گفت كه شهرستان برخوار و میمه در سال ۱۳۷۴ دارای ۹ مركز تلفن خودكار شهری بوده كه ارتباط تلفنی مناطق شهری شهرستان را با سایر نقاط فراهم نموده است. در سال ۱۳۷۴ در سطح شهرستان تعداد ۲۴۴۸۰ شماره تلفن نصب گردیده كه ۱۸۳۴۵ شماره آن (معادل ۷۵درصد) مشغول به كار و یا در حال بهره برداری بوده است. تعداد تلفن همگانی شهری شهرستان ۸۷ دستگاه و تلفن راه دور ۲۰ دستگاه می باشد كه ارتباط نقاط مختلف را با یكدیگر تامین كرده است. مشتركین شهرستان با استفاده از ۲۹۵ كانال خروجی و ۲۵۸ كانال ورودی تا پایان سال ۱۳۷۴ در این شهرستان دایر شده، می توانند با كلیه مناطق، ارتباطات بین شهری و بین المللی داشته باشند. ارتباط تلفنی مناطقی روستائی ۱۹ روستا از مجموعه ۳۳ روستای شهرستان برخوار و میمه برقرار است كه حدود ۵۷ درصد از روستاهای شهرستان را تحت پوشش قرار می دهد.

در مورد گازرسانی میمه می توان گفت از جمع بندی كارها و تحقیقات بچه ها (گروه مطالعات شهری دانشگاه شیخ بهایی اصفهان )

می توان گفت بیشتر محله ها و نقاط شهری میمه دارای خطوط انتقال گاز هستند بنابراین شهروندان میمه در این رابطه مشكل خاصی ندارند.

مكان های دیدنی و آثار تاریخی

مسجد جامع میمه:

از بناهای قدیمی است و بر اساس شهادت سنگ محراب گرانقیمت آن كه به لحاظ امنیتی در موزه ایران باستان نگهداری می شود متعلق به قرن پنجم هجری است . این مسجد دارای تقدس و اهمیت ویژه ای است و مردم منطقه به سان زیارتگاه به دیدارش می شتابند و جان خود را در مصفای زلال معنویتش شستشو می دهند . بر دیواره محراب و سقف آن خطوط برجسته و نقاشی شده ای از میرزا عبدالوهاب بن محمدطاهر میمه ای است كه تاریخ نگارش آن به ۱۵۰ سال قبل بر می گردد. این هنر مند شهیر از نوادگان شهید ثانی می باشد .

آستان مقدس حضرت سیده الصالحه خاتون بنت موسی بن جعفر (ع):

در روستای اذان واقع و زیارتگاه عام و خاص است . آن بزرگوار كه با تبیر نگین سبز منطقه میمه شناخته می شود در زمان ولایت عهدی امام رضا(ع) از مدینه رهسپار طوس می گردند كه به جهت آزار و اذیت دشمنان و بروز مشقت و سختی بیماری در روستای اذان به دیدار معبود می شتابند . بنای گنبد این زیارتگاه از یادگاران دوران سلجوقی است .

حمام بزرگ و قدیم میمه :

این حمام بر اساس بافت مذهبی و اجتماعی هم جواری مسساجد و گرمابه ها در گذشته در مجاورت مسجد جامع بنا گردیده و دارای شش ردیف سه تایی سقفهای مدور و ستون های قطور است. بنای حمام به اعتراف كارشناسان میراث فرهنگی استان اصفهان به عهد صفوی مربوط است. در سال جاری شهرداری میمه و میراث فرهنگی اقدام به بهسازی و اصلاح این بنای قدیمی با ارزش نموده اند.

قنات مزد آباد:

با طول ۱۸ كیلومتر و عمق یكصد متر در قسمتهای نزدیك به مادر چاه و دبی آب زیاد هم به رودخانه ای زیر زمینی شباهت دارد و هم به لحاظ سنگواره های استلاكمیت و استالاكتیتبه غار علیصدر همدان مینماید . بر اساس مطالعات زمین شناسان دانشگاه تهران دومین قنات قدیمی كشور است با عمری دو هزار ساله.

از دیگر نقاط تاریخی،زیارتی و سیاحتی منطقه می توان به قلاع زیاد آباد و وزوان و لای بید،قدمگاه حضرت علی در ونداده،شهرك سینمایی در خسرو آباد،سنگ سوراخی و چاه تر حسن رباط،تخت سرخ،گرگ دره و چشمه گزرتوی میمه،گرگ دره یا دره دوزخی به گفته كارشناس میراث فرهنگی استان اصفهان به دره بزرگ صحرای نوادا امریكا شباهت دارد.