بقعه امامزاده عبدالمطلب در چهار كیلومتری روستای پیك از توابع شهرستان زرندیّه و در كیلومتر چهل اتوبان ساوه ـ تهران واقع شده است.این بنا بسیار بدیع‌تر و شاخص‌تر از سایر بناهای روستا بوده و به سبب جایگاه اعتقادی و مذهبی آن در بین مردم محل بسیار مورد توجه می‌باشد. زیارتگاه ”امامزاده عبدالمطلب” در حاشیه جنوب غربی روستا و تقریبا در فاصله یك كیلومتری آن و در میان تپه ماهورهای كم ارتفاع حومه روستای ” پیك” واقع شده كه توسط یك جاده خاكی به روستا مرتبط می گردد.
بخش های تشكیل دهنده مجموعه امامزاده
بنای امامزاده عبدالمطلب در برگیرنده مجموعه امامزاده حسینیه، انبار، غسالخانه، اتاق‌های اقامتی، سرویس بهداشتی و اتاق كفش‌كن است.
شكل ظاهری
از داخل به صورت یك مربّع چهار ضلعی به ابعاد حدود ۵/۸×۷ متر است كه از بیرون از پی به ارتفاع حدود ۳ متر چهار ضلعی و بعد از آن به ارتفاع ۷۰/۱ به صورت هشت ضلعی است و بر روی آن، گنبد به صورت مخروطی از داخل و هرمی ۱۲ ترك از خارج احداث شده است.در طرفین حرم، دو اتاق به ابعاد ۷۰/۲×۲۰/۳ در حدود سال ۱۳۳۰ ساخته شده و روی آنها نیز دو اتاق كوچك احداث شده است. در زمان قاجاریّه و در حدود سال ۱۲۵۰ هـ. ق، ایوان با شكوهی به بقعه الحاق شده كه ارتفاع آن ۵/۶ متر است.زیارتگاه تك ایوانه مذكور به طور كلی دارای یك صحن با پلانی مربع شكل می‌باشد كه گنبد اصلی بر روی آن واقع شده و تك ایوانی نیز در سمت شمال آن قرار دارد.
در طرفین این ایوان، تك حجره‌هایی دو طبقه وجود دارد كه راه ورودی به بام از داخل حجره شرقی است. گنبد بنا از جمله گنبدهای هرمی شكل تركدار است كه به صورت دوازده وجهی بوده و به صورت دوپوشه و با خیزی كم در گنبد فوقانی اجرا شده است. نحوه اتصال گنبد بیرونی به گنبد درونی در این بنا بسیار زیبا و چشمگیر می‌باشد.
گنبد بنا، هرمی ۱۲ ترك به ارتفاع حدود ۱۵ متر از كف زمین است كه با كاشی‌های فیروزه رنگ به ابعاد ۸×۱۸ سانتی متر هنرمندانه و بسیار زیبا طرّاحی شده بود. دیوارهای بقعه با آجرهای ۲۲×۲۲ و به قطر ۷۰/۱ متر پوشش یافته و
سقف بقعه به صورت ضربی اجرا شده است. در صحن بزرگ بقعه، تعداد ۱۳ اتاق به ابعاد تقریبی ۵۰/۴×۱۰/۳ متر به عنون زایر سرا ساخته شده و قبور ۶ شهید دوران جنگ تحمیلی زینت بخش آن است.
این بنا نیز همانند عمده بناهای تاریخی موجود در محل، از ساخته‌های دوره صفویه می‌باشد.
عمده تزئینات این بنا شامل مقرنس كاری‌های ساده در كنج‌های قصای صحن بوده و همچنین كاشی‌كاری‌های معقلی فیروزه‌ای ساق و روی گنبد نیز از سایر آرایه‌های معماری موجود در این زیارتگاه می‌باشند. ضلع شمالی امامزاده به وسیله دیوار محصور شده و در داخل حیاط، محلیان اقدام به دفن مردگان خود كرده‌اند. قرار گرفتن امامزاده در محلی منفرد و وجود تپه ماهورهای كوتاه باعث شده است كه اطراف این بنا خالی به نظر برسد و این خود سبب الهام معمار بنا شده تا با نگاهی دقیق به اطراف شكل اصلی گنبد را همانند قله كوه دماوند كه در شمال بنا قرار دارد بسازد. این منبع الهام باعث به وجود آمدن گنبد منحصر به فردی شده كه خود جای بسی مطالعه دارد. شیب گنبد همانند شیب كوه می‌باشد. بنای یادشده در سال ۱۳۸۰ از سوی اداره میراث فرهنگی استان مركزی مورد مرمت قرار گرفته است كه در این طرح نمای بیرونی بنا شامل: گنبد، پشت بام و نمای بیرونی دیوارهای زیارتگاه مورد مرمت قرار گرفت. طرح مرمت كامل این بنا نیز از سوی نهاد مذكور در حال پیگیری است.
