مدرسه محمودیه شیراز از مدارس علوم دینی این شهر است كه در محله بالاكفت، در نزدیكی صحن غربی بقعه سید علاء الدین حسین(ع) واقع شده و به وسیله سه پله از آن جدا می شود. در ورودی این مدرسه به حیاط سید علاء الدین حسین(ع) گشوده میشود. این مدرسه در تاریخ ۲۷/۷/۱۳۵۴ با شماره ۱۱۱۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
تاریخچه بنا
این مدرسه در سال ۱۰۷۵ه.ق به فرمان میرزا نظام الملك فرزند حسین بیگ جابری، وزیر فارس ساخته شد. بر سردر این مدرسه كتیبه ای از سنگ قرمز رنگ قرار دارد كه با خط نستعلیق بر روی آن نگاشته شده است. این مدرسه از ابتدا محل تحصیل طلاب علوم دینی بود، اما با مرور زمان و به دلیل زلزله ویران شد. پس از آن در سال ۱۲۹۴ه.ق به دستور فرهادمیرزا معتمد الدوله و توسط شخصی به نام محمودخان مرودشتی تعمیر شد و مورد استفاده طلاب علوم دینی قرار گرفت.
از آن پس این مدرسه به نام «محمودیه» شهرت یافت. این مدرسه در زمان پهلوی مدتی تعطیل شد، اما در سال ۱۳۵۸ دوباره مركز تحصیل طلاب علوم دینی گردید.
معماری بنا
در ورودی این مدرسه كه در میانه بخش طولی ساختمان قرار دارد، به حیاط مدرسه وارد می شود كه دارای یك حوض طولی و دو باغچه است كه در دو سمت حوض واقع شده و محور آنها عمود بر در ورودی است. چهار سمت حیاط را بنا احاطه كرده كه با دو پله از آن جدا می شود. این مدرسه یك طبقه ای دارای ۱۳ حجره، ۲ حیاط و ۳ حجره در راهروهاست، همچنین مدرس بزرگی نیز با سقف گنبددار در مقابل كتابخانه آن (كتابخانه شهدای حوزه علمیه محمودیه) وجود دارد.
در چهار گوشه بنا، چهار راهرو وجود دارد كه راهروی شمال شرقی دارای دو حجره است. راهروی شمالی غربی دارای دو اتاق است كه یكی انبار و دیگری پایگاه مقاومت است. در راهروی جنوب غربی بخش خدماتی شامل آشپزخانه و حمام ها قرار گرفته است . راهروی جنوب شرقی نیز دارای یك حجره است كه امتداد آن به حیاط كوچكی متصل می شود و دارای ۶ سرویس بهداشتی است.
نحوه دسترسی
بهتر است بدانید كه مدرسه محمودیه در محله بالا كفت قرار دارد و در نزدیكی صحن غربی بقعه سید علاءالدین (ع) است. این مدرسه یك مدرسه علوم دینی بوده و طلاب زیادی در آن تدریس كرده‌اند. مدرسه محمودیه شیراز در یك مكان بسیار خوبی قرار دارد و به راحتی می‌توان به كرایه یك تاكسی به آن دسترسی پیدا كرد.
