حبیب آباد

حَبیب‌آباد یكی از شهرهای استان اصفهان در مركز ایران است. این شهرمركز بخش برخوار شرقی است.

تاریخچه حبیب آباد

ازگذشته معمول ومرسوم بوده است كه هر كس جایی را آباد ویا احداث می نموده كلمه ی آباد را به آخر اسم خود اضافه كرده و آن محل را به نام خود ثبت می كرده است.اما استاد محمد مهریار اعتقادی دیگر دارد. او در كتاب فرهنگ جامع خود با دلایلی اثبات می كند كه نام این شهر در اصل هباد با های دو چشم كه واژه ی كهن فارسی است بوده كه بعد ها به اشتباه به حباد و حبیب آباد تغییر یافته است. وسپس اضافه می كند كه هباد با هبه هم ریشه است. هبه صورت تغییر یافته ی واژه ی <هو اپه> huapa اوستایی است.به معنی جایی كه آب وهوایی خوش وخوب دارد(هو=خوب واپ= آب)

موقعیت و مشخصات

شهر حبیب آباد دارای طول جغرافیایی ۵۱درجه و۴۶دقیقه و۵۰ثانیهٔ شرقی و۳۲درجه و۴۹دقیقه و ۱۲ثانیه شمالی قرار دارد. محدوده شهری حبیب آباد ازجنوب به شهر اصفهان ازشمال به شهر كمشچه از شرق به مناطق كوهستانی واز غرب به شهر دولت آباد محدود می‌شود. این شهر در ۱۰ كیلومتری شمال شرقی شهر اصفهان واقع شده‌است.

كار اصلی مردم حبیب آباد كشاورزی – دامداری – و كارمند سازمانهایی مانند آموزش پرورش -هسا- دانشگاه اصفهان وارتش می‌باشند.

جمعیت

حبیب آباد به لحاظ جمعیتی در برخوار بعد از دولت آباد دستگرد و خورزوق قرار دارد جمعیت این شهر طبق سرشماری نفوس و مسكن سال ۱۳۹۰ در حدود ۹۴۴۴نفر برآورد شده‌است.

مشاهیر

از بزرگان این شهر می‌توان آیت الله میرزا محمد علی معلم حبیب آبادی – آیت الله شیخ عباسعلی ادیب حبیب آبادی – آیت الله شیخ محمد علی عالم حبیب آبادی- شاعران معاصر محمد علی مكرم حبیب آبادی ومحمد علی محسنی -عباس مهوری حبیب آبادی متخلص به محور -پرویز بیگی حبیب آبادی- دكتر عباس ادیب را نام برد.

میرزا محمدعلی معلم حبیب آبادی

آیت الله میرزا محمدعلی معلم حبیب آبادی؛ نویسنده، محقق، دانشمند ناشناخته، ادیب گمنام، شاعر، فهرست نگار، رجال شناس، مدرس، مولف، پژوهشگر و سرگذشت نگار ایرانی در محرم سال ۱۳۰۸ در روستای حبیب آباد اصفهان چشم به جهان گشود و در سیزدهم رجب سال ۱۳۹۶ هجری قمری دیده از جهان فروبست.

پدرش كشاورز بود. او از هفت سالگی به مكتب رفت. سال ۱۳۲۲ قمری مدتی ترك تحصیل كرد و دوباره به سال ۱۳۲۸ ق به تحصیل روی آورد. به سال ۱۳۵۸ ق به اصفهان رفت و به تدریس در مدرسه كاسه گران پرداخت. پس از این به سفارش مكرم شاعر طنزپرداز اصفهانی در قرائت خانه شهرداری واقع در ضلع جنوبی میدان نقش جهان به كتابداری سرگرم شد. او از آخوند مجمدحسین فشاركی، شیخ محمدباقر بیرجندی، آقا بزرگ تهرانی، میرزا محمدرضا كرباسی و سیدمحمدتقی یزدآبادی اصفهانی اجازه روایت داشت. او مدتی به مستعصم و آذر تخلص می‌كرد و آن گاه تخلص معلم را برای خود برگزید.

شیخ عباس علی ادیب حبیب‌آبادی
آیت الله حاج شیخ عباس علی ادیب حبیب‌آبادی؛ عالم و ادیب فرزانه، دانشمند و منجم عالی قدر حضرت آیت الله حاج شیخ عباس علی ادیب حبیب‌آبادی فرزند محمد جعفر، در سوم جمادی الاول سال ۱۲۷۴ در شهر حبیب‌آباد برخوار دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی، مقدمات و ادبیات عرب را در زادگاه خود نزد معلمان و اساتید مختلف، خصوصا استاد ادبیات و تاریخ اسلام عالم عامل محقق و فاضل كامل و مورخ جامع علامه میرزا محمد علی معلم حبیب‌آبادی گذراند. ایشان در سن ۲۲ سالگی جهت تكمیل تحصیلات به حوزه علمیه اصفهان كه در آن زمان از مهمترین و بزرگترین حوزه‌های علمیه بود وارد شدند و از محضر اساتید بزرگواری چون حضرات آیات عظام آقایان شیخ علی یزدی، سید احمد اصفهانی، آیت الله میرزا یحیی بیدآبادی، آیت الله سید محمد نجف آبادی، حاج سید محمد صادقی یزد آبادی، شیخ محمدرضا نجفی ، ملا حسین فشاركی، ملا عبدالكریم گزی و شیخ محمد كریم خراسانی طلب فیض نمودند. در حدود سن ۴۰ سالگی درجه اجتهاد ایشان توسط حضرت آیت الله شیخ محمد رضا نجفی اصفهانی و آیت الله سید محمد نجف آبادی تأیید شد و پس از تشرف به نجف اشرف توسط حضرت آیت الله العظمی سید ابوالحسن اصفهانی تنفیذ گردید.

ایشان تدریس در حوزه علمیه اصفهان را از سال ۱۳۴۵ در مدرسه كاسب گران اصفهان شروع نمودند و به تدریج گسترش یافت به نحوی كه پس از مدتی جلسات درس خارج ایشان یكی از گسترده ترین جلسات بود.

آیت الله ادیب در مدارس كاسب گران، ذوالفقار، نیم آورد، صدر، چهارباغ، ناصریه و مدرسه جده بزرگ حدود هفتاد سال از سطح تا درس خارج منطق حكمت و … را تدریس نمودند. حضرت آیت الله ادیب علاوه بر تسلط كامل بر فقه و اصول در مسائل حكمت و فلسفه، فیلسوف و حكیمی صاحب نظر و در ریاضیات خصوصا مثلثات و لگاریتم و هیأت مسلط بود. همچنین تسلط ایشان بر نجوم و مباحث با علاقه مندان در این زمینه زبان زد خاص و عام بود. ایشان طبع شعر قابل توجهی داشتند و اشعار بسیاری به زبان فارسی و عربی همراه با ۱۲ جتد كتاب از یادگارهای بر جای مانده‌است. این عالم زاهد سر انجام در روز پنج شنبه دوم ذی الحجه ۱۴۱۲ هجری قمری برابر با چهاردهم خرداد ۱۳۷۱ هجری شمسی به ملكوت اعلی پیوستند و جامعه روحانیت و طالبان علم و اندیشه را از فقدانشان متأثر نموددند و در جوار آرامگاه عبد صالح خدا صاحب بن عباد به خاك سپرده شدند. خدایش رحمت كند و با آل عترت و عصمت محشورش گرداند.

محمد علی مُكرم حبیب آبادی

محمد علی مُكرم حبیب آبادی؛ فرزند علی خان در سال ۱۳۰۴ ق در روستای حبیب آباد ِ اصفهان چشم به جهان گشود. او پس از تحصیل ِ علوم ِ قدیمه، در ۱۳۲۴ ق پیرو ِ مشروطه شد و به عضویّت ِحزب ِ دموكرات درآمد. در۱۳۳۶در زمان ِ حكومت ِ مستبدّ ِ اقبال الدوله در اصفهان، كتاب ِ «فتح المجاهدین» را در بحر ِ متقارب به نظم كشید. در ۱۳۳۹ ق امتیاز روزنامهٔ «صدای اصفهان» را گرفت و به طور مرتب آن را انتشار داد. وی در ۱۳۴۱ ق برابر با ۱۳۰۲ ش به دستور امیر اقتدار، حاكم ِ اصفهان هدف ِ گلوله قرار گرفت و مجروح شد. ضارب شخصی بود به نام ِ شعبان ِ پینه دوز كه یك سال بعد در آبادان در تصادف اتومبیل درگذشت. او پس از بهبودی به دستور ِ همان امیر به مدّت ِ شش ماه حصر ِ خانگی شد. او كه در ۱۳۰۷ ش در اصفهان مورد ِ تفقدّ ِ پهلوی ِ اوّل قرارگرفت، در دوران ِ پهلوی دوّم نیز متأسّفانه به طرفداری از كودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ پرداخت. در ۱۳۴۰ به نشر ِ مجلهٔ «سپاهان» به مدّت ِ پنج سال اقدام كرد. امّا شغل ِ اصلی اش وكالت ِ دعاوی در دادگستری ودر اواخر ِ عمر، خدمت در كتاب خانهٔ شهرداری بود.

“مكرم، شاعری شوخ طبع و بذله گو و حاضرجواب و خوش مشرب و متلك گو بود و با زبان ِ شعر با خرافات، مبارزه‌ها كرد. او را به سستی ِ اعتقادات ِ دینی متّهم و حتّی تكفیرش كردند”. او سرانجام در ۱۳۴۴ ش درگذشت و در قبرستان ِ تخت ِ فولاد اصفهان به خاك سپرده شد .

عباس مهوری حبیب‌آبادی

عباس مهوری حبیب‌آبادی؛ ادیب و شاعر معاصرعباس مهوری حبیب‌آبادی ابن غلامرضا عباس و متخلص به «محور» صاحب دیوان اشعار(۱۳۱۴-۱۳۸۳ ه. ش) مدفون در بهشت زینب(س) حبیب‌آباد.

محور حبیب‌آبادی دوران كودكی خود را در حبیب‌آباد و با كسب فیض از محضر اساتید بزرگواری چون حضرت آیت الله ادیب(ره)، سید محمد مرتضوی و حاج محمد علی محسنی به پایان رسانید. وی به دلیل علاقه وافر از همان دوران كودكی از مطالعه كتب مختلف غافل نشد و به همین سبب و اشتیاق به سرودن شعر وارد این جرگه شد. ایشان در ابتدا موج یم تخلص می‌نمود كه در انجمنی از موج یم گذشت و تخلص خود را «محور» برگزید. محور حبیب‌آبادی در انجمن‌های شعرای اصفهان از جمله:سعدی و حافظ و صائب و كمال و صغیر شركت می‌نمود. از تألیفات مهوری حبیب‌آبادی علاوه بر دیوان اشعار می‌توان به:نونهال اسلام، فانوس عشق و نهج البلاغه منظوم اشاره نمود كه فرمایشات حضرت علی(ع) شامل خطبه‌ها، نامه‌ها و سخنان كوتاه را به نظم در آورده‌است.

پرویز بیگی حبیب آبادی

پرویز بیگی حبیب آبادی؛ در سال ۱۳۳۳ در حبیب آباد متولد و از سال ۱۳۴۸ تاكنون ساكن تهران می‌باشد. تحصیلاتش را تا مقطع كارشناسی ادبیات فارسی ادامه و تاكنون به‌عنوان مسئول صفحات ادبی برخی از نشریات، دبیر كنگره‌های سراسری شعر دفاع مقدس، نویسنده برخی از برنامه‌های صدا و سیما، مسئولیت در تعدادی از شوراهای شعر و همكاری ادبی با نشریات و مراكز مختلف ادبی فعالیتهایی داشته‌است، همچنین با نشریات جانباز، بنیاد، آتیه، كیهان، اطلاعات، جمهوری اسلامی، ایران، همشهری و جام جم همكاری داشته‌است. از میان آثار او مجموعه شعرهای غریبانه و آن همیشه‌سبز تاكنون دوبار جزو آثار برتر ادبیات دفاع مقدس شناخته شده. همچنین او از سوی وزارت ارشاد به‌عنوان یكی از ۱۵ شاعر برتر بعد از انقلاب معرفی شده‌است .

آثار: غریبانه (مجموعه شعر)، حماسه‌های همیشه (۳جلد)، گل، غزل، گلوله، آیینه در غبار (تأملی در تذكره‌های شعر فارسی)، اهل قلم، گزیده ادبیات معاصر (دفتر ۲۶)، آن همیشه‌سبز (مثنوی دفاع مقدس).

حاجی خان

از جمله قدیمی ترین و معروفترین دكان های این شهر را می توان دكان تاریخی حاجی خان كه جنب مسجد ملاعباس شهر حبیب آباد است نام برد، حاجی خان از جمله پیران و معتمدان این شهر است.

مساجد

حبیب آباد دارای ۸مسجد می‌باشد كه نامهای آن عبارت است از:مسجد جامع، مسجدتكیه، مسجدملا قاسم، مسجدملاعباس، مسجدملاحسین، مسجدمحمدیه مسجدالمهدی، مسجدحضرت اباالفضل

نقاط دیدنی

نقاط دیدنی حبیب آباد می‌توان به غار حبیب آباد – امامزاده عبدالمومن – حمام قدیمی- مسجد جامع – دكان تاریخی حاجی خان و پارك جنگلی این شهر اشاره كرد.