موزه احد حسینی تبریز ، موزه مجسمه های دیدنی

موزه احد حسینی تبریز ، موزه مجسمه های دیدنی می باشد كه یكی از جاهای دیدنی است كه در سفر به تبریز پیشنهاد می كنیم حتما سری به این موزه بزنید . استاد احد حسینی یكی از مجسمه سازان مشهور تبریزی است كه آثار وی در اكثر پایتخت های هنری جهان از جمله پاریس ، رم و استانبول شناخته شده و مزین موزه های آنجا است، در تبریز نیز ابتدا در موزه آذربایجان و اینك در موزه آثار حسینی مورد استقبال قرار می گیرد. مجسمه های اضطراب، زنجیرهای بدبختی زندگی و جام جهان نما از جمله آفریده های هنری این مجسمه ساز بزرگ و بی ادعای تبریزی هستند. حسینی پس از یك سال تحصیل در دانشكده بیازیت رم ایتالیا، به كشور فرانسه رفت و شش سال در مؤسسه آرت دكوراتیو مجسمه‌ سازی مدرن را نیز آموخت. سپس در مسابقات مختلف پیروز شد و آثار وی مورد توجه جهانیان قرار گرفت. دیدن آثار هنرمند بزرگی كه سال ها در بهترین شهرهای جهان آثار فاخری ساخته و نشان هنری از رئیس جمهوری فرانسه دریافت كرده باعث افتخار هر ایرانی است.

دوران رشد هنری

وی پس از پایان خدمت سربازی، به مجسمه‌ سازی علاقه مند شد و با گلِ رس به ساختن نیم تنه‌ هایِ انیشتین، دكتر شوایتزر، برتراند راسل، بتهوون و روسو پرداخت. سپس به تهران رفت و در كارگاه پرویز تناولی سرگرم كار مجسمه سازی شد. سرگردانی و یادگیری كار تا ۲۸ سالگی یعنی تا سال ۱۳۵۱ ادامه یافت و آنگاه به تشویق پرویز تناولی و با كمك مالی برادرش (مهندس اصغر حسینی) به ایتالیا رفت. احد حسینی دو ماه را در شهر رُم و دو ماه را در شهر پروجا سپری كرد، سپس به شهر فلورانس رفت. نخست، مدت سه ماه در كارخانه سرامیك سازی شهر كار كرد و سپس به آكادمی هنرهای زیبای شهر فلورانس در خیابان «ویا دل آرتیست» (خیابان هنرمندان) وارد شد. در آكادمی زیر نظر استاد «برتی» تحصیل و كار را آغاز كرد. در همان زمان ماسك میكل‌ آنژ را از مرمر ساخت. وی همچنان به انجام كاری منحصربفرد می اندیشید تا بتواند اثری ماندگار همچون میكل آنژ از خود به یادگار بگذارد. سرانجام سحرگاه روزی در حالتی بین خواب و بیداری اندیشه ساخت «مجسمه‌ زندگی» در ذهنش پدیدار شد. وی پس از بازگشت به ایران در مسابقات مجسمه سازی كه توسط وزارت فرهنگ و هنر در تهران برگزار می شد بطور پیاپی شكست خورد ولی اراده خود را نباخت و در نهایت در چهار مسابقه برنده شناخته شد و پس از آن مجسمه زندگی ساخته شد.

مجسمه زندگی

ساخت این مجسمه در زیرزمین خانه مسكونی در تبریز از دی ماه سال ۱۳۵۴ آغاز شد و به مدت پنج سال تا فروردین ۱۳۵۹طول كشید. تنگدستی مهمترین گرفتاری بود. در سال چهارم ساخت این مجسمه گچی، دیگر پولی برای خرید گچ نمانده بود. احد حسینی از نزدیكانش مبلغ ده هزار تومان قرض گرفت. ولی پس از انقلاب گرفتاری دیگری افزوده شد، در فضایِ آشفته آن زمان كسی به هنر نمی ‌اندیشد. ساخت مجسمه مورد استفبال سیستم نوین سیاسی نبود. بسیاری ساخت مجسمه را با ساخت بُت یكی می ‌پنداشتند و آن را حرام می ‌دانستند. كار حسینی به دلیل حجم بزرگ آن از شكلِ بُت ‌سازی جدا شده بود و در پی خلق یك اندیشه‌ عدالت‌ خواهانه و از بین رفتن استبداد بود. حسینی در پی آن بود كه نشان دهد نیروهایِ بزرگی انسان را در گستره‌ زمان و مكان به بند كشیده ‌اند. در مجسمه زندگی، حسینی رنج انسانهای در بند را نشان می‌ دهد تا تماشاگر به رهایی انسان بیندیشد. گروهی مجسمه‌ زندگی را به مدت یكصد روز در همان محل ساخته شدن تماشا كردند و سپس از یعقوب ثروین، مدیركل ارشاد آن روز دعوت شد تا مجسمه را ببیند. ثروین مجسمه را پسندید. حسینی مجسمه را به موزه آذربایجان اهدا كرد و كار انتقال مجسمه به محل موزه آذربایجان آغاز شد. اداره كل ارشاد اسلامی استان مبلغ هفت هزار و پانصد تومان (۷۵۰۰) هزینه‌ حمل را به احد حسینی پرداخت ‌كرد. استاد حسینی شش ماه دیگر در موزه كار كرد تا مجسمه در زیرزمین نصب گردید و رنگ‌ آمیزی شد. نصب مجسمه زندگی در موزه تماشاگران زیادی را به موزه آذربایجان كشاند. استاد محمود فرشچیان پس از دیدن مجسمه، حسینی را مورد تحسین فراوان قرار داد. تحسین استاد فرشچیان نیز به شهرت مجسمه كمك كرد.

سایر آثار

پس از ساخت آرم جمهوری اسلامی و نیم تنه استاد شهریار كه در مقبره شعرا نصب شده است، حسینی مجسمه ‌ای بنام «مادر شهید» ساخت و در مقابل استگاه راه آهن تبریز تصب شد. بسته بودن فضای هنری در سالهای جنگ عراق با ایران سبب شد حسینی به تركیه برود. در دانشگاه بیازید استامبول مجسمه «جام جهان ‌نما» را در دانشگاه تكرار كرد. این مجسمه بخشی از مجسمه زندگی بود. حسینی در سال ۱۳۶۳ از تركیه به فرانسه رفت و به مدت پانزده سال در فرانسه ماند. وی در شهر پاریس در انستیتوی آرتس دكوراتیو (Arts Decorative, Paris) شروع به یادگیری مجسمه‌ سازی مدرن كرد. پس از چند سال آموزش، تابستان ۱۳۶۷ كانال پلوس تلویزیون فرانسه مسابقه ‌ای برای ساخت صورتك (Marionette) برگزار كرد. انستیتوی آرتس دكوراتیو حسینی را به مسابقه معرفی كرد. از بین دوازده شركت كننده داوران كار حسینی را پذیرفتند و حسینی در شش ماه برای كانال پلوس فرانسه شصت صورتك از شخصیت های سیاسی، علمی، ورزشی و هنری ساخت.

در سال ۱۳۷۴ احد حسینی در شهر پاریس مجسمه‌ مونالیزا (لبخند ژوكوند) را بر اساس نقاشی هنرمند شهیر ایتالیایی سده‌ چهاردم میلادی، لئوناردو داوینچی ساخت. تابلوی اصلی داوینچی در موزه‌ لوور فرانسه است. نیم تنه بالای مجسمه تقلیدی از نقاشی داوینچی است و نیم تنه پایین نوآوری خود حسینی است. این مجسمه در ابعاد ۲ در ۲ متر ساخته شد. مجسمه مونالیزا در گالری برنانوس پاریس به نمایش در آمد. در همان زمان حسینی در پاسخ به گزارشگر كانال ۳ تلویزیون فرانسه درباره انگیزه‌ ساخت مجسمه مونالیزا گفت كه لبخند مونالیزا او را به ساخت مجسمه برانگیخت. لبخند نمایش میل انسان به دوستی، مهر و صلح است. مجسمه مونالیزایِ حسینی در پایان نمایشگاه در اختیار كلكسیونر ایرانی، همایون مینوئی قرار گرفت. در سال ۱۳۷۸ حسینی به ایران بازگشت و به مدت پنج سال در زیرزمین خانه اش به خلق آثار شگفتی پرداخت كه همه را به موزه آذربایجان تبریز اهدا نمود. مجسمه بیچارگان، زنجیرهای بدبختی، زندانیان سیاسی، جام جهان نما، جنگ از جمله مجسمه های حسینی است كه دید عمیقی نسبت به سرگذشت و اخلاق انسان در طول سده ‌های گذشته به خصوص سدهٔ بیستم دارند. اینك شهرداری تبریز مكانی را برای نصب و نمایش آثار وی اختصاص داده كه اسم این مجموعه ‘موزه آثار احد حسینی ‘ نامگذاری شده است و در مقبره الشعرا قرار دارد. اخیرا نیز مجسمه ای مربوط به حیدربابا، سروده معروف استاد شهریار، در این مكان توسط استاد به نمایش درآمده است.

جوایز

از عمده جایزه ‌های دریافتی این استاد برجسته می توان به جایزه اول برای مجسمه‌ شارل استراد (Charles Strade)، جایزه شهر موغانژیش برای مجسمه سینماتوگراف، برنده كنكور برگزار شده در انستیتوی آرتس دكوراتیو برای كشور هلند اشاره كرد.

نحوه دسترسی به موزه استاد احد حسینی

آثار و مجسمه های ‘استاد احد حسینی’ هنرمند و مجسمه ساز بزرگ تبریزی با جابجایی از زیرزمین موزه آذربایجان، به موزه ‘آثار احد حسینی’ در ضلع جنوبی مجموعه تاریخی – فرهنگی مقبره الشعراء انتقال یافته اند.