خیابان تربیت (به تركی آذربایجانی: تربیت خیاوانی)، یكی از خیابان‌های قدیمی و مشهور تبریز است كه در مركز این شهر واقع شده است.این خیابان از خیابان امام خمینی به طرف خیابان فردوسی و محوطهٔ بازار تبریز به طور شمالی جنوبی امتداد داشته و امروزه از طرف شهرداری تبریز به پیاده‌راه تبدیل شده است.این خیابان در سال ۱۳۰۸ شمسی زمانی كه محمدعلی خان تربیت شهردار تبریز بود، همزمان با خیابان فردوسی، خاقانی، منجم، منصور و گلستان باغی ساخته شده و به نام وی نامگذاری شده است.
قبل از اینكه خیابان تربیت در سال ۱۳۰۸ احداث شود، این گذر، شاخه‌ای از جادهٔ ابریشم یا ایپك یولی بود و از شهرت خاصی برخوردار بود.
مكان‌ها و راه‌های ارتباطی
این خیابان در گذشته، محل گذر مردم شهر از محلات نوبر، مقصودیه و چرنداب بوده و به عنوان راه «الله بیگ» تا «دوره دربندی» به سوی «بازارچه خیابان» و مقر عالی قاپو از آن استفاده می‌شد. همچنین راهی بود به «بازار شیشه‌گرخانه» و «میدان هفت كچل» كه امروزه به «چهارراه تربیت» و «فردوسی» تبدیل شده است. در این خیابان چندین كوچه، همچون كوچهٔ پناهی و كوچه كرباسی واقع شده است كه از این كوچه می‌توان به بازارچه كره‌نی‌خانه، خیابان ارتش شمالی و میدان شهدا راه یافت.
در اول این خیابان مسجد قدیمی شعبان واقع شده است كه از مساجد مهم تبریز محسوب می‌شود و روزگاری مسجد و محل اقامه نماز آیت‌الله قاضی طباطبایی بود. در این خیابان خانهٔ شاهزاده ضیاءالدوله امان‌الله میرزا قرار داشت كه در جریان اشغال تبریز توسط روس‌ها در ۱۲۹۰ خورشیدی برای اینكه نتوانست كشتار اشغالگران روس را تحمل نماید، در كنسولگری انگلستان در تبریز، دست به خودكشی زد و اكنون همان عمارت و حیاط به محل پاساژ و بازار شیخ صفی تبدیل شده است و محل سرای حاج رسول به بازار مولانا و پارك مولانا از طرف شهرداری تبدیل شد. در تربیت غربی هم كوچهٔ انجمن قرار دارد.
