با تاثیر شدید بیماری همه‌گیر كووید- ۱۹ بر صنعت گردشگری جهانی، گردشگری مجازی (استفاده از واقعیت مجازی برای فعالیت‌های گردشگری) به‌عنوان راهكار نجات آژانس‌های مسافرتی از این بحران مطرح شد، اما متاسفانه برای مشاغل محلی در مقاصد گردشگری راهكار مناسبی نبوده است.
به نقل از كانورسیشن، تصور كنید، از طریق لپ‌تاپ یا گوشی هوشمند می‌توانید به راحتی از روی كاناپه به سواحل زیبای لومبوك در شرق اندونزی سفر كنید. در حال حاضر، گردشگران می‌توانند در خانه بمانند و صوت‌های ارائه شده از سوی آژانس‌های گردشگری برای معرفی مكان‌های گردشگری را گوش كرده و تصاویر آن‌ها را مشاهده كنند.
محدودیت‌های سفر در چندین كشور برای كنترل شیوع ویروس كرونا باعث كاهش ۷۳۰ میلیارد دلار درآمد صادراتی گردشگری بین‌المللی شده كه بیش از هشت برابر ضرر ناشی از بحران اقتصادی و مالی جهانی سال ۲۰۰۹ است.
سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) گزارش كرد كه ورود گردشگران بین‌المللی در ماه آگوست ۲۰۲۰ نسبت به مدت مشابه سال ۲۰۱۹، ۷۹ درصد كاهش یافته و حدود ۷۰۰ میلیون ورودی كمتر شده است. كشورهای مختلف جهان برای كمك به جبران این روند نزولی از گردشگری مجازی استفاده كرده‌اند و محققان دریافتند كه گردشگری مجازی به حفظ علاقه گردشگران كمك می‌كند.
گردشگری مجازی طی همه‌گیر شدن بیماری كووید، روشی برای حفظ علاقه گردشگران به مقصد است و همچنین می‌تواند برای این صنعت (راهنماهای تور و فروشگاه‌های سوغاتی) درآمد كسب كند.
در ژاپن، دولت متروپولیتن توكیو تورهای آنلاین مكان‌های دیدنی در پایتخت ژاپن ارائه می‌دهد. با این وجود، گردشگری مجازی نه به‌عنوان جایگزین گردشگری متداول افراد، بلكه برای حفظ علاقه گردشگران در طول همه‌گیری تا زمان بهترشدن اوضاع خواهد بود، اما چگونه مشاغل محلی را كنار نگذاریم؟
مطابق روند جهانی، تعداد گردشگران خارجی كه از اندونزی بازدید می‌كنند با كاهش ۸۸.۹ درصدی در ماه سپتامبر به ۱۵۳ هزار و ۴۹۸ نفر نسبت به یك میلیون و ۳۸ نفر در مدت مشابه سال گذشته رسیده است. در اندونزی، دولت و بنگاه‌های خصوصی برای كمك به حفظ علاقه گردشگران به گردشگری مجازی روی آورده‌اند.
در این دوران، برگزاری رویدادهای مختلف گردشگری مجازی مانند جشنواره ژئوتوریسم (زمین گردشگری) حائز اهمیت شده و پورتال مسافرتی اندونزی (Traveloka) برای مقاصد محلی و خارج از كشور تجربه‌های گردشگری مجازی ارائه‌كرده است. برخی از تورهای مجازی رایگان هستند، اما تور همراه با راهنما هزینه دارد و می‌تواند منبع درآمد برای شركت‌ها و راهنمایان تور باشد.
گزارش‌ها نشان می‌دهد كه برخی از شركت‌ها برای مثال آژانس گردشگری محلی در جاكارتای غربی، اندونزی (Jakarta Good Guide) در این زمینه موفق بوده و توانسته در هر تور، ۱۰۰ نفر را جذب كند.
با این حال، این روش اشكالاتی دارد. به‌عنوان‌مثال، گردشگران نیازی به رزرو هتل و استفاده از خدمات غذا ندارند و این موضوع باعث كاهش هزینه‌های گردشگری خواهد شد و همچنین تجربیات و احساسات گردشگران از مكان‌ها در گردشگری مجازی نسبت به گردشگری مرسوم كاهش می‌یابد.
در حالت ایده‌آل، گردشگری مجازی نه‌تنها مقاصد گردشگری بلكه صنایع دستی منطقه را نیز ارتقاء می‌دهد، اما بستگی به این دارد كه آژانس‌های مسافرتی برای حمایت از فروشندگان محلی این مكان‌ها را برای خرید سوغاتی تبلیغ كنند. برای مثال، برگزاركنندگان جشنواره ژئوتوریسم می‌توانند از این روش استفاده كنند.
همچنین آژانس‌های مسافرتی می‌توانند با فروشندگان محلی ارتباط برقرار كرده و صنایع دستی آنان را جمع‌آوری و این سوغاتی را برای بازدیدكنندگان از طریق وب‌سایت‌های آژانس مسافرتی تبلیغ كنند.
در حالی كه آژانس‌های مسافرتی با گردشگری مجازی می‌توانند در این زمینه اندكی موفق باشند، اما هنوز این مزایا برای فروشندگان محلی بسیار چشمگیر نیست و دولت‌ها باید به دنبال نوآوری‌های بیشتری در صنعت جهانگردی باشند زیرا شیوع این بیماری همچنان ادامه دارد.