یكی از رودخانه های معروف و پر آب جنوب ایران رودخانه زهره است . رودخانه زهره هندیجان با طول تقریبی ۲۷۵ كیلومتر در سه استان فارس، كهگیلویه و بویر احمد و خوزستان جریان دارد كه از كوه «كنه دوده» در استان فارس سرچشمه می گیرد. پس از ورود به خوزستان و گذر از زیدون بهبهان و هندیجان به خلیج فارس می ریزد. متوسط آب دهی سالانه كل حوضه این رودخانه در محل ایستگاه دهملا برابر ۸۳ مترمكعب در ثانیه برآورد شده است.این رودخانه از كنار شهرهای اردكان، نورآباد و رستم در استان فارس می گذرد كه در نورآباد به آن رودخانهٔ فهلیان می گویند. در میانه بردنگان رودخانه كتی به رود فهلیان می‌ریزد و پس از آن رود تنگ شیو هم به این رود می پیوندد. پس از خروج از استان فارس، این رودخانه را زهره می نامند. رودخانه به مسیر خود به سمت جنوب غرب ادامه داده و از كنار شهرستان گچساران در استان كهگیلویه و بویراحمد عبور می كند كه پس از ریخته شدن رودخانه های بابا منیر و هفت قنات در آن به سردشت (زیدون) بهبهان در استان خوزستان وارد شده و با گذشتن از روستای سریره به سمت شهرستان هندیجان در جنوب تغییر مسیر داده و با گذر از این شهرستان به خلیج فارس می ریزد.
رودخانهٔ زهره در محدودهٔ شهرستان هندیجان به علت نزدیكی به خلیج فارس داری آبزیان متعددی است. آبزیان این رودخانه به دو گروه ماهیان آب شیرین و آب شور تقسیم می شوند. ماهیان آب شیرین شامل سرخه یا سرخو، ماهی بچ و ماهیان آب شور نیز شوریده، شانك، خارو، میگو، سرز و راشگو هستند. این رودخانه بر حسب شهرها و دشت هایی كه در مسیر خود از نزدیكی آنان می گذرد به نام های مختلفی مثل اردكان، شش پیر، فهلیان، زیدون نامگذاری شده كه نام رسمی آن رودخانه زهره یا بر اساس آخرین شهری كه از آن می گذرد و به خلیج می ریزد به رودخانه هندیجان معروف است.
هندیجان بنادر قدمتی، تاریخی دارد درگذشته از بنادر این شهرستان برای مبادله كالاها از سرزمین های دور و نزدیك استفاده می شده و نیز محلی برای ساخت كشتی بوده است. ازنظر اقتصادی رودخانه هندیجان نقش تعیین كننده ای در زندگی مردم داشته و این تأثیرگذاری به میزانی بوده كه قلمرو جغرافیایی و منطقه را نیز با نام رودخانه مشخص می كردند. این آبراه به عنوان یكی از مسیرهای تجاری خارجی از گذشته های دور مورد استفاده بوده است و هم اكنون نیز علیرغم كم شدن آب آن در فصول تابستان شناورهایی با ظرفیت بیش از صد تن قادر به رفت و آمد در این رودخانه هستند.
هندیجان با قدمتی سه هزار ساله به قبل از امپراتوری بزرگ هخامنشیان برمی گردد و مردم آن از دریا و رودخانه ماهی صید كرده و با كشاورزی زندگی خود را تأمین می كردند. رودخانه زهره هندیجان از زمان حكومت های مقتدر ایران از جمله هخامنشیان، اشكانیان، ساسانیان رونق داشته و دو طرف ساحل آن برای كشاورزی آبیاری می شد و بروی آن بند هایی بسته بودند كه آثار آن در روستای بدرانی بنام گدار سنگی معروف است. بند هایی كه بروی رودخانه زهره بسته بوده اند در روستای فیروزآباد دیواری به طول ۱۰۰ متر و ارتفاع ۳ متر و عرض ۱ متر به نوعی سد سازی به شیوه صحیح بوده و تمام بیابان را زیر كشت كشاورزی می برد، بدون آنكه رودخانه خشك شود.
وجه تسمیه
چون رودخانه زهره، سواحل بندر بحركان، سواحل سریم ۹۵ كیلومتر مرز آبی با خلیج فارس همگی در یك مكان تجمیع و آب زیادی در منطقه بوده آن را هندیجان نامیده اند. در زبان سانسكریت هند به معنی آب است
جاذبه های گردشگری شهرستان
از جاذبه های زیبای طبیعی می توان به ساحل خلیج فارس به نام سریم كه از رودخانه زهره تا ماهشهر گسترده شده نام برد، سواحل آن از جنس سنگ و گلسنگ های زیبا است كه بسیار كمیاب بوده و به هنگام جزر و مد دریا نمایان می گردد. در سواحل سریم هندیجان انواع علف های دریایی، انگور دریایی بروی آن مشاهده می شود كه چشم هر بیننده ای را خیره می كند. در بین سنگ های سواحل سریم غارهایی وجود دارد كه به هنگام جزر آب ماهیان بزرگ در آن شناور شده و برای دیدن آ‌نها باید زمان زیادی منتظر ماند. همچنین در نزدیكی هندیجان آثار بندر تاریخی «مهرویان یا مهرویان» و شهر تاریخی ریو اردشیر قرار داشته است. مهرویان از دوره عیلامی تا قرن چهارم هجری و احتمالاً تا مدت ها بعد نیز بندر تجاری مهمی بوده است كه از طریق آن كالاهای دور و نزدیك و حتی كشور چین وارد منطقه می شد و نیز مشاهده شده كه در شهر ریو اردشیر كشتی می ساختند. امامزاده میر نعمان نیز در كنار ساحل رودخانه زهره ازجمله مناطق گردشگری هندیجان است. امامزاده میر نعمان در كنار نخلستان های پایین رودخانه در سی كیلومتری هندیجان به سمت دریا واقع شده است. این امامزاده از نوادگان امام موسی كاظم (ع) معروف به ابو سچین می باشد.
