روستای جولادك از روستاهای قدیمی و تاریخی الموت و استان قزوین است كه در قسمت جنوبی دره الموت و درست در خط قبله قلعه حسن صباح و در ارتفاع ۱۸۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است و حدود چهارگانه آن از سمت شمال به روستای تركان و آفتابدر ؛ از سمت جنوب به روستای یرك و از مشرق به دره میانن و فیشان و از غرب به روستای شورستان و جوتان می رسد .
این روستا كوهپایه ای بوده و میزان آب كشاورزی و آشامیدنی آن چندان مطلوب نیست و از طرفی دارای مزرعه های وسیعی است كه بعلت كمبود آب بیشتر به صورت دیم كشت می شود ( در واقع كشت می شد) .اما دارای آب آشامیدنی خوب و گوارا یی است كه در حقیقت با بهترین اب معدنی های ایران برابری می كند . گوارای وجود همه است .انشاءاله!
با توجه به بعد جغرافیایی ، این روستا دارای محله ها و مزارع متنوعی است كه دارای اسامی متفاوتی بوده و با گویش خاص محلی عبارت از جیرمحله (پایین محله )،جویَِر محله (بالا محله )،اینور محله و آنور محله ( محله های شرقی و غربی) و مزارع آن شامل جیر دشت ( دشت پایین ) ،پس نو ،ارَماز ،خرمن پس ،خرابكند،چابن ،الوبن ،كولٍك سر،دیمیان ،كلٍ جاری دشت ،كمری سر ،آندست،مُنار،بزم ،ورِگ زمین ،جیراوك،جویراوك،پسین چال ،پسین دری سر ،دوهزار،شالان ،كٌله بن ،آلبالو جنگل ،كله سر، چاكان ،لجنین،خانم چال،سردشت،كنگرخانی ، كبول غار (كبود غار )، سرخانی ، چاشت خوران و مالان پشته است كه تماماً كوهستانی و كوهپایه هستند و بصورت دیم و اندكی آبی كشت می شده اند.
موقعیت اقتصادی
زمانی نه چندان دور از بالای روستای تركان تا ابتدای روستای یرك تماماً كشت می شد و بوی گندم و فراوانی نعمت را در تابستان حس می كردی . محصولات این روستا همانند سایر روستاهای الموت گندم ،جو،نخود ،عدس ،یونجه ،گردو،گیلاس ،آلبالو،زالزالك، گُچ ،انگور ،سنجد ، سفیجات و علوفه برای دام ، و لبنیات و عسل هم كه معرف حضور همه است . با توجه به مهاجرت روستاییان كشت مزارع دیگر به ارزوها پیوسته است .
صنایع دستی
صنایع دستی جولادك شامل نمد زنی ،توری بافی ،جاجیم بافی ،جوراب پشمی و شالگردن كه بیشتر برای مصارف داخلی تولید می شود .
راههای مواصلاتی :
جولادك با روستاهای تركان ،آفتابدر،فیشان ،شورستان و یرك همجوار است و جاده آن داری آسفالت است و اگر روزی مقامات وزارت راه مصمم به ایجاد راه ارتباطی بین تهران -كرج -طالقان-الموت -شمال بشوند جاده جولادك و یرگ كوتاه ترین و مناسب ترین است . آرزو كه برجوانان عیب نیست !
سادگی و ابراز محبت ، مهمان نوازی و سخت كوشی از ویژه گیهای كلیه مردم ایران و الموت و بخصوص مردم جولادك است .روایت می كنند كه این روستا به همراه روستاهای مجاور در زمان علویان مازندران به خاندان امامزادگان سید محمود و سید اسمائیل از فرزندان برهان الدین (امامزاده سپهسالار خوشكچال )هبه شده اند و برای ارتباط بیشتر با سادات محترم افتابدر سه خانواده از افتابدر به روستاهای جولادك و تركان و فیشان هجرت نموده اند تا پیوند خویشاوندی و ابدی بین آنان برقرار شود كه خوشبختانه این ارتباط هنوز هم ادامه داشته و عمق بیشتری یافته و همه ساله ۲۸ماه صفر رحلت پیامبر گرامی اسلام ،زوار معصوم زادگان فوق و اهالی روستاهای مجاور توسط مردم جولادك در مسجد جامع آفتابدر پذیرایی می شوند.
نحوه دسترسی به روستای جولادك
تا یادم نرفته طریقه دسترسی به جولادك به اینصورت است حدود ۵۰۰متر بعداز شهرك و ۱۰۰متر بعدازبهداری آن به یك سه راهی می رسیم كه مستقیم به قلعه الموت می رود ولی سمت راست به روستاهای آفتابدر ،تركان ،جولادك و فیشان می رسد. و ابتدای آفتابدر راه تركان و جولادك باز به راست گردش می كند و ابتدا به تركان و سپس به جولادك می رسد و راه آن آسفالت است. اگر كه آمدی به جولادك بسیار خوب آرزو دارم كه خوش باشی ولی اگه موفق نشدی بیایی نگران نباش با خواندن مطالب این وبلاگ میتوانی بطور مجازی خوش باشی . واسه همینه كه میگن وصف العیش نصف العیش !.
