برای رسیدن به دره لاكره باید به سوادكوه برویم .سوادكوه شمالی بخشی از سوادكوه بزرگ بود كه حالا برای خودش یك شهرستان تمام عیار است. شیرگاه مركز این شهرستان چشم نواز و نقلی است. شیرگاه برای اهالی سفر و عاشقان كوه و جنگل آنقدر آشناست كه شاید ده ها بار برای دیدن زیبایی هایش خود را به این شهر رسانده اند.
زمانیكه در جنگلهای هیركانی مازندران قدم می زنید فرقی نمی كند بهار باشد یا پاییز، عشق و هنرمندی در جنگل های خفته در سكوت شیرگاه و دره های گمشده در میان كوه هایش به اوج می رسد. در میان زیبایی های بی مثال شیرگان عازم منطقه لفور می شویم. جایی كه قطعا خاطره سد هیجان انگیزش را در ذهن دارید. هر چه جلوتر می رویم مسیرمان بكرتر می شود و بیشتر در اعماق جنگل های هیركانی فرو می رویم. صدای رودخانه و جنگلی كه هی در سكوتی معجزه وار فرو می رود همه و همه هیجان زده مان می كند و ما را هی بیشتر عاشق این زیبایی عجیب و سبز می نماید. علاوه بر پل ها در مسیر كه گاه اسیر دست پیچ و خم ها می شود كلبه هایی به چشم می خورد كه انگار نزدیك است زیر بار این همه سرسبزی و لطافت دفن شوند.
كلبه هایی چوبی و قدیمی كه خوشبختانه هنوز از هجوم خانه های مدرن بیرون جنگل در امان مانده اند. كلبه ها متعلق به دامدارانی است كه اغلب گوسفندانشان را برای چرا به مراتع سرسبز نزدیك روستا می برند. اگر در فصل بهار بخصوص اردیبهشت و خرداد ماه عازم این مسیر شده باشید گله ها را در دامنه خواهید دید و كلبه با حضور دامدارها صفایی دیگر دارد.
زمستان و پاییز اما با سرد شدن هوا كلبه خالی از سكنه است و در سكوت جنگل كمی اغواگرتر به نظر می رسد. مسیر را ادامه می دهیم و به قول بومی ها سه تلار را كه پشت سر بگذاریم به مقصدمان می رسیم. تلار همان كلبه چوبی است كه چند لحظه قبل دیدیم و نوعی روش محاسبه مسیر است هر كلبه نمایانگر یك منزل از راه است. سه منزل را كه پشت سر بگذارید كم كم سر و كله دره ها و پرتگاه ها هم پیدا می شود. چند ساعتی از پیاده رویمان كه گاه نیمه سنگین است می گذرد كه خودمان را در میان دره اعجاب انگیز و بسیار بكر لاكره می بینیم.
باید به احترام این همه زیبایی تنها ایستاد و سكوت كرد و در اعماق این سكوت این همه زیبایی ناگفته را تنها دید و در اعماق دل و جان به خاطر سپرد. مطمئن باشید هیچ لنز یا هیچ كلمه ای نمی تواند شكوه و زیبایی دره لاكره را برایتان بازگو كند. هر كلام یا تصویری ناتوان خواهد بود چرا كه محدود كردن این همه شكوه و زیبایی بكر و دست نخورده تقریبا غیر ممكن است. بدون شك دره لاكره یكی از شكوهمندترین دره های ایرانی است.
دره لاكره اما قریب به ۳۰ و اندی كیلومتر طول دارد و در میان كوه های بلند بالا قرار گرفته است. دره نوردهای حرفه ای این دره را جزو فنی ترین دره های ایران می نامند كه پیمایش اش كار هر كسی نیست و نیاز به تجهیزات كاملی دارد.
اگر اهل دره نوردی هستید بهتر است به مسیرمان ادامه داده و حركت كنیم. حركت رودخانه و برخوردش به سنگ ها و تخته سنگ ها سبب شده تا در این دره طولانی و بسیار زیبا حداقل شاهد بیست آبشار بلند بالا و پرآب باشیم كه با شكوه تمام دره را آراسته اند. آبشار جلسنگ، آبشار كتو یا آبشارهای چندگانه چلاك هر كدامشان تنها بخشی از آبشارهای این دره استثنایی است كه چیزی بین ۳۰ الی ۵۰ متر بلندی دارند. سقوط آبشارها و هجوم قطرات ریز آب كه هزاران بار در برخورد با تخته سنگ ها شكسته اند و پروازشان بر فراز آبشار آنقدر ستودنی است كه در میان این دره بكر میخكوبتان می كند.
با رسیدن به دره مسیرهای متعددی برای پیمایش پیش رویتان قرار دارد یكی به آبشار جل سنگ می رود دیگری به كتو یكی هم سر از آبشارهای چلاك در می آورد. دره پر از این آبشارهای كوتاه و بلند است. پیمایش دره لاكره به همین راحتی ها نیست و پر از فراز و نشیب است. كف دره را سنگ های ریز و درشت كه گاه خزه رویشان دویده پر كرده اند. صخره های اطراف دره هم طوری برش خورده اند كه می توانید میلیون ها سال گذر زمان را به راحتی در قامتشان به تماشا بنشینید. حركت رودخانه در میان دره آن هم با شور و شوق و طراوتی وصف ناپذیر و هجوم درختان و گیاهان سرسبز و گاه حضور شگفت انگیز میوه های جنگلی با سكوتی حیرت انگیز كه بر سرتاسر دره مستولی است این دره بكر و زیبا را به یك شگفتی بی بدیل مبدل كرده است.
بهار بخصوص با فرارسیدن اردیبهشت ماه تولدی دوباره در دره لاكره است، آبشارهایی به غایت پرآب و چشمه هایی كه جا بجا در طی مسیر به جوش و خروشند. درخت ها هم رخت نو بر تن كرده و همه چیز هیجان انگیز است. تابستان كه هوای گرم و شرجی امان همه را می برد در دره لاكره بیشتر به یك بهشت خوش آب و رنگ می ماند اگرچه آبشار به قوت بهار نیست اما پاییز…
افسون پاییز در دره شكوهمند لاكره آنقدر گیراست كه حالا حالاها از یادتان نخواهد رفت. فرشی هزاررنگ از برگ هایی كه زیر پا سمفونی به راه انداخته اند و درختهایی كه انگار یك نفر با حوصله و سروقت رنگ به رنگ نقاشی شان كرده است. با هوایی به غایت مطبوع و میوه های جنگلی دلربا و سكوتی وهم انگیز كه حتما شما را هم به صف دلداگان این طبیعت زیبا ملحق خواهد كرد. زمستان هم فصل باشكوهی است كه گفتن از زیبایی هایش آنقدرها هم ساده نیست اما طبیعت گردهای حرفه ای خوب می دانند كه این شكوه لاكره و آبشارهایش زیر لایه ای از برف ستودنی تر است.
حتی اگر پای پیمایش دره را نداشتید بنشینید و از آن بالا این شكوه را به نظاره گر باشید به قول یك دوست گاهی تقدسی در این سكوت و زیبایی بكر هست كه با هیچ فكر كردنی نمی توان به آن رسید.
حضور حیوانات وحشی شاید دلیل باشد بر اینكه اقامت در دره آنقدرها هم شدنی نباشد اما اگر قصد شب مانی در این بهشت زیبا را داشتید می توانید روی متل جوارم شیرگاه حساب كنید كه نزدیك روستای شاه كلا یا همان نزدیكی شیرگاه یا حتی روستای اسبوك قرار دارد حساب كنید و در یك جنگل بی نظیر شب را به صبح برسانید، بنابراین حساب زمان را داشته باشید تا سروقت به كلبه ها برسید.
