قلعه شیركوه كه بیدلان نیز خوانده می‌شود در نزدیكی روستای باغدشت و برفراز قله‌ای كه ۱۸۵۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد، قرار دارد.این دژ از استراتژیك‌ترین قلاع دفاعی دوره اسماعیلیان به شمار می‌آید. زیرا در محل تقاطع طالقان رود و الموت رود قرار گرفته و به خاطر تسلطش بر سراسر منطقه، گلوگاه مهمی برای رویارویی با مهاجمانی است كه به دره گام می‌گذارند.راه دسترسی به دژ بیدلان بسیار دشوار است و به دره‌هایی با عمق بیش از ۶۰۰ متر منتهی می‌گردد كه با دیواره‌های بلند و برج‌های مستحكم تسخیرناپذیر می‌نماید.
وجود ۸ مخزن بزرگ آب كه با عرض تقریبی ۱/۷۵ و درازای ۶ تا ۱۶ متر در دل سنگ كنده شده‌اند از عزم جدی قلعه نشینان برای پایداری در محاصره‌های طولانی حكایت دارد.ویژگی منحصر بفرد دژ شیركوه، قلعه‌ای ایذایی است كه در ۳/۵ كیلومتری غرب آن قرار دارد و برجك نامیده می‌شود و برای اشراف كامل به عبوركنندگان از تنگه طالقان ساخته شده است.غیر از بقایای دیواره‌ها، برج‌ها، گذرگاه سرپوشیده و سنگرهای نگهبانی كنده شده در دل تخته سنگ‌ها، تنوری سنگی به ارتفاع ۱/۶۰ و قطر ۱/۷۵ متر را باید از آثار دژشیركوه به حساب آورد.
این اثر در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۸۰ با شماره‌ی ثبت ۵۵۷۷ به‌عنوان یكی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
قلعهی شیركوه قزوین در بخش رودبار الموت، روستای شیركوه، در نزدیكی روستای باغدشت واقع شده است. قلعهی شیركوه بر فراز قله‌ای كه ۱۸۵۱ متر از سطح دریا ارتفاع دارد، قرار گرفته است. اما متاسفانه راه دسترسی به دژ بیدلان به دلیل این‌كه به دره‌هایی به عمق بیش از ۶۰۰ متر منتهی می‌گردد با دیواره‌های بلند و برج‌های مستحكم تسخیر ناپذیر، بسیار دشوار می‌باشد.
