روستای روچ علیا یا بالاروچ، روستایی از توابع بخش رودبار الموت شهرستان قزوین در استان قزوین ایران است.این روستا در دهستان الموت پایین قرار دارد و جمعیت آن براساس سرشماری مركز آمار ایران در سال۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۹۷ نفر بوده‌است.شایان ذكر است كه گویش محلی این روستا، گویش تاتی است كه بی شباهت با گویش تاتی مازندرانی نیست.
این روستا آبشارها و چشمه‌های متعددی دارد و غرب و شرق این روستا به دو دره عمیق متصل می‌شود. عمق این دره‌ها آنقدر است كه رودخانه انتهای دره همچون نخی مارپیچ دیده می‌شود؛ كه بعد از این دره‌ها از طرف شرق به روستای ورك و از غرب به روستای پایین روچ می‌رسیم. این سه روستا موازی با هم در سه دامنه قرینه یك كوه قرار گرفته‌اند و شباهت زیادی با هم دارند اما هیچ‌كدام به اندازه بالاروچ از آب فراوان برخوردار نیستند. بالاروچ از شمال با شیب نسبتاً تندی به رودخانه شاهرود می‌رسد و در كنار رودخانه به روستاهای خوبان و زوارك و نسا و سیلیكان می‌رسیم. از سمت جنوب به قلل البرز و در پشت آنها به منطقه طالقان منتهی می‌شود.
فاصله تقریبی بالا روچ از قزوین ۱۳۰ كیلومتر است. مرقد امازادگان ایوب و ذكریا هم در این روستا قرار دارد. ضمناً قسمتی از داستان تاریخی عزیز و نگار هم در بالاروچ اتفاق افتاده كه كل احمد بالاروچی هم یكی از شخصیتهای این داستان عاشقانه منطقه الموت و طالقان است. بالاروچ روستاییست تقریباً ییلاقی چون زمستانهای سختی دارد. در تابستان جمعیت این روستا به بالای ۱۰۰ خانوار می‌رسد اما در زمستان حدود ۲ خانواده در آن ساكن هستند و همین امر باعث تداخل فرهنگ شهرنشینی در این روستا شده و بافت روستایی و طبیعی این روستا در حال تخریب است.
