روبروی سراب بیستون و در زیر كتیبه و نقش برجسته داریوش، بقایای صفه ای به بلندی یك و نیم متر، ده و نیم متر طول و هفت متر عرض وجود دارد كه به صورت خشكه چین با سنگ های نتراشیده ساخته شده است. راهرویی به عرض یك و نیم متر و طول هفت متر این صفه را به دو بخش تقسیم كرده است. در انتهای این راهرو اتاقی به ابعاد ۵/۶ ×۵/۳ متر قرار دارد كه دو طرف آنرا شكاف كوه و انتهای آنرا دیواری به عرض یك و نیم متر و طول پنج و نیم متر مسدود می نماید. در جلوی صفه، برای دسترسی به بخش های مختلف دو پله از سنگ های نتراشیده ساخته شده است. این صفه در سال های ۷-۱۹۶۳ توسط هیأت آلمانی به سرپرستی ولفرام كلایس مورد كاوش قرار گرفت و آنها این صفه را به عنوان نیایشگاهی از دوره ماد معرفی كرده اند. در این فصل از كاوش بر روی صفه و پیرامون آن مقداری سفال بدست آمده كه به نیمه اول هزاره اول پیش از میلاد تعلق دارد و با سفال های تپه گودین و نوشیجان قابل مقایسه است.