پل بیستون در حاشیه شرقی بیستون ، بر روی رودخانه دینور آب و در سر راه قدیم كرمانشاه به صحنه قرار دارد. این پل با نام های پل كهنه ، پل شاه عباسی، پل صفوی، پل نادرآباد و پل دینورآب نیز معروف است. این پل ۱۴۴ متر طول و ۶۰/۷ متر عرض دارد و با جهت شرقی – غربی ساخته شده است.پل بیستون دارای پنج دهانه است كه طاق تمام دهانه ها به جز دهانه چهارم از نوع طاق های جناغی و طاق دهانه چهارم از نوع طاق های هلوچین یا بیضی نزدیك به دایره است. پایه های پل به استثناء پایه های كناری، دارای پلان شش ضلعی است كه هر كدام از سه قسمت تشكیل شده است. قسمت میانی به شكل مكعب مستطیلی است كه در دو طرف این مكعب، هم در خلاف جریان آب و هم موافق جهت جریان آب آبشكن های مثلثی قرار دارد. در نمای شمالی و جنوبی پل بر روی هر كدام از آبشكن ها، پشتبندهای مثلثی و مدوری از آجر ساخته اند كه نقشی اساسی برای جلوگیری از رانش قوس دهانه های پل دارد. پایه های پل از سنگ و ملاط گچ ساخته شده است. روكار پایه ها را با سنگ های مكعب مستطیل شكل تراشیده شده و قسمت داخلی پایه ها را با قلوه سنگ، لاشه سنگ و ملاط گچ ساخته اند. دهانه های پل از آجر با ملاط گچ وگذرگاه پل بیستون از قلوه سنگ های رودخانه ای و ملاط گچ ساخته شده است. شواهد و مدارك به جا مانده نشان می دهد كه پایه های پل بیستون در اواخر دوره ساسانی ساخته شده ولی همانند سایر بناهای ساسانی دیگر بیستون كه ناتمام مانده است. در قرن چهارم هجری امرای كُرد حسنویه آنرا تكمیل كردند كه فقط طاق های دهانه دوم و سوم و پشتبندهای مدور آن به جا مانده است. در دوره ایلخانی ، دهانه پنجم پل به همراه پشتبندهای مثلثی بازسازی گردید. بعلاوه به منظور تأمین آجرهای دهانه پل، كوره های آجرپزی در شمال غربی آن ایجاد كرده اند. نمای پل در دوره صفوی و طاق چهارم در دوره پهلوی بازسازی گردید. این پل به شماره ۷۵۶ در تاریخ ۰۵/۱۱/۱۳۴۶ به ثبت ملی رسیده است.