غار شكارچیان در دامنه كوه بیستون و در بالای سر نقش برجسته هركول قرار دارد. این غار دارای فضای كوچكی به مساحت ۳۵ متر مربع است و به احتمال پناهگاه موقت شكارچیانی بوده كه در آنجا لاشه شكار را جهت حمل به اقامتگاه اصلی، قصابی و آماده می كردند. شكارچیان می توانستند در هنگام شكار از غار شكارچیان بعنوان مخفیگاه استفاده كنند. زیرا موقعیت مكانی آن به گونه ای است كه تا به آن نزدیك نشویم از فاصله دور و از پایین به خوبی دیده نمی شود و شكارچیان می توانستند به راحتی در آن حركات حیواناتی كه در پایین و بخصوص در كنار سراب بودند را زیر نظر بگیرند.
در سال ۱۹۴۹ میلادی پروفسور كارلتون كوون در این غار به كاوش پرداخت و به آثار زیادی از دوره پارینه سنگی میانی تا عصر حاضر دست یافت. از جمله این یافته ها می توان به ابزارهای سنگی، ابزارهای استخوانی، استخوان های جانوری، استخوان انسان نئاندرتال و سفال های دوران هخامنشی تا عصر حاضر اشاره كرد.
استخوان های جانوری كشف شده از غار شكارچیان به حیواناتی همچون گوزن، غزال، گاو وحشی، اسب سانان و گراز تعلق دارد. علاوه بر آن مقدار زیادی ابزار سنگی شامل تیغه های سنگی و تبرهای بادامی شكل بدست آمد. طی این كاوش بخشی از استخوان ساعد انسان نئاندرتال كشف شد كه شباهت هایی با نمونه های بدست آمده از خاورمیانه و اروپا دارد. كشف استخوان انسان نئاندرتال در غار شكارچیان گواه حضور انسان نئاندرتال در ایران بویژه منطقه زاگرس و بیستون است.
غار شكارچیان در تاریخ ۱۹ اسفند ۱۳۸۰ به شماره ۴۸۸۹ در فهرست اثار ملی كشور به ثبت رسید.
