تپه گنج دره یا «چیا خزینه» در مسیر جاده كرمانشاه به هرسین در نزدیكی روستای قیسوند قرار دارد. این تپه مخروطی شكل حدود شش متر از سطح زمین های اطراف بالاتر است این محوطه نخستین بار در سال ۱۹۶۵ م توسط «فیلیپ اسمیت» مورد گمانه زنی قرار گرفت و در چهار فصل دیگر طی سال های ۱۹۶۷، ۱۹۶۹، ۱۹۷۱ و ۱۹۷۴ م اقدام به حفاری آن نمود. در تپه گنج دره، پنج طبقه استقراری شناسایی شد كه از سطح تپه تا خاك بكر با حروف الفبا نشان داده شده است. طبقه A جدیدترین و طبقه E قدیمی ترین طبقات استقراری گنج دره است. طبقه A از سطح تپه تا عمق یك و نیم متری است . در این طبقه، تعدادی گور دوره اسلامی متأخر و در زیر آن بقایایی از اجاق های ساده و دیوارهای دوره نو سنگی كه با خشت های قرمز رنگ چیده شده بودند، شناسایی شد. طبقه B از عمق حدو دو متری شروع و تا عمق حدود سه متری ادامه دارد. در این طبقه فضاهای مسكونی كه با چینه ساخته شده بودند، شناسایی شد. طبقه Cنیز از عمق حدود ۳۰/۳ متری شروع و تا عمق ۹۰/۴ متری ادامه دارد. معماری این طبقه استقراری نیز چینه ای است. طبقه D از عمق حدود پنج متری شروع و تا عمق شش متری ادامه دارد. معماری این طبقه تركیبی از چینه و خشت است. طبقه E از عمق حدود شش متری شروع و تا عمق هفت متری یعنی خاك بكر ادامه دارد. از ویژگی های این طبقه، شناسایی سی حفره بود كه تا عمق پنجاه سانتی متری در داخل خاك بكر كنده شده بودند. این حفره ها دارای دهانه ای به قطر هفتاد سانتیمتر تا یك متر بودند .
از بقایای طبقه استقرار D حدود ۱۴۴ متر مربع از بافت روستا كاوش شده است. آثار معماری این طبقه نشان می دهد در این دوره ساكنان گنج دره در منازلی كه دیوارهای آنها را با خشت خام می ساختند، به سر می بردند. خشت ها به شكل مكعب مستطیل های كوچكی كه سطح آنها كمی بر آمدگی دارد و به نوع «پلانو كانوكس» معروف هستند. طول این خشت ها بیت پنجاه تا نود و پنج سانتیمتر متغییر است. خانه های این لایه به طور معمول در جهت جنوب شرقی – شمال غربی ساخته شده بود. از سنگ برای پی دیوار استفاده نمی كردند و كف دیوار بعضی از اتاق های خانه ها با گل اندود شده بود .
محلات این دهكده از خانه هایی كه بدون فاصله در كنار یك دیگر بنا شده بودند، شكل گرفته بود. به نظر می رسد راه ورود به آنها از پشت بام بوده است. در برخی از خانه ها نیز اتاق های دو طبقه ای ساخته شده بود. روستای گنج دره در این دوره استقراری (طبقه D) در اثر یك آتش سوزی بزرگ كاملاً سوخته و برای مدتی متروك شده است. از جمله یافته های گنج دره، تعداد زیادی قطعات سفالین است كه از طبقه D به بالا شروع می شود. البته از طبقه E نیز یك قطعه سفال خاكستری به دست آمده است و به نظر می رسد كه نمونه آن نیز از طبقات دیگر شناسایی شده است. ظاهراً ساكنان اولیه گنج دوره از سفال گری به اطلاع بودند .
علاوه بر قطعات سفالین تعدادی از ابزار سنگی از جمله تیغه، خراشنده، سنگ مادرهای مخروطی و ریز تیغه های هندسی نیز به دست آمده است. همچنین تعدادی ظروف سنگی، هاون و دسته هاون، مشته سنگ ساب، چكش سنگی، پیكرك های گلی حیوان و انسان، صفحه های مدور گلی، سوراخ كن های استخوانی، درفش و سوزن استخوانی، مهره های زینتی از جنس صدف نیز در این محوطه شناسایی شده است .
از نظر تدفین نیز بقایای چهل و یك اسكلت شناسایی شده كه متعلق به نوزادان تا افراد مسن است. بچه ها را در گوشه اتاق ها به صورت جمع شده و یا درازكش و افراد بالغ را به طور كاملاً جمع شده، دفن می كردند. در یك مورد، مردی را همراه گردن بندی با مهره های سنگی و صدفی دفن كرده بودند. در كنار بقایای اسكلت دیگری، آثاری از حصیر مشاهد شد كه به نظر می رسد گاهی از حصیر برای پوشش جسد استفاده می كردند. در یك گور دسته جمعی نیز یك فرد بالغ، یك نوجوان و یك كودك را به هم در داخل تابوت گلی دفن كرده بودند.
