درخت كهنسال ارس سرانی دارای قطر برابر سینه معادل ۲۷۰ سانتی متر بوده ، وسعت سطح تاج پوشش آن ۲۷۱ مترمربع را شامل می گردد و سن آن حدود ۲۷۰۰ سال تخمین زده می شود. این درخت به لحاظ شكل ظاهری و با توجه به نوع گونه آن دارای تنه بسیار قطور و ریشه هایی پهن و گسترده در سطح خاك می باشد.
این درخت روی دامنه كوه كونجه خور و در داخل رویشگاهی از درختان ارس با قطرهای متفاوت قرار دارد. این درخت كهنسال دارای یك تنه كشیده و تنومند می باشد كه از ارتفاع حدود ۳ متری دارای ۳ تنه شده و به اطراف گسترده شده است لذا باتوجه به قدمت زیادی كه دارد به خوبی توانسته است با اقلیم منطقه سازگاری پیدا كند و جزء درختان نادردرایران می باشد.
این درخت كهنسال در منطقه‌ای كوهستانی، نزدیكی روستای سرانی و در فاصله ۵۲ كیلومتری شمال شهر شیروان (نزدیكی مرز ایران با تركمنستان) قرار گرفته است. این درخت در داخل دامنه‌های اطراف روستا كه دارای پوششی وسیع از جامعه درختان اُرس است قرار گرفته و تنه آن قطری معادل ۲۷۰ سانتیمتر دارد. طبق بررسی‌های صورت گرفته درخت یاد شده كهن‌سال‌ترین اُرس موجود در استان خراسان شمالی است.
ریشه‌های قطور این درخت اُرس از خاك بیرون آمده و زیبایی خیره كننده‌ای را سبب شده است. این درخت اُرس به دلیل عظمت و بزرگی آن به راحتی توجه هر عابری را به خویش معطوف می‌سازد و نزد اهالی روستا نیز از اهمیت خاصی برخوردار است. قدمت این درخت تنومند در حدود دو هزار و ۷۰۰ سال است. این داشته ارزشمند جزو سه درخت بسیار كهنسال شناخته شده در كشور به حساب می آید و این موضوع مورد تایید موسسه تحقیقات جنگل‌ها و مراتع كشور نیز قرار گرفته است.
«اُرس» یا «سروِ كوهی» گونه‌ای بسیار با ارزش و دیرزیست است كه عمر آن تا دوهزار سال هم می‌رسد. این درخت همیشه سبز، در مناطق كوهستانی و در ارتفاعی بیش از دوهزارو ۵۰۰ متر می‌روید. «اُرس» گیاهی مقاوم در برابر شرایط آب‌وهوایی سخت هم‌چون خشكی، گرما و سرمای طاقت‌فرسای زمستان است، ریشه درخت اُرس به گونه‌ای است كه در دل سنگ‌های مستحكم نفوذ كرده تا به آب برسد از این جهت به آن در زبان محلی اُورِس (جست‌وجوگر آب) می‌گویند، این پدیده باعث استقامت بالای این درخت می‌شود.
درخت «اُرس» در گذشته‌های دور به دلیل داشتن چوبی مستحكم در پل سازی، راهسازی، ساختن خانه‌های روستایی و چادرهای عشایر استفاده می‌شد. قطع بی‌رویه این گونه گیاهی به منظور تهیه سوخت و یا خانه سازی باعث كاهش جنگل‌های اُرس شده است به‌گونه ای كه در سال ۱۳۷۱ قانون ممنوعیت قطع این درخت به تصویب رسید. رویش‌گاه درخت «اُرس» شمال ایران، غرب تا شرق در امتداد دامنه‌های جنوبی رشته كوه‌های البرز و از شمال غربی تا جنوب در امتداد ارتفاعات البرز و زاگرس است.
طبق نظر كارشناسان موسسه تحقیقات جنگل ها و مراتع كشور جزء ۳ درخت بسیار كهنسال ایران می باشد، بنابراین مطالعات ژنتیكی بر روی این گونه درجهت اصلاح و یا تكثیر آن پیشنهاد می گردد و همچنین می تواند قابلیت ثبت در فهرست آثار ملی جهانی را نیز داشته باشد.
این درخت كهنسال با توجه به قدمتی كه دارد ، توانسته با آب و هوای منطقه به خوبی سازگاری پیدا كند و وضعیت زیستی آن به صورت شاداب و سبز است. با وجود یگان حفاظت اداره‌كل منابع طبیعی و آبخیزداری و آمار داده‌ها نشان می‌دهد تخریب و تعرض به مراتع و جنگل‌ها نسبت به گذشته كاهش یافته و زمانی می‌توانیم آمار تعرض و تخریب مراتع و جنگل‌ها را به صفر برسانیم كه این مهم به فرهنگ در جامعه تبدیل شود.
